zuleyha

• fıstık gibi bir kayıtlı okur.
  severek yazıyoruz okuduklarını^*.
  
  iki gün önce kulağına ezan okuyup, üç kez "züleyha" diyen şahsımın mütemmim cüzlerinden biridir.
• ona adımı söyleyip elimi uzattığım günün üzerinden 6 yıl geçti. o günler cağaloğlu yokuşu'na işimin sıkça düşmeye başladığı zamanlardı ve düz yolda bile kayan şahsımın, yokuş aşağı inerken tutunacağı bir kola ihtiyacı vardı. işte o kolun sahibi, kara gözlü züleyhâ'dır. onlarca defa düşmekten kurtardı beni. sonra envayi çeşit boyanın, kağıdın ve kalemin içinde kendimi kaybetmeden önceki son çıkışı araladı hep. başka ne isteyebilirim ki ondan? belki sembolik bir alçı yaptırıp, imzasını alabilirim hatıra olsun diye. ya da paskalya yumurtası gibi boyanıp çıkabilirim karşısına.
  
  "canım sıkılıyor evde, kaçır beni."
  "memnuniyetle!"
• tanıştığımız gün ne giydiğini hatırlıyorum, oysa kendisi öyle bir kıyafeti olduğunu bile hatırlamıyor. ben hafızasını tamamlıyorum, o da beni düşmekten kurtarıyor..
• bir ekşi sözlük yazarı.