roguelike

• klasikler:
  (bkz: slash em)
  (bkz: tyrant)
  (bkz: tome)
  
  grafik tabanli:
  (bkz: ivan)
  (bkz: crossfire)
  (bkz: diablo)
  [diablo bir cok farkli ozellik getirse de rogueun ana fikrine sadik kalmistir. bir suru oldurulecek yaratik sonu gelmeyecekmis gibi gorunen bir mahzen ve bol bol silah. konudan once daha fazla adam oldurmek daha iyi silahlar almak ve yine daha fazla adam oldurmek dongusune kapilmis bir oyundur. rogue ve turevlerinin cogunda arkada donen bir konu olsa da hayatta kalmak icin harcanan caba konuyu golgede birakir. ]
• (bkz: doomrl)
• bu oyunlar genelde:
  
  -- turn-based olurlar,
  -- ascii grafikler kullanirlar,
  -- single-player olurlar,
  -- frp ogeleri icerirler,
  -- oyuncular @ isareti ile sembolize edilirler,
  -- bitirmesi cook uzun vakit alan, zor oyunlardir.
  
  yukaridaki ozellikleri tasiyan bir oyun gorulurse, "amanin bu oyun roguelike'mis" deyip pencereden atlanilmasi farzdir.
• modern örnekleri için
  (bkz: dungeons of dredmor)
  (bkz: the binding of isaac)
  
  konsolda isteyenler için
  (bkz: cladun this is an rpg)
  (bkz: final fantasy fables chocobo's dungeon)
  (bkz: pokemon mystery dungeon)
  (bkz: shiren the wanderer)
• başarılı ve nispeten az bilinen örnekleri için:
  (bkz: brogue)
  (bkz: infra arcana)
• oyuncuya bir hikaye anlatmayıp ya da bir görev vermeyip, oyuncuyu açık uçlu sistemlerle serbest bırakan ve yapay zincirlerle bağlamayıp, tasarımcının aktif değil de pasif bir rol oynadığı kısıtlanmamış oyun tecrübesinden, oyun oynayışından yola çıkmasına izin vererek, oyuncunun anlatacağı hikayeleri kendi türetmesine olanak veren ilk oyun türü. tam da bu yüzden, roguelikelar oyunların geçmiş bir dönemini yansıttığı gibi, geleceğini de aydınlatıyor. ileride, daha güzel bir dönemde oyunların çoğunluğu tabii ki roguelike olmayacak, ancak anaakım endüstrinin lineer koridorlarından uzaklaştıkça bu oyun türünden ilham alarak yola çıkmış, günümüz indie game konseptinin de biraz dışında olacak daha fazla oyun olacak. bu oyunlardan şu an var mı? tabii ki:
  
  (bkz: dwarf fortress) -- zaten kendisi bir roguelike, ama roguelikeların esnek ve açık uçluluğunun bir simulasyon oyununa adapte edilmiş hali denebilir.
  (bkz: minecraft)
  (bkz: day z)
  [buraya spore da yazabilmek isterdim. o, bir öncü olabilirdi... ama olamadı.]
  
  planetside 2 de bu yönden umut veren bir mmofps olarak şekillenmekte.
  gaslamp games'in duyurduğu clockwork empires, dwarf fortress tecrübesini daha ulaşılabilir bir hale sokarak, gene bu yönde atılacak önemli bir adım olacak.
  
