hesabın var mı? giriş yap

  • saten pijama/gecelik.

    bu diziler dışında kullananı var mı merak ediyorum. kendini yatağa şöyle bi bırakıversen kayar öteki taraftan düşersin. nasıl uyuyorlar ki onla?

  • savaş sebebi olan eylem değildir. savaş sebebi olan eylem türkiye askerlerinin suriye sınırını suriye'den izin almaksızın geçmesidir.

  • ahahahahaha

    ya gençler hepimiz benzer hatalar yaptık, büyürken oluyor böyle. sen çok yaşa bilgiç kız.

  • bu güzel günleri yaşıyorsak bunun en büyük paylarından biride rahmetli mustafa cengiz başkan sayesindedir. zamanında fatih terim şov amaçlı canlı yayında irfancanıda istiyorum viscayıda istiyorum diyip rahmetliyi kamuoyunun önüne atmıştır. buna karşılık mustafa cengiz mesele irfancanı almaksa yazarım bir çek hepsini alırım ama ben bunu takımıma yapamam ben galatasarayın geleceğini çöpe atamam diyerek tüm linçlere rağmen hep takımının geleceğini düşünmüştür. bugün ne kadar doğru bir karar verdiğini tekrardan anlıyoruz. ruhun şad olsun güzel insan.

  • 1912 almanya dogumlu alman bilim adami. roketcilik tarihindeki en buyuk insan. almanya'da okudu ve berlin universitesi'nde makine muhendisi olarak master yapti. yirmili ya$larinin ba$inda, o donemde hemen her geli$mi$ ulkede varolan amator roket derneklerinden birinde faaliyet gosteriyordu. bu esnada naziler iktidar oldu ve roket teknolojisine buyuk ilgi gosterdi. bir sure sonra tum amator sivil roket dernekleri kapatilip hava kuvvetleri bunyesinde merkezile$tirildi. bu donemde genc wernher von braun nazilerin dikkatini coktan cekmi$ti.
    werner'in hayali en ba$indan beri uzaya cikmakti. aslinda naziler ile ideolojik olarak anla$amiyordu. ama o gunun almanya ortaminda cali$malari kisitlanmi$ti, devam edebilecegi tek yer, zaten katilmak icin baski gordugu luftwaffe idi. (alman hava kuvvetleri) hava kuvvetlerinin para ve gucunun sinirlari yoktu, cok istemese de katildi.
    sonralari v1 ve v2 tasarimlarini yapti. aslinda bunlar a1,a2,a3 ve a4 denen roket modelleriydi. luftwaffe von braun'dan kisa zamanda sonuc istiyordu. cunku sava$ aleyhlerine geli$meye ba$lami$ti.
    aslinda stratejik ba$arilar olmasalar da v1 ve v2'nin muhendislik geli$mi$ligi ve alman propaganda bakanliginin konuya baki$i ile en buyuk knights cross madalyasini aldi.
    sava$ sonunda amerikalilara esir du$tu ve amerikan roket ve uzay programinin ba$ina gecirildi. artik amerika hesabina rus rakiplere kar$i yari$iyordu.
    amerikan vatanda$i oldu, huntsville kasabasina yerle$ti. amerika'yi uzaya ta$idi. 1977'de amerika'da oldu. 3 cocuk babasiydi.

  • metrobüs kullandığı için tebrik edilesi insandır. tek başına bir arabayla trafikte yer kaplamamayı tercih ediyor. ha telefon değiştirme konusunda falan vurun kahpeye.

  • malzemeleri:
    3-4 tane haşlanmış ve soyulup ezilmiş pattis (püre yani)
    2 fincan un
    1 büyük yımırta, küçükse iki tane
    bir çimdik tuz
    yarım fincan sıvı yağ ya da bir kaşık tereyağı
    sos:
    2-3 kabuğu soyulmuş domtis
    birkaç diş sarımsak
    kekik, nane, tuz
    yarım bardak su

    yapılışı:
    tüm malzemeler karıştırılıp kurabiye hamuru katılığı elde edilir. hamur ceviz büyüklüğünde parçalara ayrılıp hafif silindir şekle getirilir. parçalar unda bir kez yuvarlanır ve tavada az yağda kızartılır ya da fokur fokur kaynar suda haşlanır.

    sosu için de kabuğunu soyduğumuz domatesleri küp küp doğradıktan sonra tavada az yağda bir iki çevirip içine sarımsak, tuz ve baharatları + yarım bardak suyu da ekleyip bekliyoruz bi beş dk. ve sonra altını kapatıyoruz.

