hesabın var mı? giriş yap

  • yazılan mayışları, özlük haklarını görünce sinir hastası bir at gibi kişniyorum. kısacık çalışma saatleri, aylık 6-12 bin liretler havalarda uçuşuyor. mayışa ek olarak koynuna hatun koyan patron bile var.

    yazarların şöyle geçmişte yazdıklarını bi kurcalasan, donanımhaber ölücülerinden beter yüzlerce entrysini bulursun. çoğunun mendilinin markası blume, evdeki içtiği su sırmadır.

    ama ne de olsa türküye'de herkes minimum 1.83 boyunda, geniş omuzlu, yeşile çalan ela gözleri var hatta ağlayınca yeşil oluyormuş ha bi de başı hariç 20 cm değil mi ?

    36 sayfa entry'nin şöyle 20 sayfasını okumam sonucu, lüksemburg'ta yaşadığıma kanaat getirdim. birazdan thalys trenimle amsterdam'a gideceğim.

    debbe sonucu gelen editinho: minik damla için yardım kampanyası 2

  • yine japonya'dan bir güzellik... japonya demiryolları, tek bir öğrenci yolcusu kalan tren hattını kapatma kararını, öğrenci mezun olana kadar ertelemiş...
    ekleme; kapatma kararı istasyonla ilgili ancak o yöre insanı için istasyonun kapanmasıyla hattın anlamı kalmayacak...

  • abd iç hat uçuşlarda yere dik açı ile ses hızını aşan bir hızla çakılan bir uçağın hikayesi beni etkilemişti.

    kısaca; bir havayolu şirketinde çalışan sanırım temizlik elemanını bazı nedenlerden dolayı patronu işten çıkarıyor.

    bu eleman işine son verildikten sonra itiraz hakkını kullanmasına rağmen isten çıkarılmasını kesinleştiren yöneticisine kin besliyor, takip ediyor ve anlıyor ki bu yönetici ülke içinde başka şehirde ikamet ediyor, şirkete de ülke içi uçuşlarla gelip gidiyor.

    nasıl olduğunu hatırlamıyorum ama yöneticinin bir seferine kendisi de bilet alıyor, uçağa da 44'lük güçlü bir silah* sokmayı başarıyor, çünkü havayolu işleyişini biliyor, giriş ve yetki kartları da hala kendisinde bulunuyor, uçak kalkıp sefer irtifasına ulaştıktan sonra koltuğundan kalkıp eski yöneticisini koltuğunda o silahla vuruyor, ardından kokpit kapısını açıp olayı pilotlara söylemeye çalışan hostesi, devamında pilotları vuruyor ve uçağın burnunu aşağı yönlendirip tam gaz verip ses hızında yere çakıyor, uçağın çakıldığı yerde sadece bir çukur vardı ve uçağa dair pek bir kalıntı görünmüyordu.

    detayları tam hatırlamasam da konusu böyle bir olay olan bölüm izlemiştim.

    olay ve bölüm hakkında bilgi:
    hava taşıtı modeli: douglas dc-8-61
    bölüm adı : "sorun benim" - "my problem"
    yayın tarihi : 10 şubat 2012
    kaza uçuşu : pacific southwest airlines'ın 1771 sefer sayılı uçuşu

    kısaca olayın özeti : 7 aralık 1987'de pacific southwest airlines'ın 1771 sefer sayılı uçuşu, san luis obispo county, california kırsalında bir dağın yamacında dik açıyla ses hızında düştü. uçaktaki 43 kişinin tamamı hayatını kaybetti. müfettişler, eski bir usair çalışanı olan yolcu david burke'ün, işinden kovulduktan birkaç gün sonra uçağa bir silahla birlikte binerek eski yöneticisini ve 2 pilotu da vurarak uçağı dalışa geçirdiğini keşfederler.

    ilgili bölümü buradan izleyebilirsiniz

    ders; patron da olsanız, yetkili yönetici de olsanız, işinizi doğru da yapsanız, dürüst te olsanız bu özellikleriniz her zaman sizi koruyamaz, haklı da olsanız karşınızdaki insanı iyi tanımıyorsanız ummadığınız tepkilerle karşı karşıya kalabilirsiniz, feci sonuçları olabilir, bunu hesaba katın ve ona göre adımlar atın.

    edit: olay, bölüm hakkında bilgi eklendi.

  • yazılanları okudukça çocukluğum geldi aklıma. eskiden her gün komşu, akraba, mahalleli, köylü ne kadar saçma sapan insan var hepsi bizim eve gelirdi. hiç boş kalmazdı evimiz. gündüz kadınlar toplanıp cinlerden bahseder gece korkudan uyuyamadığım için annemden dayak yerdim. her akşam okey partisi verilirdi bizim evde. komşular toplanır bağırış çağırış okey oynarlardı. hatta bir gün sizin eviniz yok mu dedim çocuk aklımla, evden kovdum. ertesi gün kahvaltıya geldiler jdjdjd

    bir sene boyunca kuzenim bizde kaldı, hala gördükçe tüylerim diken diken olur. sonra annemin kuzeni de kalmıştı günlerce koca adam artık gitsin diye haber vermeden evden kaçmıştık.

    bir gün hiç tanımadığımız bir kadın yerleşti bizim eve, çocuğuyla birlikte. sokakta kalmış kimsesi yokmuş bir kaç ay kaldı. yemin ederim toplama kampı gibiydi.

    misafir kavramı benim için bir çocukluk travması. şu anda yalnız yaşayan bir insan olarak kardeşimi bile eve davet etmek istemiyorum. öyle bir travma.

    yok misafir başka odaya girmiş de, yok özel tuvaleti kullanmış da, kırlente kolunu değmiş de bilmem ne. biz eve yerleşen misafir artık gitsin diye gizlice kaçtık hey yavrum hey. daha arayıp anahtar soruyor heee anahtarı ayakkabının içine koyduk dangalak.

  • bu nasıl bir hayat oldu anlamıyorum. telefonum bozuldu. 5 ay önce 1700 olan bir telefon şimdi 2700 lira. oyun konsolu bakıyorum 1800 fiyat görüyorum meğer baktığın şey sadece lisanslı bir oyun. konsollar 5000 den başlıyor. arabam yok ancak daha uzun seneler alma şansım yok. microsoft ergonomik mouse almıştım 6 sene önce 140 liraya şimdiki fiyatı 500 tl. biz ne ümit edicez? nasıl mutlu olacağız bu ülkede.asgari ücretle köpek gibi çalış ancak dandik bir telefon bile alama. nasıl bir zaman denk geldik. avrupanın dibinde bu sefalet nedir allah aşkına?