hesabın var mı? giriş yap

  • anladığım kadarı ile sistem şöyle işleyecek. diyelim uğur şahin öldü. arkadaş sanırım bir 15-20 milyar dolar kazandı biontech aşısından şu ana kadar. helali hoş olsun diyor adam yaşarken harca. ama bu 20 miyar doları çocuklarına ful aktar(a)ma. en fazla %70'ini aktar. iki çocuğun varsa 7şer milyar dolar alsınlar. kalan 6 milyar doları da diğer alman gençlerine pay edelim. işte gerekiyorsa iş filan kurma veya eğitim alma şartı getirelim. senin çocuklara 7şer milyar dolar hiç bir şey yapmasalar danalar gibi yatsalar bile yeter. hatta bu kesinti oranı ile seni takip eden yüz jenerasyona da yeter.

    sonuna kadar mantıklı bir önerme. şimdi diyeceksiniz ki arkadaş komunizmdir bu. evet dibine kadar komunizm. ondan sonra ağlamak istemiyor adamlar saçma sapan deli ibrahimlerin eline para verip yoyulmasın diyorlar. ha uğur şahin de bu kafada bir adam bildiğim kadarı ile. bill&melinda gates'de çokcuklarına sadece servetlerinin %10'ünü filan bırakıyorlar.
    yani babanızdan kalacak 2 dönüm tarlaya, 2 oda bir salon evin banyosuna el koymayacak devlet aman boşa dertlenmeyin...

    edit: kendi kazancı çocuklarına kalacak tabi diyenler oluyor. kardeş madem şahin'den başladık ordan devam edelim. bu alman devletinin okullarında okumadı mı bu adam, alman vergileri ile finanse edilmedi mi bu araştırma ? bundan aşıları alıp tekel haline getirmedi mi? zannedersin adam daşlık tarlayı temizleyip tarla yapmış devlet elinden alıyor. sen parayı adamdan alıp herkese eşit dağıtınca orada bunun çocuklarından daha parlak gençler çıkmayacak mı? sen bunu istersen bill gates ki kendisi abd'nin fikri mülkiyet ayağına en koruduğu girişimcilerdendir, istersen elon musk diye oku. lan bunların en kapitalist tokatlayıcısı musk ona bile abd hükümeti nasa'ydı ürünlerine vergi indirimi idi derken milyarlarca dolar aktardı. kim var bu dünyada serbest girişimci?

  • vay aq böyle bir hayatı gta vice city de bile yaşayamadım.

    bir tarafta 6 yaşında açlıktan ölen kiz çocuğu diğer tarafta babasının aldığı hediyeye helikopterle bakmaya giden çocuklar. aynı ülkede aynı dönemde.

  • gerçekler acıdır. aşağıdaki soruları soruyorum size.

    1-yalan mı?
    2-bir kişinin keyfine göre ülke yönetilmiyor mu?
    3-bir gösteri olduğunda polis allah ne verdiyse girmiyor mu? kör olan, sakat kalanlar, hatta ölenler olmadı mı?
    4-bu olaylar yaşandığında toplumun büyük çoğunluğu "iyi olmuş" demedi mi?

    üzülerek de olsa cnn muhabirinin yorumu doğrudur. dünyada hiçbir ülke şu anda kendini türkiye ile aynı klasmanda görmek istemez hele ki gelişmiş olanlar. siz kendi fanus dünyanızda türkiye'yi süper güç sanmaya devam edebilirsiniz tabi. bu arada abd'de iç savaş çıkmaz. iç savaş çıkmasın diye göstericilere müdahale edilmiyor. yoksa onlar da biliyor adam vurmayı.

  • geçen gün, yine benim gibi feci çirkin olan bir arkadaşımla oturduk kadınlardan bahsediyoruz. zaten biz çirkin erkekler kadınlardan bahsederiz, kadınlar da yakışıklı erkeklerden bahsederler. yakışıklı erkekler de arabalardan bahsederler. arabaların genelde beş vitesi olur, vitesler arasındaki oran aracın son hızını etkiler. oran-orantı üniversite sınavında çok sorulan ve annemin de anladığı ve en çok sevdiği matematik konularından biridir. zaten annem sadece anladığı matematik konularını sever, anlamadıklarını reddeder. zamanında teyzemle birlikte okula giderlerken, teyzem modern matematik okutulan deneme lisesi'ne gitmiş. deneme lisesi, ankara'nın emek semtinde yer alan bir okuldur. işte o çirkin arkadaşımla emek gibi değil de emek'e yakın bir semtte oturduk kadınlardan konuştuk.

