hesabın var mı? giriş yap

  • 2013'te new york'ta 5.caddedeki apple store'dan iphone 5s satın almıştım. gün boyu bir sürü fotoğraf çektim. akşam olup da otele döndüğümde çektiğim fotoğraflara bakarken her yeni fotoğrafı görüntülediğimde ekranda incecik kırmızı bir çizginin belirip kaybolduğunu fark ettim.
    bu çizgi loş bir ortamda çok dikkatli bakınca gözüküyordu.
    oldukça canım sıkılarak ertesi sabah yine mağazanın yolunu tuttum.
    bir sonraki gün dönüş uçağım var ve telefonun arızalı olduğunu kabul edip tamir edeceklerine olan inancım sıfır.

    mağazadan girdim, frank adlı bir müşteri temsilcisi beni karşıladı.
    durumu dilim döndüğünce anlatmaya çalıştım. oldukça gergin ve endişeli görünmüş olmalıyım ki çocuk beni sakinleştirdi. ''şimdi telefonunuzdaki sorunu bulmaya çalışacağım dedi ve gitti''.
    frank müdürüne gidecek, durumu anlatacak, müdürü inceleme formu oluşturun diyecek, formu doldurup bana imzalatacaklar, sonra da bir hafta on gün sonra telefonunuz tamir edildi, gelin alın diyecekler ama ben ertesi gün dönüyorum nasıl olacak bu işler diye düşünürken frank geldi,
    öncelikle böyle bir alışveriş deneyimi yaşadığım için çok üzgün olduğunu belirtti. sorunu zor da olsa tespit ettiğini ve ilk yazılım güncellemesiyle muhtemelen problemin giderileceğini ancak yine de riske atmamak için ürünü yenisiyle değiştireceklerini tane tane anlattı.
    benim telefonumu kutusu ve fişiyle birlikte lastikleyip bana yeni sıfır kapalı kutu iphone verdi. çektiğin bir sürü fotoğraf vardır, onları da yeni makineye aktarayım deyince gerçekten frank'ın elini saygıyla sıktım.

    bunu neden bu başlıkta anlattım. adamların yarattığı bir müşteri memnuniyeti düzeyi var. türkiye'de yaşandığında genpa'nın kollarında ordan oraya heder olurken adamlar sorunu 15 dakikada en alt kadrodaki elemanlarıyla çözüp size 5 yıl sonra bile saygıyla hatırlayacağınız bir anı bırakıyor.

    amazon'un türkiye'ye gelmesi harika bir haber. ama buradaki apple ile oradaki apple arasındaki fark neyse aynısı amazon türkiye için de korkarım geçerli olacak. çünkü gelen markanın bizi yukarı yükseltmesi gerekirken biz markayı aşağı çekiyoruz.
    edit: kitaptan tablete yaptığım pek çok alışverişten oldukça memnun kaldım. kolay gelsin’le anlaşmaları büyük isabet.

  • "le cola'yı fransız malı zannedip arkadaşlarla bim'i bastık, feyizli bir abi bizle sohbet etti. şimdi namaza gidiyoruz. nereden nereye."

  • migros veya herhangi bir süpermarket dilim karpuz satabilir. çekirdeğini bile satabilir. ancak ben ömrümde ilk defa pazarda yarım karpuz gördüm. işte bu çok daha dehşet verici bir şey.

  • tarafları dinlemeye gerek yok arkadaş, neyini dinleyeceğim. birisi müşteri, diğeri hizmeti veren. müşterisinin kafasında sandalye kıran mekana gidilir mi? hesap 850 gelmiş, kişi başı normalmiş. peki bu içmedikleri şalgam suyunun parasını almayı haklı gösterir mi? hayır.