    gnocchileri servis şekli olarak ben, roka ve benzeri yeşillik üzerine dizmenizi öneririm. gnocchi üstüne de sos ve yanına da eski keşar tabi ki.
    afiyet olsun. *

  • yaz okulu.
    patoloji laboratuvarındayız. mikroskopta incelediğimiz preparatları, defterlere çizmemiz, beş bin tarafından ok çıkartıp neyin ne olduğunu yazmamız gerekiyor falan. ben de baktığım şeyi zinhar çizemiyorum, öyle bir sakatlığım var. önlük giymek zorunlu fakat yaz okulu olduğu için biz gittiğimiz şehre önlük almamışız yanımıza. ben birilerinden rica ettim, buldum bir şekilde. başka kimsede yok.
    asistan bir şeylere sinirlendi, artık gözüne çarpan her türlü eksikliği yüzümüze vuruyor.

    + ciddiye almazsanız, ciddiye alınmazsınız! kimsede önlük yok. bir şu bayan arkadaşınızda var.
    bana dikkatle bakıp, yüzünü buruşturuyor
    +ama... anlaşılan o da başkasından almış. üç beden büyük, içinde kayboluyor
    daha da sinirleniyor.
    + kalem getirin, defter getirin dedik. defteri olanın kalemi yok, kalemi olan ilkokullu gibi çizgili defter getirmiş. kimse çizmiyor!
    gözü benim masama takılıyor,
    +bir şu bayan arkadaşınızı gördüm çizerken!
    yanıma geliyor, deftere bakıyor. bende de çizim yok. ''böyle bulut bulut gibi bi şeyler varsa o tüberküloz, bilezik gibi şeylerin olduğu ruam, preparatın dışından bakınca gölgeler varsa fibrinli pnömoni...'' gibi kopyalar yazmışım.
    +ama... anlaşılan yine umduğumu bulamadım!
    ikidir adama benden tiksinecek malzeme verdim. yanımda durdu, devam ediyor.
    +bir ciddiyetsizlik hakim. utanmasanız terlikle falan geleceksi...
    yere bakıyor, susuyor. ayağımdaki terlikleri fark etmiş tam o an.
    +arkadaşım senin amacın ne?
    -hocam havuza düştüm de ayakkabılar ıslak o yüzden ben de mecburen terlik giymek zorund...
    +hayır üç oldu, hep sen. buraya bana tepki olarak mı geldin?
    -yok hocam...
    +bakın! son kez söylüyorum! yarın kimse önlüksüz, kalemsiz, deftersiz ve (bana dönüyor) ayakkabısız gelmesin!

  • acıyor şiriinin acıtmayacağı bir bünye yoktur heralde.. bir dostum beni hüzünlü gördüğünde, "bugün turgut uyar okumuş gibi hüzünlüsün" derdi.. tuhaftır, o günler turgut uyar okumuş olurdum.. ne de olsa :

    "sevgim acıyor
    kimi sevsem
    kim beni sevse"

    hem:

    "bir denizin yanında nedir ki bıyıklı ve saçları dökülmüş bir adam,
    kötü bir alışkanlıktan başka nedir bir adam..."

  • ele geçirilen her türlü atkı, bere, yelek, ceket, mont vb.. giysinin alınıp birleştirilmesi, bunların büyükçe bir montta toplanması, montun kollarına içi dolu eldiven, başına ise kafa şeklinde doldurulmuş bir bere takılması...

    ardından bunu arka köşeye, uyurmuş gibi monte etmek, sınıfa girildiğinde gerçekten de montunu giymiş bir öğrencinin alnını yarım çember oluşturmuş kollarının üzerine koyup uyurmuş izlenimi vermesi, sınıfa matematik öğretmeninin girmesi, herkesin ayağa kalkıp mont adam'ın haliyle olduğu yerde yatması, öğretmenin sinirlenip "kalksana evladım" diye birkaç kez tekrar etmesi, bizim anıra anıra gülmemiz, sonunda öğretmenin kaşları çatık vaziyette o köşeye ilerlemesi, durumu anlaması ve hala anıra anıra gülen sınıfta bir arkadaşa patlayıp "ne gülüyorsun gerizekalı" demesi...

    sonradan bunu geliştirmiştik; öğretmen masasına oturtmuş, içi doldurulmuş pantolon, bot giydirmiş, tebeşirle yüz çizmiş, tek eline kutu kola vermiştik. felsefe hocası buna daşşaktan kızarken resim filan çekmiştik... benden fazla insana benziyordu.