stad

• (bkz: stadt)
• (bkz: stat)
  (bkz: stadyum)
• (bkz: stadion)
• bir cahit zarifoğlu şiiri.
  
  bulut namütenahi
  kelebeksiz
  kentin üzerinde biriken sislerden
  evlerden bir şeyler beklemekte
  
  hıncahınç bir stadda
  duvarlar merdivenler kapı oyukları
  demir rampalar
  ve beton çölü toprak.
  
  insan kene gibi yapışmış kentine
  . sahipsiz kentimizin yapı direklerine ve isteklerine
  görünüşte
  beton yiyen beton salgılar
  nikel döküyor kundaktaki çocuklar
  . daha hızlı gidemez miyiz diye bağırıyor ihtiyarlar
  . ölüm niçin bu kadar korkunçlaşıyor her şeyimiz var
  ve tahtalar
  otomobil ve gemiler var
  her şey ve her şey yer yuvarlağının
  devrile devrile geldiği noktada
  
  hıncahınç stadda insanlar ellerini
  nereye atsalar belatları
  ceplerinden yeleklerinin diplerinden
  soluk aldıkça genleşen etlerinden
  insanlar başka başka insanlar ve insanlar ürüyordu
  zahmetsiz ve maça ve haydi maça maça
  bir yara kurdu sarsılmasıyla sarılıp
  birbirinin burunlarında ağızlarında
  beyin cılklarında kaynaşıyorlarken
  . emanetler zincirinden haberim yoktu ey ay ışığı
  sen de mi canlandın ölü hücrelerin
  sessiz varlıkların duvarı
  sezilmeden taşınan binlerce yük altında
  ve ezilmez görünüşlü
  dinç ve saatlerinden emin
  ve dünyayla dolularken
  bakın birden
  duvarlar yıkılmazdanken
  ve tümüyle bir sanem yakapaçası insan
  kapılmacalığı
  ünlüyorken
  kent mabetleri
  çevreklere çekiyorken
  ve yapılar. - kustuklarının ağızlarına döneceğinden emin
  beton sağır ve tahtalar yalnız çok derinde
  yaklaşanı gıcırdıyorken
  
  otomobil ve gemiler nerdeyse
  kendi ve insan kudreti ile gidiyorlarmış gibi
  koşuyorken
  
  ve insan yaradan yokmuş gibi hüzünsüz ve
  ağlamasız
  habersizliğin kahramanı (1)
  etin atılışlarını
  bayıltan boşalışlar için kamçılıyorken ha
  kamçılıyorken
  başıdolu koşumunu kulağın kanın
  ve denetsiz kapanışını gözün parlatıyorken
  işaretleri geldi
  sessiz ve kımıltısız helak oldular:
  
  her şey
  ve her şeyi elin dokunabilirliğinin
  ve korkuyla tanınabilirliğin
  ve gözün görebilirliğinin
  ve şeyi kulağın işitebilirliğinin
  ve tadabilirliğiyle dilin
  ve aktığı düzlükler ağzın
  sessiz kımıltısız boyun eğerek çekiliyordu
  taş emir alıyor eğiliyor boyun eğiyor
  et emir alıyor bilmediğin seslerden boyun eğiyor
  ve 'zaman' onlarla birlikte tavralan
  
  dünyanın döne devrile geldiği noktada
  hıncahınç bir stadda
  bitiverdi eşya
  ve dünya dostluğu
  
  geldikleri olmayan insan kalabalığı şimdi
  ortadaydı
  o babanın elinden tutup getirdiği on yaşlarındaki
  çocuk
  çağırdığını işitti ve gitti
  ve bütün buluğa ermemişler çağrıldılar
  onların gidişinden müthiş bir kaygı doğdu
  kalanlar için
  kurt dalan hayvan kalabalığı gibi kabardı insan kalabalığı
  ve ileri gidemediler yoktu
  geri gidemediler yoktu
  
  ne ev ne eve konan kadın
  ve ne anmadan açılıp hamdsiz kapanan sofra
  ne iş ne masa
  ne arttıkça azan ur gibi onurmaz gelir
  ne emek'e zulmeden banka patron işçi işsiz
  ne çarşı alışveriş ne haftanın günleri ne takvim ne zaman
  ne loca ne aslan kulüb ikbali dünya
  ne televizyon
  ne fahişe kolaylaması
  ne iyilik hevesi ne aşk
  ne kadının istekle çağıran uydusu
  ne erkeğin bağırmalarla varışı
  
  çoğu alabildiğine koşuyordu yönlere
  ve doğu yoktu ve batı yoktu
  ve güney ve kuzey yoktu
  belki varırız diyorlardı oysa
  'nereden' 'nereye'de yoktu
  
  (kadınlar hamile kadınlar asla
  çocuklar için kavranır mutluluklar dolu
  köşeler ağaçlar izinler)
  
  stadiler var mı yok mu bilemedikleri çoğalmayan
  bitmeyen pürüzsüz
  gölgesiz
  ve beşerin tanımadığı bir idrakle
  apaçık ve kesin
  biliyorlardı
  . bilmemek elde değil uyumadan asla
  uyuyamadan
  zira beyinlerinin içine bildiriyordu
  etlerinin acıyı duyabileceği ve bu mutlaktı
  
  evet sokakta
  günübirlik bir anda
  
  ağrıyı duyabilirdik ve kaçamazdık ondan
  duyuyorlardı karşılarında içlerinde herşeylerinde
  ve azap yaklaşıyordu onlara
  ve hiçbir şey karşı durmuyordu bana
  şehvet ve erkeğin çekip unutturması
  şehvet ve kadının unutturması
  ne ölüm korkusu
  ne de 'inandık' demek o anda
  
  servet ölüm uyku
  alındı onlardan
  ayrıcalıksız tümü
  delirebilmeyi dilerdi kurtuluş bilirdi
  alındı onlardan
  ve uyku
  alkol afyon onlar
  ot
  ve intihar alındı onlardan
  çünkü ölüm alındı onlardan
  yalnız idrak sonsuz beyaz ve net
  ve yalnız acı vardı ortada
  işık yılları boyunda
  
  daha ilk basamağında acının
  kızgın çöllerde
  aç biilaç ölürkenden daha sert
  o ılık serin şerbet tadındaki ilk basamağında acının
  herbiri
  en yakınını bile vurmaya hazır
  bir nebze uyku için
  
  (martı
  açık iri kanatlarını vurmadan
  uçurumun üzerinde
  rüzgara yatıp süzülerek
  tadı hoş bir gerçeği içmektedir
  
  bulut namütenahi
  kelebeksiz
  kentin üzerinde biriken sislerden
  evlerden bir şeyler beklemekte
  
  sultan ahmet
  ayasofya
  ortada beyazıt kulesi)
• bunlar avrupa stadları.
  nou camp santiago bernabeu signal ıduna park giuseppe meazza old trafford allianz arena emirates stadyumu vicente calderon gibi.
  
  içlerinde de türk telekom arena var.
• phletron stad/stadionun 1/6'sı olup 29,6 metreye denk gelirmiş.
• eski yunanda 180 metrelik uzunluk ölçüsü.
  (bkz: stadion)
• stat ın yanlış yazılmış hali. stat ve stadyum doğrudur.