uzak (neyse şarkısı)

• neyse grubunun aynı isimli albümünde yer alan diğer bir güzel şarkısı.
  
  hep az sevildiysek, çok sevdiysek
  kim sevindi, kazandı hep sonra
  bana sorma
  
  tövbe edip tekrar seviştiysen
  düşüp tekrar yenildiysen
  burada daha da durma
  
  dur,uzak durma
  yeter ki bir sor bana
  hiç yakın sanmam
  bu mesafe yeter bana
  
  kim anlamış ki akıl versin
  en eskisini sen bilirsin
  boşver, kulak asma
  
  eğer içtense bırak gelsin
  diğer hepsini yolla gitsin
  düşünme,durma
  
  dur,uzak durma
  yeter ki bir sor bana
  hiç yakın sanmam
  bu mesafe yeter bana
• neyse grubunun ilk albümlerinde sekizinci sırada yer alan, bağıra bağıra eşlik edilesi harika şarkı. kartonetinde şarkı sözlerine ek olarak şunlar yazar;
  
  "hayatımızdaki belli insanları kaybettiğimizde, belli yerlerden, topluluklardan (cemaatlerden) mahrum edildiğimizde, basitçe geçici bir şeye katlandığımızı, yasın biteceğini ve önceki düzenimizin onarımının gerçekleşeceğini hissederiz. oysa bunun yerine katlandığımız şeye katlandığımızda, kim olduğumuzu ortaya çıkaran, başkalarıyla bağlarımızı betimleyen, bizi inşa edenin söz konusu bağlar ya da bağlılıklar olduğunu gösteren bir şeyler açığa çıkar. bu sadece burada bağımsız varolan bir "ben"in basitçe oradaki "sen"i kaybetmesi değildir. özellikle de "sana" olan bağlılığım beni "ben" yapan bir şeyin parçasıysa. bu koşullar altında seni kaybedersem, sadece kaybın yasını tutmakla kalmam, aynı zamanda kendi kendime tanımlanamaz bir hale de gelirim."
  
  otur, dinle, oku, düşün... yüreğinize sağlık.
• uzun zamandan sora ilk defa günlerdir durmaksızın dinlediğim neyse şarkısı. vokali mi desem, sözleri mi desem, müzik mi desem... selim kırılmaz öyle bi söylemiş ki zaten şarkıya kayıtsız kalmak imkansız. kartonette ise bu sarkının altında judith butler precarious life the powers of mourning and violence kitabından şu kısmı yazmışlar.
  
  hayatımızda ki belli insanları kaybettiğimizde, belli yerlerden, topluluklardan mahrum edildiğimizde basitçe geçici bir şeye katlandığımızı, yasın biteceğini ve önceki düzenimizin onarımının gerçekleşeceğini hissederiz. oysa bunun yerine katlandığımız şeye katlandığımız da, kim olduğumuzu ortaya çıkaran bağlılıklar olduğunu gösteren bir şeyler açığa çıkar. bu sadece burada bağımsız varolan bir '' ben '' in basitçe oradaki '' sen '' i kaybetmesi değildir. özellikle '' sana '' olan bağlılığım beni '' ben '' yapan bir şeyin parçasıysa. bu koşullar altında seni kaybedersem, sadece kaybın yasını tutmakla kalmam, aynı zamanda kendi kendime tanımlanamaz bir hale gelirim.
  
  sensiz artık '' ben '' kimdir ki. bizi oluşturan, inşa eden biz yapan bu bağları yitirdiğimizde, kim olduğumuzu ya da ne yapacağımızı bilemeyiz. bir yanda '' sen ''i kaybetmenin, sadece '' ben '' im eksik kalacağım keşfini getirdiğini düşünürüm. öte yandansa, belki de '' sen '' de kaybettiğim şey, kelime dağarcığımda halihazırda bir kelimeye denk gelmeyen o kayıp, sadece sana veya sadece bana karşılık gelmeyen bir ilişkiselliktir, ve hatta belki de bu '' şey '' tüm bu terimlerin birbiriyle farklılaştırdıkları ve ilişkilendirdikleri bağın ta kendisidir..
• neyse grubunun çok güzel bir şarkısıdır.
• benim için bi neyse şarkısı.
  
  tövbe edip tekrar seviştiysen, düşüp tekrar yenildiysen... diye can yakıcı sözleri olan.tıpki diğer şarkılarında olduğu gibi kendimi sorgulatan, her şeyi sorgulatan bi neyse şarkısı..
• neyse grubunun aşırı güzel şarkısı.
  bunun da ötesinde beni judith butler'la tanıştırdığı için ayrı bir seviyorum bu şarkıyı.
  başlıkta daha önce de yazılmış ama kartonette inanılmaz bir alıntı var precarious life kitabından, o kadar güzel ki tekrar yazmak zorundayım:
  
  "hayatımızdaki belli insanları kaybettiğimizde, belli yerlerden, topluluklardan mahrum edildiğimizde, basitçe geçici bir şeye katlandığımızı, yasın biteceğini ve önceki düzenimizin onarımının gerçekleşeceğini hissederiz. oysa bunun yerine katlandığımız şeye katlandığımızda, kim olduğumuzu ortaya çıkaran, başkalarıyla bağlarımızı betimleyen, bizi inşa edenin söz konusu bağlar ya da bağlılıklar olduğunu gösteren bir şeyler açığa çıkar. bu sadece burada bağımsız varolan bir "ben"in basitçe oradaki "sen"i kaybetmesi değildir. özellikle de "sana" olan bağlılığım beni "ben" yapan bir şeyin parçasıysa. bu koşullar altında seni kaybedersem, sadece kaybın yasını tutmakla kalmam, aynı zamanda kendi kendime tanımlanamaz bir hale de gelirim."
  
  bu şarkıya o kadar yakışmış ki.
  uzak