ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap
hindistan'da düzenlenen vücut geliştirme yarışması
-
ülkede nasıl bir tersoluk varsa azıcık adele yapanları dereceye sokuyorlar.
aydemir akbaş'ı göndersek 3. olur amk.
suçsuz yere mağaza alarmına yakalanmak
-
bir insan evladının başına gelebilecek en korkunç talihsizliklerden biri. asıl prison break budur işte dostlarım. mağazanın girişinde bulunan ve arasından geçtiğimiz o mendebur zamazingo bazen çalar ansızın... şaşırır kalırız. hiçbir suçumuz yoktur oysa. tişörtüyle olsun, dizkapağına kadar uzanan çiçekli mayo şortuyla olsun yaz sezonunun en gözde ürünlerini almışızdır parasını ödeyip. sevdiğimiz dergileri, dvdleri, kitapları almışsızdır helal paramızla. kimi zaman iki eppek, makarna, yoğurt ve "yaz geliyor, evde geniş geniş, ferah ferah giyilir bu... marka aranmaz ev kıyafetinde... bayaa da güzel lan aslında" şeklinde sinsi sinsi düşünerek migros marka şort alırız, üzerinde alın teri olan ve bir beybi gibi cüzdanımızda özenerek sakladığımız o ellilik, kimi zaman yirmilik banknotlarla.
bu derdi çeken bilir. winçester arşidükü gibi bir havayla yaptığım nice alışverişin meksika sınırında yakalanan kaçak göçmen gibi bittiğini bilirim. oysa param olduğu zamanlar yaptığım o sevimlilikler, "kaça bölelim?" diye soran kasadaki emekçi dosta yaranmak için en beybimsi halimle "hiç farketmez" deyişim, kasadaki emekçi dostun "iki taksit?" deyince içimden hemen bir hesap yapıp "altıya bölün o zaman" diye rica edişim, kasadaki emekçi dostun bana bakışı... öten bir alarmla dağılan bir dünya. yıkılan hayaller. girilen suçlu psikolojisi.
insan suçsuz yere alarma yakalanınca belli tepkiler veriyor. ben şahsen ilk seferinde içinde koray mağazasından aldığım üç adet atlet, iki adet don bulunan poşeti hemen yere koyup, dizlerimin üstüne çökmüş ve ellerimi başımın üstünde birleştirmiştim. çünkü birinin "fiiiiriiiz... put di fakin' pekıç devn" diyeceği hissine kapılmıştım. sonradan yozgat'ın sorgun ilçesinden olduğunu öğrendiğim babacan bir yiğido güvenlik görevlisi gelip "bugün o ötüp yattı abi... bozulmuş herhal" deyip kaldırdı beni yerden. sinirim bozuldu, ağladım. don atlet çalan adam konumuna düşmüştüm çünkü. sağolsunlar yüzümü yıkayıp, su verdiler. daha sonra da birkaç kere başıma gelince bu, verilecek en iyi tepkinin sırıtarak ve çalışanlarla beş bin yıllık dostmuş gibi bir edayla kasaya yönelmek olduğunu anladım. tam mağazadan çıkarken arasından geçtiğim o şey dividividiviviviv diye ötünce "ilahi çocuklar" yahut "hey allahım, hem mağazanın sahibiyim hem bana çalıyor alarm ohohoho" şeklinde bir kendine güven ifadesiyle kasaya yönelip sorunu çözmeye başladım. alarm sesini duyunca çömelip ağlamaktan ya da gaza gelip "beni yakalayamayacaksınız aşağılık herifler" diye bağırarak kaçmaya çalışmaktan çok daha olgun bir hareket bu. bir de görüyorum, alarma yakalanınca "acaba rezil mi oldum?" diye düşünüp mağazadakilere kızanlar oluyor, ben yapmadım ama yapanları anlıyorum. nihayetinde ömür törpüsü bir durum bu.
o alarm cihazlarının arasından her geçişimde hiçbir suçum olmadığı halde "alarm çalarsa ne yaparım?" diye düşünüyorum: acaba şimdi alarm yanlışlıkla çalsa ve çaylak bir güvenlik görevlisi ben durumu açıklayamadan ateş edip beni vursa, sonra başıma toplansalar ve ben ağzımın kenarından s şeklinde akan kanla ve öksürerek cebimden aldığım ürünlerin fişini çıkarsam... masum olduğum anlaşılsa ve herkes ağlasa böyle, üzülse... ben başım sol tarafa düşmeden önce son nefesimde beni kucağında tutup ağlayan güvenlik görevlisine "neden? neden canıtın? neden?" desem o da ağlaya ağlaya "abi benim adım halil ibrahim" dese... işte alarm yanlışlıkla öter korkusuyla hep bunları düşünmek zorunda kalıyorum. mecbur muyum lan ben bu korkularla yaşamaya? mahvoldu psikolojim yeminle...
yemeksepeti sipariş notuna yazılanlar
-
"polisi işe karıştırmayın, yoksa kız ölür."
elmadağ'da adını hatırlayamadığım, ev yemekleri yapan bir yere verilen siparişte yazmıştık. yemeği getiren eleman "etrafınız sarıldı" demişti.
light graffiti
-
işık kaynağı kullanarak fotoğraf üzerinde bir takım çizimler yaratmaya yarayan yeni bir akımdır.
