ahirim sensin

• bir neşet ertaş türküsü
  
  cahildim dünyanın rengine kandım
  hayale aldandım boşuna yandım
  seni ilelebet benimsin sandım
  
  ölürüm sevdiğim zehirim sensin
  evvelim sen oldun ahirim sensin
  
  sözüm yok şu benden kırıldığına
  gidip başka dala sarıldığıma
  gönülüm inanmıyor ayrıldığına
  
  gözyaşım sen oldun kahirim sensin
  evvelim sen oldun ahirim sensin
  
  garibim can yıkıp gönül kırmadım
  senden ayrı ben bir mekan kurmadım
  daha bir gönüle ikrar vermedim
  
  batınım sen oldun zahirim sensin
  evvelim sen oldun ahirim sensin
• bir matkap türü.
  
  sessizce deler.
• neşet ertaş’ın hayatında babası muharrem ertaş’ın ayrı bir yeri vardır. sadece babası değil ustası olan muharrem ertaş’a olan sevgisi o kadar büyüktür ki neşet ertaş’ın son arzusu “babasının ayak ucuna gömülmek” olmuştur.
  her baba-oğul gibi zaman zaman bazı sorunlar yaşayan bu büyük ozanların aralarında yaşanan şu olay, hem birbirlerine olan düşkünlüklerini hem de ozanlıklarını göstermesi açısından dikkat çekicidir.
  
  muharrem ertaş, oğlu neşet ertaş’ın leyla isimli bir kadınla evlenmesine ilk başından itibaren karşı çıkar. ama oğlu neşet ertaş karşı çıkarak evlenir. oğlunun sözünü dinlememesi üzerine muharrem ertaş şu türküyü yakar:
  
  temiz ruhlu saf kalplisin şöhretsin
  hakkın vardır evlenmeye evladım
  mevlam sana yapanları kahretsin
  aslı bozuk alma dedim evladım
  dokunsalar nazik tene kir gelir
  bizden önce ceddimize ar gelir
  köle olmak şanımıza zor gelir
  sen aklını yitirmişsin evladım
  
  neşet ertaş, kendisini yaralayan 'aslı bozuk'a, 'ana'yla cevap verir :
  
  ulu arıyorsan analar ulu
  sevmişiz biz onu olmuşuz kulu
  analar insandır biz insanoğlu
  aslı bozuk deme gel şu insana
  aşkı kimden aldın sevgiyi kimden
  aslı bozuk deme gel şu insana
  soracak olursan eğer ki benden
  aslı bozuk deme gel şu insana
  yazımızı felek yazdı mevlâ’dan değil
  senin dediklerin evladan değil
  her hata suç bende leylâ'dan değil
  aslı bozuk deme gel şu insana
  
  muharrem ertaş, oğlunun bu 'ulu ana' göndermesine boyun eğer ve,
  
  küsmedim neşedim kahrettim sana
  baban değil miydim sormadın bana
  olan olmuş yavrum ne deyim sana
  sen aklını yitirmişin evladım
  
  bu şiirsel konuşma, neşet'in leyla ile evlenip ayrılmasından sonra da sürer. bu kez, neşet, leyla'ya, hatanın kendisinde olduğunu söyler :
  
  bilemedim kıymetini kadrini
  hata benim günah benim suç benim
  eliminen içtim derdin zehrini
  hata benim günah benim suç benim
  bir günden bir güne sormadım seni
  körümüş gözlerim görmedim seni
  boşa mecnun eylemişim ben beni
  hata benim günah benim suç benim
  
  neşet ertaş'la babası ve leyla arasındaki bu hikayenin sonuçta ulaştığı yer ise neşet ertaş’ın şu mısralarındadır:
  
  cahildim dünyanın rengine kandım
  hayale aldandım boşuna yandım
  seni ilelebet benimsin sandım
  ölürüm sevdiğim zehirim sensin
  evvelim sen oldun ahirim sensin
  sözüm yok şu benden kırıldığına
  gidip başka dala sarıldığına
  gönlüm inanmıyor ayrıldığına
  gözyaşım sen oldun kahırım sensin
  evvelim sen oldun ahirim sensin
  garibim can yıkıp gönül kırmadım
  senden ayrı ben bir mekan kurmadım
  daha bir gönüle ikrar vermedim
  batınım sen oldun zahirim sensin
  evvelim sen oldun ahirim sensin
  
  o değil de baba oğul arasındaki tartışma bile sanat çıkarıyor arkadaş...
• bir türkü ayrı ayrı her kelamında insanın yüreğini sızlatır mı? durup durup göz yaşlarını sel eyle desturu verir mi yüreğe? eğer dinlediğin ahirim sensin ve de söyleyen neşet ertaş ise her ikisini de çaktırmadan yapar. darmadağın eder seni oracıkta, ne olduğunu bile anlayamazsın.
  
