hesabın var mı? giriş yap

  • ''babadır, savunur'' denmiş ama ben böyle bir suç işlesem babam ilk önce ağzıma örük örük sıçar, sonra da nüfus müdürlüğüne gidip kütüğünden sildirir.

  • antagonist,yani içindeki düşmanın,özel itici bir güçtür.
    sorumluluk derecemiz ne denli yüksekse,antagonist'in saldırısı o denli acımasız olacaktır.
    antagonist bizi ölçer,bize ne olduğumuzu gösterir,bizi gerçekleştirir..
    özgürlük derecemiz ne denli yüksekse,onun etkinliği o denli sinsicedir.
    antagonist'ten korkma!
    zalimlik maskesinin ardında,
    en büyük müttefikin,en sadık uşağın saklanmıştır.
    antagonist'in biricik amacı,
    senin zafer kazanmandır.
    antagonist esas hedefi olan senin bütünlüğün için,
    her aracı kullanıp,her stratejiyi uygular.
    dünyada kimse seni antagonist'ten çok sevemez.
    antagonist seninle ilgili herşeyi bilir ve senin için herşeyi yapar.
    çünkü onun varlık nedeni sensin.
    antagonist'ten korkma!
    mükemmelliğin onun acımasızlığıyla,
    ölümsüzlüğün de onun görünüşteki ölümsüzlüğüyle gelişir.
    anlama yetin, onun gücüyle gelişir.
    gücün de onun anlamasıyla.
    çünkü antagonist sensin!

    alıntıdır.(tanrilar okulu)

  • abimin eşinin babası ile gerçekleştirdim. öpüşenlerden biri bıyıklı ise berbat bir his yaratıyor iki erkeğin dudak dudağa öpüşmesi.

    bundan yıllar önce yine böyle bir ramazan gününde yengemin babası ile tokalaşıp yanak yanağa öpüşmek için kafalarımızı birbirine yaklaştırmaya başladık. malum, uyumlu bir şekilde yanak yanağa öpüşebilmek için iki kişinin de sağ ya da iki kişinin de sol yanağını yaklaştırması lazım. aksi takdirde kafamızı kuş gibi geriye doğru zorlamamız gerekir yanakların birbirine temas edebilmesi için. yengemin babası sol, ben ise sağ yanağımla yaklaşmaya başlayınca bu uyumsuzluk hemen ortaya çıktı ve ne yazık ki bunu ikimiz de aynı anda fark ettik. ikimiz de aynı anda fark edince ikimiz de aynı anda yanak değiştirdik ve yine uyumsuz bir durum yaratmış olduk. kafalarımız hala hızla birbirine doğru yaklaşmaktaydı, zaman daralıyordu ve ikimizden -sadece- birinin yeni bir hamle yapması gerekiyordu. (uzun uzun anlatıyorum ama bunlar tabii ki saliseler içinde oluyor.) beklenen hamleyi yine ikimiz aynı anda yaptık, yine, yine, yine derken sağa sola ufak hareketlerle titrer gibi görünen kafalarımız birbirine iyice yaklaştı ve hasan amca ile dudaklarımız birleşti. muhteşem bir birleşme idi! adamın ıslak bıyıkları ağzımın içindeydi ve ramazan dolayısıyla bıyıklarına sürdüğü hacı misinin bir anda ağzımın tamamını kaplayan iğrenç, yağlı kokusunun tüm benliğimi ele geçirmesi yaklaşık bir saniye sürdü. alt dudağım da hafiften onun dudaklarının arasında kalmıştı. bilirsiniz bazı yaşlılar yanak yanağa öpüşme esnasında iki kollarıyla birlikte gençleri çok fena kavrar; işte o kavrama da duruma eklenince resmen tecavüzü yaşadım ben o gün.

    nasıl kurtuldum hatırlamıyorum. sonrasında kendime ne zaman geldiğim de hatıralarımda net değil.

  • genelde aşağıdaki kilişelerden oluşur:

    - kitap kokusu başka yeaa
    - sayfaları çevirmenin hazzı yok oğlum onda
    - kitabın hissi başka ağğbi yeaa
    - ekranın ışığı gözü yorar (ışık yok amk ne ışığı?)
    - o ne öyle elinde taşican her gittiğin yerde (kitap taşınmıyor tabi pardon)
    - şarj mı edicen şimdi onu? (şarjı 1 ay gidiyor, tatile gittim döndüm bir hafta daha okudum)

    geneli görüldüğü üzere işkembeden sallama üzerine kuruludur. e-okuyucuyu tablet sanıp ekran ışığına bok atanından tut, hergün şarj etmek zorunda olduğunu sananına kadar ne ararsan var. kimisi öyle muhafazakar takılıyor ki bu konuda alıp hediye etsen kullanmayacak o derece.