hesabın var mı? giriş yap

  • dibe vurmak iyidir. şayet gerçekten de şu hayatta üzülmeye değer bir şeyler yaşıyorsanız adam gibi dibe vurmalısınız yalnızca bir defa. hem de sağlam bir şekilde vurup en dibe batmanız muhteşem bir şeydir. bu vurmanin ivmesiyle yükselmek kolaylaşacağından; dibe vurmak hala düşüyor olmaktan daha iyi bir duygudur. ve ordan çıkmak için çabalamayın öyle hemencecik. zira bir gün gelir ve size hiç kimsenin birşey yapamadığını gördüğünüz zaman acıların da bir kaldırma kuvveti olduğunu farkedersiniz kendi kendinize.

  • yapılmaması gerekeni öğreten öğretmendir.

    şöyle ki, ben ilkokuldayken babamın kendi dükkanı ve işçileri vardı. babamın mesleği sorulduğunda serbest meslek derdim, halbuki ne serbesti, kendi dükkanı var lan babanın. desene triko tükanı var diye. niyeyse utanırdım işte.
    bir de şu versiyonu vardı: "nerelisin?" "rizeliyim, ama laz değiliz, istanbul'da doğdum bir de" derdim. rezillik ya bir de açıklıyormuşum, çocukluk işte.
    son versiyon da şöyle: "tatilde ne yaptınız?" "bir şey yapmadık, 3 ay sokakta oynadım anasını satim" diyemiyosun ki, "köye gittim, teyzemlere gittim, amcamlarda kaldım". günlük gezileri 3 ay yapmışsın gibi salla babam salla.

    ilkokul çocuğu utanır çekinir, yeri gelir adından bile utanır, "neden benim adım ahmet değil de mehmet?" der mesela. bu nedenle hiç sormadığım ve sormayacağım soruları öğretmiştir kısaca. en sevdiği filmi, en son okuduğu kitabı, ne olmak istediğini, en büyük hayalini soruyorum ben de. daha temiz.

  • pargalı : size bir rus esintisi hazırladım hünkarım..

    süleyman : pezevenklikte sınır tanımıyorsun pargalı..