  geleneksel roguelike tanımı gerçekten çok da önemli değil. bir oyunun roguelikelardan ilham alması için turn-based olması ya da ascii tabanlı bir gösterimi olması gerekmez. onlar sadece başka amaçlara hizmet eden araçlardır. nedir bu amaçlar? birincisi, emergence. yani oyun mekaniklerinin ya da sistemlerinin bir bütün halinde işlemesinden ortaya çıkan etkileşimler ve yeni işlevsellikler. roguelikelar ascii'ydi çünkü ascii bir sistem dahilindeki tüm temel fonksiyonaliteyi ve bunlardan doğabilecek tüm permütasyonları en temiz ve minimal çabayla gösterebilmek için bu etkileşimleri ve sonuçları bir görsellik şemasına eşleştirmeyi sağlıyordu. roguelikelar turn-based idi çünkü bu tasarım oyuncunun oyun dünyasındaki avatarının kontrolünü mutlak ve deterministik kılıyordu. yani oyun ne kadar adil olmazsa olmasın, oyunucunun başarıları ve hataları her zaman kendisinindi ve sonuç olarak sistemin ona sunduklarına karşı verdiği tepkiler ve oluşturduğu etkiler de kendi eylemlerinin sonucu olarak ortaya çıkıyordu. en önemlisi de, iki sistem de oyuncu serbestliğini ve oyuncu iradesini ön plana koymaya hizmet ediyordu.
  
  minecraft'ın ve day z'nin popülerliklerine, gösterdiklerine bakılırsa, oyuncuların istediği şey tam da bu. neden minecraft, çünkü oyunda bir amaç yok ama her şeye tepki veren süper bir oyun dünyası, oyuncuya ne sunacağı hiçbir zaman tam belli olmayan bir düzen var. böyle bir düzeni dürtmek, kurcalamak, bozup yeniden yapmak neredeyse insan doğasında olan bir şey, ve minecraft da bunu resmen meditatif bir şekilde oyuncuya sunabiliyor. oyuncu, kendi yönlendirdiği oyun tecrübesini sistemin tepkileri ile birleştirip hikayeler üretebiliyor, anlatabiliyor. peki neden day z, çünkü dayz bu oyuncu iradesini çoğullanmış hali -- bunu da minecraft'tan farklı ve daha başarılı bir şekilde yapıyor çünkü minecraft oyuncu sayısı çoğaldıkça zenginleşen bir oyun değil. bir oyuncu da olsa, beş oyuncu da olsa, oynanış tek oyuncunun yaptığı şeylerden ileri gitmiyor. buna karşılık, day z'nin olasılıkları ve ortaya çıkan hikayeler oyuncu sayısı arttıkça daha da genişliyor, daha da tahmin edilemez bir hale geliyor. oyuncuların davranışları sivri ve kendi kontrolleri dahilinde de olsa, tam da bu emergence denilen olgu sayesinde birlikten güç doğuyor, hikayeler ortaya çıkıyor, ama ne olacağı asla tahmin edilemiyor. bu oyunların çekiciliği, müptela yapabilme potansiyelleri bu sürekli tazelik hali üzerine kurulu.
  
  heh, işte o tahmin edilemezliğin, tazeliğin en ölümsüz ifadesi roguelike'lardan başka bir oyun türünde değil. bu yüzden, belki şu anda olmasa da, bu türe duyacağımız minnetin ileriki senelerde çok daha somutlaşacağını düşünüyorum.
  
  en ünlü örneği nethack olmakla beraber günümüzde türe bir göz atmak isteyenler için en uygun oyunlar zaten söylenmiş ancak ben de ekleyeyim:
  
  (bkz: brogue)
  (bkz: dungeon crawl stone soup)
  (bkz: adom)
  (bkz: tome) (ek: tales of maj'eyal başlığında işleniyormuş, md k'ya teşekkürler)
  
  biraz daha light bir şeyler için:
  
  (bkz: dungeons of dredmor)
  (bkz: the binding of isaac)
• (bkz: tales of maj'eyal)
• tam bir roguelike olmasa da bence hakkını veren bir örneği de şudur:
  
  (bkz: ftl faster than light)
• (bkz: angband)
• son zamanlarda kapsadığı oyunlar epey genişlemiş oyun türü. genel olarak:
  
  - zindan (dungeon) sistemi
  - rastgele oluşturulmuş seviyeler / zindanlar
  - bir kereye mahsus yaşamak
  
  gibi özellikleri vardır. son zamanlarda roguelike olarak anılan çoğu oyun bu özelliklerin hepsine uymaz. rogue legacy bunun bir örneği.