shakespeare sonnet 106

• bir william shakespeare sonesi:
  
  when in the chronicle of wasted time
  i see descriptions of the fairest wights,
  and beauty making beautiful old rhyme,
  in praise of ladies dead and lovely knights,
  then, in the blazon of sweet beauty's best,
  of hand, of foot, of lip, of eye, of brow,
  i see their antique pen would have expressed
  even such a beauty as you master now.
  so all their praises are but prophecies
  of this our time, all you prefiguring;
  and for they looked but with divining eyes,
  they had not skill enough your worth to sing:
  for we, which now behold these present days,
  have eyes to wonder, but lack tongues to praise.
  
  çevirisi:
  
  gördüm de göçüp giden zamanın öyküsünde
  nasıl anlatılmıştır doyum olmaz varlıklar
  ölmüş sevgililerle yiğitler övgüsünde
  şiirlere güzellik ne güzellikler katar
  nasıl eski kalemler güzelliği yazarmış
  el ayak dudak diye göz diye alın diye
  anladım ki onlarda bir derin özlem varmış
  şimdi sana kul olan güzelliği övmeye.
  onların övgüleri bugünün kehaneti
  hepsi seni önceden anlatmayı denemiş
  gözleriyle eğlenmiş bilmemenin laneti
  varlığını övmeye solukları yetmemiş:
  biz ki güzelliğini bu çağlarda görürüz
  gözlerimiz hayran da dillerimiz övgüsüz.