un homme qui dort

• george perec'in üstkurmaca anlatıları deneysel yönleriyle öne çıkarken hemen her yapıtı metinlerarası göndermelerle inşa edildiği için yoğun bir dikkat bekler okurdan. uyuyan adam'da kafka'dan joyce'a ve oradan da dostoyevski ve melville'e uzanan bir çeşitlilikte seçilmeyi bekleyen benjaminvari izler mevcut. izler seçildiğinde anlatının gelenekle buluşup ayrıştığı noktalar da gün ışığına çıkıyor. kuşkusuz iyi okurlar için bir zevktir bu izleri bir amatör dedektif gibi takip etmek. iyi bir okur zaten iyi de bir dedektif değil midir? eco'ya selam.
  
  dostoyevski’nin yeraltı adamı açıkça hasta bir adam olduğunu belirtiyordu. melville'in kâtip bartleby adlı kahramanı ise eylemsizliği şiar ediniyordu. buradaki adsız sansız genç ise eğitim sistemine, arkadaşlığa, sosyal yaşama, kısacası insan ilişkilerine sırtını döner ve kendisiyle bir hesaplaşmaya girer.
  
  perec'in ikinci tekil şahıs bakış açısıyla anlattığı bu kahraman o dönemde yazılmış birçok kahraman gibi varoluşçudur. nietzsche'nin aktif nihilizm tanımlaması için de biçilmiş kaftandır. perec yahudi kökenlerine de inerek toplama kamplarıyla bağlantılar kurar. parçalı anlatım nietzsche'yi anımsatır ve kahramanın psikolojik parçalanmışlığıyla iç içe geçer.
  
  film uyarlaması da birinci sınıftır. romanın hemen ardından izlenmelidir kuşkusuz. paris peyzajı izlenimci bir üslupla perdeye çizilmiştir.