    dedik ki aga bizim kadınları ilk görüşte etkileme şansımız, evrenin bir köşesindeki paralel evren'de bir serdar ortaç daha olma olasılığı kadar. dolayısıyla bizim yapacağımız tek şey, mütemadiyen ve biteviye konuşmak. dedi ki sonra benim çirkin arkadaşım, yüzüne bile bakamıyorum, yere bak konuşurken, dedim, abi biz kadınları ilk görüşte etkileyemediğimiz için karşılaşabileceğimiz yerlerde zaman geçirmekten de hoşlanmıyoruz. yani bara, diskoya falan gitmiyoruz. dolayısıyla evde oturup, bir kadının bizi görmeden de bizi sevebileceğini düşündüğümüz bir şekil yaratıyoruz. ama, dedi sonra büyük bir sinirle, sinirlenince daha da çirkin oluyordu, nedense kadınlar burada da bize şans vermiyorlar. peki ne yapacağız? bizi görünce çirkin diye bakmıyorlar, konuşunca dinlemiyorlar, o zaman hiç şansımız yok. bir süre sessiz kalıp topraktan yansıyan çirkinliklerimize baktık.

    modern matematik eskiden sadece belli başlı okullarda okutulurdu. şimdi her yerde. ama eskiden belli başlı da olsa hiç okutulmasaydı, şimdi modern matematiği bilmiyor olacaktık. erkekler de modern matematik gibidir. sınavda çıkmaz diyip çalışmamazlık edilmez. erkeğin de bir emeği, bir özsaygısı vardır. evet görülmez bakılınca, ama anlamak istediğinde tüm matematik emrine amadedir, dedi bu çirkin arkadaşım, nasıl da duygulu. susturmadım. sanki sadece onların vücudunun bir değeri var, sanki sadece onların ruhu temiz, sanki sadece onların duyguları önemli. ben de ruhumu korumak istiyorum aga, benim de kirlenmesini istemediğim bir özsaygım var. ben de bir çöp çuvalı değilim ki. onların ruhu, onların duyguları ne kadar değerliyse, benim ruhum da o kadar değerli. sonra biraz dinlenip yere çöktü. en azından kendimi anlatabilecek kadar güzel doğabilseydim, dedi, böyle olunca iki kat yoruluyor insan. çirkin olmak büyük bir meslek.

    geçen gün, yine benim gibi feci çirkin olan bir arkadaşımla birkaç kıza âşık olup unuttuk. biz o yola bu sefer hiç girmedik. sonra oturup bizi tanımayan, bizi tanımaktan erinen ne kadar kadın varsa, hepsine bir şarkı söyledik. içimizden geldi, içimizde tuttuk.

  • sosyal medya olmaktan çıkıp, ana haber bültenine dönüşen insanlardır. dün 18.15 eskişehir-ankara yüksek hızlı treninde ben de gerçekleştirdim bu eylemi. başlarken bi tedirgin oldum, kavga çıksa, linç edilsem kaçacak yerim yok, 250 km hızla giden trenden de atlanmaz ki diye. bu tedirginlikle başlattım kaydı. herkes sus pus oldu, dinledi. yaklaşık on dakika boyunca kimseden ses çıkmadı. kayıt bitti, bir dakika geçti, hala çıt yok. sonra çözüldü insanlar, kimisi kendi arasında muhabbetine döndü, kimisi ses kaydını konuşmaya başladı. bir sonraki vagona geçtim, orada da açtım kaydı son ses. bir teyze ne olduğunu anladıktan sonra "dinlemek istemiyoruz biz bunları, montaj bunlar montaajjj" dedi. ben cevap veremeden birkaç kişi "kendi adına konuş, dinliyoruz biz" diye susturdular teyzeyi. bitince bir sonraki vagona geçtim, orada bir abla ben dinletirken bir yandan düşmanca gözlerle bakıp bir yandan yüksek sesle oflayıp pufluyordu, karşısındaki yolcu kendisini "şşşşt" diye susturup dinlemeye devam etti. toplam beş vagon boyunca karşılaştığım yegane kötü tepkiler bunlardı. bunun dışında insanlar kaydın trende dinletilmesine şaşırdılar ama tepki vermediler. bilal'in sesini duyunca yanındakine kafasını sallayıp "bak işte bu" diye işaret eden de vardı, "ne dinlio ki bu kız" diye şaşkın şaşkın bakan da. şaşkınlıkla bakanlara "başbakanımızla oğlunun ses kaydı çıkmış da, dinlememiştim, şimdi dinliyorum" diye açıklama yaptım. kimisinden bir karşılık aldım, kimisi anında kafasını çevirdi, karşılık alamadım. sonuç olarak 25 şubat 2014 günü 18.15 treniyle eskişehir'den ankara'ya dönen insanlar arasında bu kaydı duymayan neredeyse kalmadı. gururla bildiririm.*