ziya osman saba

• "mesut insanlar fotoğrafhanesi" isimli mükemmel hikayenin yazarı, melankolik ve derviş ruhlu şair...
  
  hayali ziya bey, bir gün ismi ile müsemma bu fotoğrafçıya gider ve vesikalık çektirmek istediğini söyler... tabii ki aklında bin bir hüzünlü düşünce ve bin bir soruyla... öyle bir ifadeyle bakar ki kameraya, fotoğrafçı özür dilemek zorunda kalır:
  
  "beyim, kusura bakmayın, sizin resminizi çekemeyeceğim. burası mesut insanlar fotoğrafhanesi." ...
• kendisi önceleri hececiler akımında yer almakta iken, daha sonraları özşiircilere dahil olmuştur, bu akım şiirde sese ve musikiye önem vermektedir.
• 30 mart 1910 tarihinde istanbul'da doğdu, 29 ocak 1957 tarihinde istanbul'da öldü. galatasaray lisesi'ni ve istanbul üniversitesi hukuk fakültesi'ni bitirdi. muhasebecilik, banka memurluğu, milli eğitim basımevi'nde düzeltmenlik, varlık yayınevi'nde redaktörlük yaptı.
  
  "yedi meşale" topluluğunun üyesiydi. bu topluluğun şiir anlayışını, yaşamının sonuna dek sürdüren tek şairdir. şiirlerinde çocukluk ve ilkgençlik anılarına bağlılık, yaşamın küçük mutluluklarından duyulan sevinç, acıma duygusu, iyilik düşüncesi, istanbul sevgisi, tanrı'ya şükran, ölüm gerçeğini kabulleniş gibi konuları, gözlemci ve dışavurumcu bir tarzla genellikle hece ölçüsüyle, ama kimi zaman serbest ölçüyü de kullanarak işlemiştir.
  
  yapitlari
  
  sebil ve güvercinler (1943)
  geçen zaman (1947)
  nefes almak (1957, ölümünden sonra)
  geçen zaman-nefes almak (1974, bütün şiirleri
• "nefes almak
  
  nefes almak, içten içe, derin derin,
  taze, ılık, serin,
  duymak havayı bağrında.
  
  nefes almak, her sabah uyanık.
  ağaran güne penceren açık.
  bir ağaç gölgesinde, bir su kenarında.
  
  üstünde gökyüzü, ufuklara karşı.
  senin her yer: caddeler, meydan, çarşı...
  kardeşim, nefes alıyorsun ya!
  
  koklar gibi maviliği, rüzgârı öper gibi,
  ananın südünü emer gibi,
  kana kana, doya doya...
  
  nefes almak, kolunda bir sevgili,
  kırlarda, bütün bir pazar tatili.
  bahar, yaz, kış.
  
  nefes almak, akşam, iş bitince,
  çoluk çocuğunla artık bütün gece,
  nefesin nefeslere karışmış.
  
  yatakta rahat, unutmuş, uykulu,
  yanında karına uzatıp bir kolu,
  nefes almak.
  
  o dolup boşalan göğse...
  uyumak, sevmek nefes nefese,
  kalkıp adım atmak, tutup ıslık çalmak.
  
  sürahide, ışıl ışıl, içilecek su.
  deniz kokusu, toprak kokusu, çiçek kokusu.
  yüzüme vuran ışık, kulağıma gelen ses.
  
  ah, bütün sevdiklerim, her şey, herkes...
  anlıyorum, birbirinden mukaddes,
  alıp verdiğim her nefes."
  
  gibi şiirlerle yaşamdan alınan keyfi bi anda artırabilen büyülü kalem.
• (bkz: dave snake sabo)
• ölüm üzerine yazdığı şiirleriyle tanıdığım, sevdiğim şair...
  
  rabbim nihayet sana itaat edeceğiz...
  artık ne kin, ne haset, ne de yaşamak hırsı,
  belki bir sabah vakti, belki gece yarısı,
  artık nefes almayı bırakıp gideceğiz...
  
  ben, artık korkmuyorum; herşeyde bir hikmet var,
  gecenin sonu seher, kışın sonunda bahar.
  belki de bir bahçeyi müjdeliyor şu duvar,
  birer ağaç altında sevgilimiz, annemiz,
  
  gece el değmemiş semâ, dalga bilmeyen deniz,
  en güzel, en bahtiyar, en aydınlık, en temiz.
  ümitler içindeyim; çok şükür, öleceğiz..
• gecen zaman siirindeki
  
  acilin, acilin tekrar
  cocuk dizlerimdeki yaralar
  
  dizelerinde insanin zaman onundeki zavalliligini kristalize eden genc yasta gocmus bir turk sairi.
• tarihin tekerrürden ibaret olduğunu bilen bir şairdir. günün anlam ve önemi açısından aşağıdaki dizeleri de ekleyeyim tam olsun:^*
  
  patik yap kunduracı, bol bol patik;
  bebeler için, ilk adımı atacak,
  çocuklar için, koşacak, oynayacak...
  terzi abla, minimini elbiseler dik,
  yazlık, kışlık, mevsimlik...
  saçlarına kurdela,
  bileklerine bilezik...
  ama şu dünya hali, bin türlü kaza, bela
  ama bunca hastalık, gıdasızlık, verem;
  tabutçu, ölçünü büyük tut, büyük!
  çocukların öldüğünü istemem...
• gecen zaman siiri ile zaman karsısındaki caresizligimizi gozler onune seren,maalesef degeri gec anlasilmis ustad...
• ... ozetle,
  "cok sukur olecegiz, ey oluler dua edin biz yasayanlar icin."
  buyurmus sairdir.