ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap
işi gücü olmasa evden çıkmayacak olanlar kulübü
-
uye olmak icin umarim evden cikilmasi gerekmeyen kuluptur.
üşeniyorum öyleyse yarın
-
bugünün işini itinayla yarına bırakanların mottosu.
sana enerji yükleyeceğim birinci olacaksın
-
böyle ahlaksız namusuz dolandırıcılar da türedi piyasada.öncelikle ecem hanıma geçmiş olsun diyorum.
eğer hala gerçek bir enerji yüklemesi yapan biri arıyorsa benimle iletişime geçsin.
kendinin sıradan biri olduğunu fark etmek
-
bir aydınlanma halidir ve bu hal başta kısa süreli bir yıkım getirse de sonradan yerini ‘’olsun lan, ben böyle iyiyim’’ demeye bırakıyor. en azından benim hayatımda böyle tezahür etti.
bir arkadaşımla konuşuyoruz, diyor ki ‘’hatırlıyor musun hani erdal vardı, o da seninle aynı dönem mezun oldu. işte o sonra mimarlığın üstüne antropoloji okudu şu anda meksikada’da zapatistalarla ilgili araştırma yapıyor’’ mideme bir yumruk iniyor ama hala nefes alıyorum.
başka gün okuldan birine rastlıyorum, ne var ne yok rutininden sonra, nerde çalışıyorsun soruları başlıyor. ben nihayet mesai saatleri insani, maaşı iyi bir işe girmişim, yıllarımı nasıl beş paraya ziyan ettiğimi anlatıyorum, o ‘’evet haklısın, ben de sonunda kendime geldim ve gelecek ay kanada’da sinema okumak için yola çıkıyorum’’diyor. ben buldumcuk olmuşken o bıkmış bile. yolunu çizmiş, hedefe nişan almış. ben hala aybaşına kaç gün kaldığını hesaplıyorum. o an sırtıma bir bıçak saplandı. zar zor çektim, yaşamaya devam ettim.
en son da bir arkadaşın amerika’da bir üniversitede ders vermeye başladığını öğrendim. benden iki yaş küçük bu adam şu an orda ben de burada onun yazdığı makaleyi okuyorum. bir an kendimden geçmişim.
ilk şoku atlattıktan sonra, durdum düşündüm. ne ki bu şimdi? tamam, onlar özel ama ben de harika punch yaparım mesela. içen cennete gider gelir. birkaç kişiyi gülmekten işetmişliğim vardır, hep anlatırlar. ne işe elimi atsam öyle veya böyle tamamlamışımdır. belki çok sıradan şeyler bunlar, belki benim gibi milyonlar var ama huzurluyum olduğum yerde.(sanırım hala prozacların etkisindeyim) canım istese ben de giderim*ama ben burada olmayı seçtim. sıradan insanlar ordusunun yıkılmaz bir neferiyim artık. mutfakta punch yapıyorum.
wingsuit
-
yapisi sasirtici bir sekilde ram-air kanopilere benzeyen atlayis tulumu. marka ve modeline gore kanat alani ve dizayni degismekle beraber hava gecirgenligi sifir olan (bkz: zp) kumastan yapilir ve ayni kanopiler gibi on kisminda ve gobegin hemen altinda hava almasi icin agizlar bulunur. kanatlarin ic kismi hucrelere bolunmustur, cikisinizi yaptiktan sonra dikey hizinizla beraber agizlardan hucrelere dolan hava tulumun kol ve bacak kanatlarini sisirir ve verimli bir kanat profili (bkz: airfoil) olusturmalarini saglar. bu sayede tulum daha fazla lift uretebilir.
esnafın z.burnu belediye başkanına verdiği ayar
-
-bak sen resulullah'ın
+orayı karıştırma
muazzam bir laiklik tanımı
kaymakamın doktoru ayağına çağırması
dipsiz göl'ün eski haline gelmesi
-
suyu koyunca ekosistem de anında oluşuyor zaten. helal olsun emeği geçenlere.
ne gidicem lan eve yatarım ben ofiste
-
fazla mesai falan yok bizim şirkette
lakin beleşe akşam yemeği verilmekte
toplantı odasında da plazma tv mis gibi
ne gidecem lan eve yatarım ben ofiste
müdürün odasında deriden bi kanepe
gerçi biraz dar ama ederim artık idare
kahve makinası da olacaktı bi yerde
ne gidecem lan eve yatarım ben ofiste
tecavüz zanlısını baba kurbanı oğul savunması
-
menfaat catismasini hukuki boyutunu bi kenara koyalim. su basliga bakip da anlayana tum servetimi bagisliyorum.
8 bin iranlının izmir'den ev alması
-
persle arabın alakası yok, türkiye'de ev alan iranlı ortalama anadolu insanından daha moderndir dert etmeyin