• dünya edebiyatının biri melek, diğeri peygamber özelliğine sahip iki kahramanıdır. herkesin çevresinde görmek istediği, dünyada sayılarının artmasını istediği ama kimsenin onlar gibi olmaya çalışmadığı kişilerdir. mutluluğun bile kendileri dışında başka insanların hakkı olduğunu düşünecek kadar iyidirler.

    jean valjean kötüyken kendisine yapılan bir iyilikle hayatı değişmiştir, saygı uuyandıran bir kişiliktir. prens mışkin ise dostoyevski ve onun sıradışı karakterlerinin kurbanı olmuş, saralı ve doğuştan iyi bir insandır; içten içe saygı duyulan fakat dıştan alay edilen bir portredir. jean valjean'ın kötü kimseleri ayırt etme konusundaki gerçekçi tutumuna karşın prens mışkin için kötü diye bir şey yoktur. sonları mı? genelde iyi insanların sonu nasıl olursa onlarınki de öyle olmuştur.
  • prens mışkin her saralı olanın yapması gerektiği gibi tanrıyla konuştuğunu iddia etmediğinden kendisiyle dalga geçilmiş bir insandır; jean valjean ise ensest olmakla birlikte sübyancıdır (ah cosette!) da...

    ikisinin karışımı da sara hastası ve pedofili oluyor, hmm.
hesabın var mı? giriş yap