  "garibim can yıkıp gönül kırmadım
  senden ayrı ben bir mekan kurmadım
  daha bir gönüle ikrar vermedim
  
  batınım sen oldun zahirim sensin
  evvelim sen oldun ahirim sensin"
  
  hayır türkü güzel, ses ve müzik de güzel. bunlara laf eden haşa çarpılır zaten, ağzı gözü ertiş mertiş olur. lakin, insan kendine bu denli sözler yazdıran bir aşka rağmen nasıl ayakta kalır? nasıl başarabilir bunu? yahu bu, "dur oturup bir şarkı yazayım" deyu yazılmış bir serdar ortaç ya da mustafa sandal şarkısı değil. yaşanmış, iç edilmiş şeyler var belli.. ciğerini kavurmuş yaşayan insanın.
  
  yok, olmayacak. yetmeyecek kelimeler anlatmak içün. en iyisi dinlemek.. en iyisi sızıyı gerekli yerlere koyvermek.
  
  sen çok yaşa neşet baba. tezenene kurban olayım senin..
• neşet ertaş ın neden neşet ertaş olduğunu anladığımız türkü.
• --- spoiler ---
  
  batınım sen oldun zahirim sensin
  evvelim sen oldun ahirim sensin
  --- spoiler ---
  
  dizeleri aslında kur'an da " o, evvel ve âhirdir. zâhir ve bâtın’dır. o, her şeyi hakkıyla bilendir." den gelir. daha önce bahsedildiği gibi evvel, âhir, zâhir ve bâtın allah'ın isimleri imiş. isimlerin anlamına bakarsak;
  
  evvel; geçmiş,
  
  âhir; sonu olmayan gelecek,
  
  zâhir; görünen, varlığında hiç şüphe olmayan, varlığı her şeyden âşikâr olandır. her yaratık, yaratanının görülen bir şâhididir. kaynak
  
  bâtın; gizli, cisim olarak görülmeyen, duyularla algılanamayan, varlığı gizli olan, ancak varlığı da kesin olarak bilinendir. kanyak
  
  neşet ertaş, yazdığı sözlerin derinliği, kültürü, bilgisi ile burada da çok ince görmüş, allah'ın isimlerini yer yüzünde, sevdiği kadına en uygun şekilde, en oluruyla yakıştırmış, büyüklüğünü, ustalığını, gönül adamlığını konuşturmuştur.
• bilekten kavrayıp kayalıklar ve dikenlikler üzerinde süründürerek teni parçalayan ve kalbin tam da en narin yerine çivili taşlar saplayıp çıkaran, saplayıp çıkaran, saplayıp çıkaran, saplayıp çıkaran... bir türkü.
• bu eşsiz türkünün içinde aslında inanılmaz bir mistisizm yatar yere saçılmış gizli bir sarmaşık gibi.sarmaşık gibi evet çünkü sırrını ele vermez dolaşıktır biraz.neşet babanın o eşsiz sazının kertiklerinde dillenir bu giz.
  içinde geçen ve aşığın girdiği haller olan ' evvel,ahir,batın,zahir' aslında allah'ın isimleridir. vahdet-i vücudun bütün bir bedeninde gezdiği ezgi, yaradana giden bir tasavvuf yoludur.
  
  türküde seslenilen eğer ölümlü bir varlıksa tanrılaştırılmıştır, yüceltilmiştir, varoluş sebebi yapılmıştır.ya da seslenilen yar allah'tır.
  bir ucundan girilen shineda ki o piyano konçertosu gibi, müziğin eli tezeneli dervişi girer ucundan türkünün cahildim diye,gezer gizli bir öğretinin ayak izlerine basarak,ve cahil girdiği yoldan ehil olarak çıkar enel hak diyerek. zikreder bozkırın tanrısına yalnızlığın ismini.
  
  sürekli dinlerim, belki içinde ki başka bir gizli ismi duyarım diye.
• "seni ilelebet benimsin sandım"
  
  çok yalın, çok sade, dümdüz bir özeleştiri. bir erkeğin verebileceği en güzel özeleştiri.
• "beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın" demenin bir başka versiyonu. çok daha tuzlu, çok daha sıcak, çok daha yakıcı belki de.