un chien andalou

• kelebek (daha çok metamorfozla ilgilidir), karınca (yok ediciler), kopuk el (iğdiş anksiyetesinin belirgin bir dışavurumu) gibi daha sonraları dali'nin resim dünyasında birer imza niteliğini alacak fetiş imgeler mevcuttur. kuşkusuz her sahnesi başlı başına analizi hak eder ama filmin en etkileyici sahnesi şudur bence:
  
  pencereden sokağa bakan adam, elinde kutu bulunan bir kadının bir araba tarafından ezildiğini görür. metamorfoz başlar. gayet sakin ve centilmen görünen adam saldırgan bir sadiste dönüşür ve kadının memelerini okşar, onu hayalinde soyar. burada da kalmaz ve ona tecavüz etmek için yanıp tutuşur.
  
  fark edileceği üzere filmdeki fetiş imgeler rasgele yan yana ve art arda serpiştirilmemiş, bir sonraki sahnenin açımlayıcısı karakterini kazanmıştır. kelebek imgesi adamın cinsel sadırganlığını, yani bir sadistiğe dönüşümünü (metamorfoz) önceler. karıncalar ise kuşkusuz benzer biçimde hem bir iğdiş edilme korkusunu hem de erkek-öznenin yok edici doğasını imler. hadım edilmiş öteki ile karşılaşan erkek-özne onu baskı altına alarak ya da yok ederek aşağılanmışlığının üstesinden gelmek ister. burada özne örtük biçimde kadınsı olana dönüşme (bir başka metamorfoz da budur) potansiyelinin üstüne sünger çekerek varolmak ister.
  
  kopuk el ise üçgeni tamamlar. aslında bu imge tıpkı çürüyen eşekler gibi tipik bir dali kompleksidir ve sanatçının çocukluğunda yaşadığı aile travmaları ile ilgilidir. ölen kardeşinin anısının unutulmadığı yarı sorunlu bir ailede büyüyen dali ömrü boyunca babası ile annesinin gölgesi altında yaşamış ve üretmiştir. resimlerinde babasını tehditkâr bir formda çizerek gölgesinden kurtulmaya çalışır. annesinin hayaletini ise yarı meşum gala'yla birlikte olarak ancak aşabilmiştir.
  
  özcesi, dali resimlerinde kaybolunduktan sonra yeniden ve yeniden izlendiğinde sanatsal bir orgazm yaşatan olağanüstü bir filmdir.