    55 yıllık aile işletmesiymiş, yok adını arkasındaki koy'dan almış. bunlardan kime ne, bize ne. hesapta olmayan bir şeyi, hesaba eklemiş bu mekan. sonra da, müşteri ne kadar bağırır çağırırsa (ki haklı), alttan almak yerine , sen de efelen, sonra kavga çıksın ve 7 kişinin üstüne (bayanlar da var sanırım), 20 kişi çullan.

    ayıp kardeşim ayıp. 55 yıllık aile işletmesinin düştüğü durum bu işte. bu işletmeyi savunan arkadaş da, biz seviyoruz gelseniz de gelmeseniz de demiş. bence merak etmeyin, sizde bu yaklaşım devam ettiği sürece zaten yavaş yavaş kimse gitmez o sizin adanıza. evet sizin adanız ya orası, memleketin bir adası değil, sizlerin adası. sonradan şöhreti bulmuş, ne oldum delisi restoranların milleti kazıkladığı sizin adanız, sizde kalsın.

    tanım ; adalıların çok sevdiği 55 yıllık aile işletmesi ama müşteri dövüyorlar.

  • istanbul, izmir, muğla, sakarya, sapanca, tekirdağ şu ana kadar görebildiğim yoğun yerler.
    üst edit : edirne, bursa, balıkesir, kütahya her yeri sarmış durumda.

    özetle şu şekilde işliyor :

    1) imarsız da olsa, yola kenarı olan / yakın olan bir "kupon arazi" alıyorsunuz. (bkz: #163955611)
    2) araziye prefabrik küçük bekçi kulübesi vardır hani, onlardan koyuyorsunuz. kanunen bu yasal.
    edit 2 : "6 m²’yi geçmeyen kontrol veya bekçi kulübeleri" 2 metreye 3 metre olacak en fazla, sakın daha büyüğünü yaptırmayın yıkılır.
    3) sonra bu bekçi kulübesi için elektrik & telefon (bu ikisi kısmen kolay) & su (en zor olanı) çektiriliyor. bu süreç yaklaşık 6 ay - 2 yıl sürebiliyor. yakında benzer yer varsa daha kolay oluyor.
    4) foseptik kuyusu, su olmadıysa su kuyusu açılıyor.
    5) altında çekilebilme aparatı olan (lastikli ufak, demirden değişebiliyor burası önemli; - asla prefabrik ev değil, tahta ev değil) tiny house kuruluyor. bu tiny house karavan kategorisinde oluyor araba ile çekilebildiği için.
    6) tiny house'a alttan su, elektrik, fosseptik, telefon bağlantıları yapılıyor.
    7) bütçenize göre 2-3 tane tiny house yan yana koyarak oda adedinizi arttırabiliyorsunuz. tiny house önüne bir tane patio yapılıyor, oturma takımı vs. olan; bunun üzeri çardak&şemsiye vs. türevleriyle kapatılıyor; bu alan hava soğuk olmadığında salon gibi kullanılıyor.
    8) bahçeye havuz vs. yapacaksanız 1 metreden derin olursa izin gerekiyor, 1 metreyi geçmezse izine gerek yok süs havuzu kategorisine giriyor.
    9) istediğiniz kadar herşeyi kuralına göre yapın gene belediyeden birileri gelip rüşvet için tırmalıyor.
    10) mutlaka güvenlik kamerası & çit & köpek vs. koruması yaptırın; hırsızlık ve yaban hayvanları istilası çok oluyor.

    sorulara edit :
    11) 2 yıl beklerken elektrik için solar panel kullananlar var. bunlar bildiğiniz ufak karavanların tepesinde olan panellerden. distribütör sistemini de kurarak ışık, abartmadan evdeki elektriklendirme için kullanabiliyorsunuz. buzdolabı, çamaşır makinesi seçerken hep en iyi elektrik tasarruflu olanından alıyorsunuz. termosifon ve sıcak su için ayrı solarlı sistemler var, içine girince zaten hepsini keşfedersiniz.
    12) telefon gelmediyse uzaynet vs. uydu internet türevleri var, ya da telefonun internetini paylaşıyorlar. telefon çekmiyorsa baz istasyonu talebinde bulunuyorlar. turkcell superonline'ın da bir şeyleri var teknelerde falan da kullanılan sormak lazım.
    13) foseptik kuyusunu açan firma yardımcı olur, ayda yılda bir doluyor, kamyon vidanjör geliyor çekiyor gidiyor.
    14) urla'da oturuyorum burada yığınla var. daire'de çıkan hatta iki örneği de göstereyim; bunlar da urla'da : https://www.youtube.com/watch?v=e7t6tve9e9a & https://www.youtube.com/watch?v=_hmgs7oivfe

