saul newman

• (bkz: paul newman)
• bakunin'den lacan'a adlı kitabı ayrıntı yayınları'ndan henüz taze taze yayınlanmış kuramcı, yazar. kitabın çevirmeni kürşad kızıltuğ'dur.
• kendi terimiyle postanarşist teorisyen ve akademisyen. anlaşılacağı üzere, lacan'dan başlayarak postyapısalcılığı ve anarşizmi bağdaştırmaya, iki düşünce arasında yeni köprüler kurmaya, bağlantılar aramaya ve burdan da yeni bir siyaset felsefesi üretmeye çağırır. "from bakunin to lacan: anti-authoritarianism and the dislocation of power" (bakunin'den lacan'a anti-otoriteryanizm ve iktidarın altüst oluşu) isimli çalışması ayrıntı yayınları'nca kürşad kızıltuğ çevirisiyle türkçeye kazandırılmıştır. newman'ın diğer çalışmalarının da türkçeye çevrilmesini bekleyeduralım, düşüncesini, söylediklerini merak edenler siyahî'deki söyleşilerini ve makalelerini karıştırabilir , ya da yakın tarihli olarak birgün'deki söyleşisi okunabilir.
  
  bkz:
  - "post-anarşizmin teorik mühimmatı sağlam" (1. bölüm), birgün, 17 eylül 2006
  https://web.archive.org/…/bolum-58/haber-27039.html
  - "artık çinli bir anarşizmin dogması mümkün" (2. bölüm), birgün, 17 eylül 2006
  https://web.archive.org/…/bolum-58/haber-27040.html
  
  edit: linkler kurbaa olmuş, uyarısı için jaguar'a çok teşekkür ederim. wayback machine sayesinde erişebildim.
• yapısalcılık sonrası fransız dşüncesinin (michel foucault, deleuze ve guattari, jacques derrida) eleştirilerini ekseriyetle benimseyip bu hattın kuramsal sorunlarını lacancı psikanalizle ve sarih etik perspektifin eksikliğini klasik anarşizmle aşmaya çalışır.
  halihazırdaki kapitalist toplumsal formasyonlarda deneyimleyegeldiğimiz iktidar ve tahakküm pratiklerine karşı direniş ve alternatif bir siyasal tasarım için özcülük günahını işlemeksizin (veya iktidar pratiklerini farklı özcülük formları altında yeniden üretmeksizin) iktidarın yerini yeniden olumlamayan, yer haline gelmeyen tamamlanamayan/bitimsiz bir yer’in olabilirliğini kuramsal olarak düşünmeye çalışır: 'özcü olmayan bir dışarı' arar. anahtar lacancı kategoriler vasıtasıyla (psişik boyutu teoriye monte eden) post-foucaultcu diyebileceğimiz iktidar kavrayışı geliştirmeye çalışır. yasa, ihlal, fantazi, haz, kurucu eksik, simgesel, imgesel, gerçek gibi lacancı anahtar psikanalitik kategorilerle foucault’nun iktidar kuramının içerdiği kavramsal sınırlılıklarını gidermeye ve iktidarın analizini simgesel ve ideolojik boyutlara doğru genişletmeye çalışır. newman’ın kuramsal ve siyasal pozisyonunda iki önemli figür söz konusu: klasik anarşizm ve post-yapısalcılık arasındaki kayıp bağlantı dediği max stirner ve jacques lacan.
  newman genel olarak post-yapısalcılığa has bir problemden azade değil. özcülük karşıtı bir damarın çalışmalarına nüfuz eden bir söylem olmasına rağmen, söz konusu marksizm olunca newman bir anda heterojenlik, parçalılık, farklılık, çoğulluk gibi kategorileri elinin tersiyle itmekte ve marksizmi kaskatı kesilmiş homojen ve monolitik bir düşünce gövdesi olarak verili bir ön kabul olarak almakta. ve hiç de yapmayı istemeyeceği biçimde özcü bir düşünme tarzını sürdürür. diğer bir husus, soyut ontolojiden siyaset türetilip türetilemeyeceğine ilişkindir.
• eski troçkist'tir, marksizmi otoriter bir ideoloji olarak şiddetle elştirir, klasik anarşizm ve bakunin'den farklı olarak iktidarın kurumlardan kaynaklandığı görüşüne karşı çıkar, devletin yıkılması iktidarı yok etmez der, buna karşılık getirdiği çözüm biraz ayrıntıda gizlidir. ayrıca stirner'ın iktidar konusundaki görüşlerinden oldukça etkilendiği söylenebilir.