steady diet of nothing

• şu ana kadar bir sürü albüm yaptıysanız ve hâlâ en iyi albümünüzün hangisi olduğu tartışılıyor, üstelik bütün albümleriniz birbirine yakın kalitede olduğu için hemen herkesin oyu değişik bir albümünüze gidiyorsa, ya çok iyisiniz ya da boktansınız demektir. fugazi'nin hangi sıfatla anılması gerektiği konusundaki^** şahsi düşüncemi tahmin ediyor olmalısınız.
  progressive hardcore diye bir şey olsaydı, 1991 tarihli bu fugazi klasiği bu tanımı tam olarak karşılardı. biraz da emo koktuğunu itiraf etmeliyim. içinde repeater kadar güçlü bir şarkı yok, ama long division ve latin roots da vurucu besteler. reclamation ise sonic youth'u andıran müzikal altyapısıyla, fugazi'nin amacının salt bir hardcore grubu olmaktan ziyade, ileride daha ilginç ve karmaşık müziklere imza atmak olduğuna işaret ediyor. ve genel olarak bakıldığında "steady diet of nothing", bir önceki "repeater"dan daha zor dinlenen ama belki de daha bile güzel bir albüm olup çıkıyor.