the milk of human kindness

• bu yıl çıkan` : 2005, pek de olumlu yorumlar alancaribou` albümü.
• macbeth^*'de lady macbeth tarafindan sarfedilen bir cumledir.
  
  "glamis thou art, and cawdor; and shalt be
  what thou art promised. yet do i fear thy nature;
  it is too full o' the milk of human kindness
  to catch the nearest way."
  
  der lady macbeth, macbeth'in kanli isler pesinde kosmak icin cok iyi niyetli bir insan oldugunu vurgulamak amaciyla.
• gerçek adıyla dan snaith ya da eski lakabıyla manitoba yenisiyle caribou'nun yine müzikal anlamda oradan oraya koşturduğu, denenmedik çok az şey, kullanmadık çok az enstrüman ve ses bıraktığı, amon tobin'in son dönem çalışmalarını hatırlatan, ince düşünülerek köşeye bırakılmış ve dinleyicileri kontrpiyede bırakarak ağlarla buluşmuş, daha öncekiler gibi yine kırk dakika civarında süren, lezzetli ve komplekssiz, birçok farklı türün kesişim kümesi olarak tanımlanabilecek, ben diyeyim ambient techno siz deyin rock'n'roll, onlar desin kraut-rock, -hadi ortada buluşalım- avant-garde indie electronic tarzındaki albüm.
  
  içindeki şarkılardan; "noluyor 70'lere mi dönüyoruz" dedirten, mükemmel düzenlemesi, kararında kullanılmış sampleları, eğlenceli ve kıpır yapısıyla bees, kısa olmasına rağmen, rüya görüyormuş hissi uyandıran drumheller, birazdan bir hip hop şarkısına dönüşecek gibi durup dinleyiciye fake atan, nota çizgileri üzerinde yukarı aşağı inip inip çıkan, metronom sesi gibi detaylarıyla daha da hoş hale gelmiş pelican narrows ve huzursuz bacak sendromuna uygun bir tempoda bestelenmiş, klüplerde çalınmaya layık kapanış şarkısı barnowl daha bir dikkatli dinlenmesi gerekenlerdir.
• tamam, artik etkilenme olayi olmadan muzik yapmak mumkun degil nerdeyse.
  bu albumun bi kismi için ise en muhim topluluk silver apples. hatta kimi kimi "silver apples'cilar 2005'te bi album yapmis olsalardi nasil olurdu?" sorusuna cevap araniyor gibi.
  en hardcore ornek ise 8. track: brahminy kite.
  e tabi is sadece silver apples'la bitmiyor, bunun neu!'u var, can'i var... iste bu yuzden hos bi album olmus the milk of human kindness.
  
  + "hello hammerheads" 5 yildizlik(*****) sarki.
• (bkz: the milkman of human kindness)
• kanimca görsel tasarım daki retro-fütüristik taniminin işitsele nasil yansidiğini gösteren albümdür. bir nevi pastiche diyebilir miyiz? onu bile deriz.
• retro, elektronik tabanlı oluşuyla eskitemediğim albümdür. hello hammerheads, yeti nasıl bir ruh barındırıyor diye sorgulamadan edemiyorum. en güzel yaz aylarını, tekrar gözünüzün önüne serer. drumheller parçasında, kumsala doğru koşup denizin üstünde defaatle taş sektirdiğim günün çağrışımıyla doluyorum. arka planda tam bu albüm; ardından güneş batıyor, rüya gibi.