öncelik ile nasıl yapılacağına dair basit bir bilgi olması babında; ışık kaynağına ihtiyaç duyuyorsunuz ki yurdumuzda bulsak bulsak dandik fener buluruz diyip kullanmayınız, led ışıklar bu grafiti için biçilmiş kaftanı oynuyorlar. havai fişek ve meşale de kullanmak istiyorum bu işi yaparken diyebilirsiniz örnekleri var ama bir o kadar da tehlikeli oluyor. daha sonrasında fotoğraf makinesi gerekli oluyor, sabit hareket etmeyen bir zemin üzerinde veya tripod kullanarak, iso değerini 100 gibi ayarlayıp, enstanteneyi de olabildiğince kısmanız gerekmektedir. tabi fotoğraf çekme süresinide bir tahmini olarak 20 ile 30sn arasında tutmak pek güzel oluyor. elinizde ışık kaynağını alıp makinenin karşısına geçip, çizmek istediğiniz şeyi havaya çizmek kalıyor. böylelikle grafiticilerin karşılaşmış olduğu o illegal sorunlardan uzaklaşmış oluyorsunuz çünkü bu yol ile bütün her şeyin üzerine birşeyler çizebilirsiniz.
logosunu görünce güvendeyim hissi veren markalar
-
(bkz: volvo)
albaydan milli güvenlik dersi almış efsanevi nesil
-
sınıf başkanı olduğum için derslere giremediğim ve ucundan dahil olduğum nesil. çünkü albayımız "bir sınıfta iki rütbeli olmaz sen derslere girme, kafadan 5'ini vereyim" diyerek beni kantine yollardı.
ak-saray
-
muaviye: yeni sarayım nasıl olmuş ebû zer
ebû zer: kendi paranla yaptırdıysan israf, halkın parasıyla yaptırdıysan haram olmuş
8 ekim 2020 özgür demirtaş'ın attığı atom bombası
-
birisi ikinci el araç diğeri 0 kilometre araç . böyle bir örnek vermek yakışmamış.
bursa'da öğrenci abonmanın 100 tl'ye çıkartılması
-
31 mart 2019 yerel seçimlerinde akp'li adayın seçimi kazandığı bursa'da vuku bulan hadise;
"toplu ulaşım fiyatlarına yeni düzenleme
yeni düzenleme ile; abonman kart kullanan öğrenciler şehir içi seyahatlerini 160 binişe sahip 100 tl’lik kartla biniş başına 0,63 tl’ye yapabilecek."
istanbul'da imamoğlu'nun aylık öğrenci akbili 50 tl olacak beyanına itiraz ederek şov için 40 tl teklifinde bulunan zihniyet bursa'da aynı fiyatı neden önermedi merak konusudur?
yarım ekmek arası en güzel şey
-
haşlanmış yumurtayı ezersin, içine minnak minnak doğranmış domates, yeşil soğan, maydanoz, biraz pul biber, biraz sumak koyarsın. üzerine zeytinyağıyla limonu gezdirirsin.
sonra koyarsın bunları yarım ekmeğin arasına ağzında bir lezzet patlaması. neyleyim salyangozu, neyleyim kobe bifteğini. yemeğin kralı budur işte
sefanı çapulcular sürüyor hasretini biz çekiyoruz
-
gurbetçi bir vatandaşın muhtemelen gözyaşları icinde yazdigi hasret cümlesi.
https://scontent-otp1-1.xx.fbcdn.net/…0&oe=59500d59
bu hasretlik bitmeli kardesim. sat oradaki evini, arabanı. gel büyük turkiye'ye.
orada yillarca cok aci cekmissindir, büyük turkiye'nin sefasını biraz da sen sür.
elin gavuruna meraklı değilsin ya?
gel yerleş vatanına, bitsin bu hasret.
yiyor mu öhm pardon var misin?
milli eğitim bakanlığı'na göre ateizm
-
gene iyiymiş lan. ben ''bunların alayı şerefsiz pezevenktir, dombilidir, yavşaktır'' falan bekliyordum.
bakkala girince bakkalın televizyonuna kilitlenmek
-
bu eyleme engel olamıyorum ben. televizyonda ne olduğu mühim değil. o an japon televizyonu olsa kitlenirim.
siparişimi veririm sonra bakkal amca siparişimi yerine getirmek için hareketlenir. o, büyük plastik kaşığıyla 100 gram fıstığımı koyarken ben ekrana kitlenirim. ki genelde televizyon, tezgahın tam karşısında tepede durduğu için boynumu geri geri giden şöför gibi yapıp öyle bakarım. bakkal isteğimi verdikten sonra ben televizyona bakarak parayı uzatırım, bakkal da parayı alırken bir yandan televizyona bakar. ikimizin de dünya umrunda değildir.. öyle televizyona bakarız. hatta bakkalda yancı bir üçüncü var ise bu eylem üç kişilik bir şenliğe dönüşür. bakkalın dışından gören üç tane adamın yukarıdaki bir noktaya mal mal baktığını görüp adımlarını hızlandırır. çünkü nöbet onundur. o da alışverişini yapana dek tvye kitlenecek ve bu ulvi görevi diğer arkadaşına devredecektir.