hesabın var mı? giriş yap

  • genelde range rover olmak üzere, türevi lüks arabaların içinde standart donanım olarak bulunan concon gençtir. araçtan inerken içi ve kapişonu kürklü hırkasını ya da montunu üzerine alır. botlarının bağcıklarını bağlamaz, aşortmanın paçalarını bu yarı açık botun içine sokar.

  • iş yerinde su kesintisi sebebiyle dehidrasyona uğramış want2die ve alchoburn kişileri, odalarına gelen altılı pakette suyu iki dakika geçmeden tüketir. içeri giren şirket patronu:

    - su gönderdim n'aptınız onu?
    - içtik a. bey
    - adam onları yanlış getirmiş geri istiyor? kız girse dul çıkar lan bu odadan, yuh lan.

  • osmanli doneminde kacak calisan ruhsatsiz meyhane.

    istanbul'un fethinden 19. yuzyila kadar gecen dort yuzyil boyunca istanbul'da devlet izni ile acilan sayisi sinirlanmis meyhanelere gedikli meyhane; bakkal, manav, asevi, iskembeci, tursucu dukkanlari gibi icki satma izni olmayip gizli calisanlara da koltuk meyhanesi denmistir.

    koltuk meyhaneleri, dukkanin asil musteriler tarafindan gorulmeyen bir kosesinde, daha cok kayikci, hamal, tellak gibi ayak takimindan isret duskunlerine gizlice icki sunardi.

    17. yuzyilda vakanuvis ibrahim pecevi (1572-1650) tarafindan kaleme alinan "pecevi tarihi"nde evine icki sokmayan devlet buyuklerinin, katiplerin ve memurlarin gizlice gittigi koltuk meyhanelerinin de bulundugu belirtilir. bunlara "kibar koltugu" denir. son ornekleri istanbul cemberlitas cevresinde gorulmustur.

    cumhuriyet doneminde, ayakta, tezgah uzerinde, bardak hesabiyla ucuz icki icilip tek tur mezeyle yetinilen salas yerlere, ruhsatli olsun olmasin, koltuk meyhanesi denmeye devam edilmistir. izmir yoresinde bu tur yoksul isi meyhaneleri daha cok ermeni esnafin islettigi anlatilir.
    ---
    (alıntı: rakı ansiklopedisi)

  • insanlarla, yalnız kalmamak, yalnızlığın ve konuşmamanın çok bunaltıcı olmasından ötürü konuşuyor ve ilişki kuruyorum. erkek arkadaşlarımın araba ve futbol sohbetlerinden, kız arkadaşlarımın dedikodusundan vesairesinden nefret ediyorum. sadece konuşma sırası bana da gelsin diyerek onların anlattıklarını merak ediyormuş gibi yapıyorum. günlük hayatta konuşulan hiçbir şey ilgimi çekmiyor.

    insanlarla istediğim gibi konuşamadığım için, yüzde 99'unu salak, isterik veya cahil gördüğüm için, içten içe hepsini aşağılıyorum. kafamda onlarla alay ediyorum. baskıcı muhafazakar bir ailede yetişmiş olmaktan, sırf kendi çabamla bir yerlere gelmiş olmaktan, seneler önce bıraktığım inancımı; ne inançlısına ne de inançsızına gönlümce açıklayamamaktan, her şeyden bir sinir stres çıkmasından nefret ediyorum.

    yaşadığım aşkları da yalan olarak düşünüyorum. kendimi ömür boyu rol yapmak zorunda olacak lanetlenmiş bir insan olarak görüyorum. bu rol bazen o kadar içime işliyor ki, aslında ne olduğumu şaşırıyorum. hiçbir şey benim için hiçbir şey ifade etmiyor. dünyanın böyle oluşuna kızıyorum. her şeyin dilediğince konuşulabildiği, değer yargılarının olmadığı, antik yunan'ın bile ötesine geçmiş, baskısız, yönetimsiz bir toplumun hayalini kuruyorum.