rükün
-
eski dilde; bir şeyin en sağlam ve kuvvetli tarafı... kâ'be'nin temeli... namazın içindeki farzlar...
-
çoğulu için (bkz: erkân)
-
aslı rükn. rükün türkçeleşmiş hali. nişanyan'a göre direk, dayanak, destek, baz, esas anlamlarında ve arapça kaynaklıymış. bu durumda tabii erkan ve rüknettin/rükneddin rüküne akraba olur.
-
en güçlü ve sağlam yön.
-
(bkz: pillar)
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap