*

  • vokallere daha da egilmisler evet, ama bu sefer olmamis kanimca. zira efrimin (vokalleri efrim yapiyordu degil mi?) "bozuk"* sesi belli bir dozun otesine gecince makarnanin ustundeki mayonez olmaktan cikiyor, yemegin tadini bozuyor. analoji sacma oldu ama soylemek istedigim vokallerin adeta kulak tirmaladigidir. demek istiyorum ki; eski albumlerde o kadar sarkinin icinde birinin vokalli olmasi (movie-never made-, the triumph of our tired eyes gibi) hic de problem degildi aksine guzeldi. ama simdi goodbye desolate railyard dinlerken icim sikildi sahsen, uzun sure will oldham dinlerken basima geldigi gibi. ayrica makas ata ata* dunyadan kopmalari bu saygi duyulasi spirituel muzisyenlerin yaptigi seyin biz fanilere agir gelmesine sebep olmus bu sefer. tek bir notayi calan bir enstrumani hangimiz uc dakika boyunca duymayi gonulden isteriz ki? bilmem haksiz miyim..
  • ayrica tam ismi '"this is our punk rock," thee rusted satellites gather+sing' olan album.
  • post rock janrına ait (ise eğer) en iyi albümler sırasında bence 2. sıradadır. birinci sırada bence mono - hymn to the immortal wind var.
hesabın var mı? giriş yap