    debeden sonra edit :
    15) 5) ile ilgili detayı (bkz: #155771628) şurada güzelce anlatmışlar. aynen önce plaka, sonra çekme belgesi.
    16) metrekare olarak bir limit var mı bilmiyorum (max 50 metre kare gördüm sanırım) ama tonaj olarak var. masrafı ayrı oluyor, tiny house alırken yönlendirirler. 3,5 tona kadar olan var, 3,5 ila 10 ton arası olanlar var; koşulları nedendir tekrar aldığınız firmaya sorun anlatsınlar. (02 belge misal 750 kilo 3500 kilo arası için; genelde bu kullanılıyor)
    17) belediye süreçleri dertli. başa ekşiyebiliyorlar, özellikle biri şikayet ederse işkence çektiriyorlar. "bağlanınca" bir çok şey çok daha rahat yapılıyor anladığım kadarıyla. hiç belediyeyle muhatap olmayan da oluyor şansa. kader kısmet işleri.
    18) trailer park & tiny house türevleri dünyanın dört yanında var. amerika'da mesela park kategorisinde geçiyor, trailer park oluyor, evler imarsız oluyor, ucuz oluyor vs.
    19) bahçe ve etraf ışıklandırması solar ışıklarla oluyor. ağaca asıyorsunuz, çitlere asıyorsunuz, kapıya asıyorsunuz, evin etrafına asıyorsunuz; gündüz şarj ediyor, gece yanıyor. solar ışık / lamba diye aratın çıkar sonsuz adet.
    20) belediye işleriyle ilgili çok soru geliyor, eviniz her zaman tekerlekli arabayla çekilebilir olmaya hazır olmak zorunda. eğer sağa sola bir şey ekleyeyim diyerek bu aparatları kaldırırsanız anında evinizi yıkarlar. ( misal : https://twitter.com/…uge/status/1550466878937735169 )

  • yaklaşık 5 aydır yalnız yaşıyorum, başta çok korkmuştum, baş edemem sanmıştım ama zor yanları olduğu kadar harika taraflarının da olduğunu görüp, bi de belki de sadece çaresizlikten kabullenip alıştım yalnızlığa.
    şikayet etmez oldum zaman içinde.
    ama bazı anlar var ki sanki hiç yalnız kalmamışsın gibi..

    annem geldi 2-3 gün önce bir iş için, o günden beri birlikte takılıyoruz, ben işten geliyorum annem evde beni bekliyor oluyor, eve bi giriyorum televizyon sesi açık -ki ben tv izlemem-, ışıklar yanıyor, içerde yemek kokusu buram buram, ev mis gibi temizlik kokuyor, ben masayı hazırlıyorum, yemeğimizi yiyoruz, tv'deki bi programa kahkahalarla gülüyoruz, o sadece bahanesi oluyor aslında nasıl da gülesimiz varmış. dışarı çıkıyoruz gezip, eve gelip, tekrar çay koyup oturuyoruz falan filan...

    bugün yolcu ettim annemi ama dalgınlık ya işte aklımdan çıkmış, eve bir geldim her yer kapkaranlık, ışıklar haliyle sönük, yemek kokusu yok sadece temizlik kokusu sürüyor, ısıtıcı açılmamış soğuk yüze vuruyor, mutfağa girdim mandalina almış bana annem, tabağa hazırlamış gelince yerim diye. dolabı doldurmuş aç kalmasın benim uyuşuk kızım diye.

    geliyorum oturuyorum odama. o an bir şeyler ağır geliyor, sapıtıyorum. sanki 7 senedir ailesinden ayrı yaşayan hatta 5 aydır evde tek başına yaşayan ben değildim de dedemdi. -selamlar dedem-

    ilk ağırlığı üstümden atıyorum, biliyorum yine alışacağım, çok değil ertesi gün.
    şimdi televizyonu açtım, izlemesem de evde ses oluyor. güzel bi şey bu. evet.

    (bkz: yalnızlığa alışmak)

  • okyanustaki içi su dolu balonun patlaması.

    kendini balon sananlar için başka, aslında su olduğunu farkedenler için başka sonuçları vardır.