playtest

• black mirror dizisinin 3. sezonunun 2. bölümü.
  
  yok, bunu beğenmedim. o kadar kötü ki, internetten senaryo yazarlığı kursu alıp black mirror ekibine torpille dahil olan birinin hayatında yazdığı ilk film senaryosu gibi. ("film ne alaka" diyeceksiniz: işte adam uzun metrajlı film yazmayı denemiş ama güdük kalmış, o hesap.)
  
  black mirror'a yakışmadı.
• --- spoiler ---
  rüya içinde rüya içinde rüya içinde rüya gibi bayat ve amatör bir numaraya başvurularak yazılmış, beklentinin altında kalan black mirror bölümü. en güzel tarafı sondaki forma girilen "called mom" yazısıyla bitmesiydi. tüm hikaye boyunca annesini aramayarak izleyene kurdeşen döktüren çocuk, ingilizce kelime oyunuyla da olsa annesini sonunda "aradı."
  --- spoiler ---
• bölüm boyunca kullanılan merdiven metaforundan, poe'nun kuzgununa, ya da yalnızca son sahnede bir illüzyon olarak gördüğümüz anne karakterine kadar, izlerken psycho göndermelerine boğulduğum black mirror bölümü. ben genel kanının aksine oldukça beğendim.
• --- spoiler
  
  --- spoiler
  
  (bkz: existenz)
  
  spoiler ---
  
  spoiler ---
• bence iyi bir bölümdü. neden beğenilmemiş enteresan.
  
  --- spoiler ---
  
  kesinlikle yaratıcı bir fikirdi, böyle bir oyunun içinde kim olmak istemez ki. yaşayacağınız korkunun sınırı yoktur sanırım. dizinin sonunu da güzel bağlamışlar. ben bağlayamayacaklarını düşünmüştüm.
  
  --- spoiler ---
• --- spoiler ---
  
  alzheimer hastası babasını kaybeden gencin, babasının vefatının ardından annesi ile yüzleşmekten kaçındığını görüyoruz. bu kaçınmanın sebebi pek anlaşılamıyor. genç eleman babası ile olan samimiyeti annesi ile kuramamış olmasını gerekçelerden biri olarak açıklıyor ama bazı şeyler havada kalıyor gibi. o cihaz takıldıktan sonra adamın en derin korkularından birinin de annesinin babasıyla aynı kaderi paylaşabileceği düşüncesi olduğunu görüyoruz bana göre. yani annesinin de alzheimer olup kendisine babasının hastalığı sürecinde hissettiklerinin aynısını hissettirmesinden korkuyor. belki de bu korku yüzünden olay henüz gerçekleşmemişken evden uzaklaşarak, annesiyle yüzleşmekten kaçınarak kendince bir çıkış yolu arıyor.
  
  --- spoiler ---
• ben genel kaninin aksine epey begendim bu bolumu, bence birinciden cok daha iyi olmus.
  
  --- spoiler ---
  
  beni rahatsiz etmedi inception a benzer katmanlar, aksine her seferinde terse yatirilmama sevindim sahsen. ayrica bence guzel bitirildi, bok yoluna gitmek boyle bir sey.
  
  --- spoiler ---
• mr odasına girmeden önce bile insanların telefonu vs alınırken bu kadar riskli bir teknoloji ilk kez deneneceği zaman "telefonunuzu kapatmanızı rica ediciiim canım" deyip geçilmez, kapıda her şeyini alıverirler adamın. üstelik gizli teknolojinizi sızdırma ihtimali de varken - ki eleman hakikaten yapıyor bunu.
  sonuç olarak, black mirror netflix'e satılmasaydı da ingiltere'de kalsaydı bu senaryo kesik yerdi ve 3 bölümlük sezona dahil edilmezdi. 3. sezon şimdi izlediğimiz 1, 5 ve 6. bölümlerden oluşurdu. aradakileri sırf sayıyı altıya tamamlamak için sokuşturmuşlar sanırım.
  ha izlerken geriyor orası ayrı.
  son olarak, "adam dünyayı gezerken çok zaman geçti" efektini vermek için sakallarını uzatmışlar, benim sakalım bir haftada o kadar uzuyor lan, hey gidi sarışınlık.
• --- spoiler ---
  
  cooper evdeki access point'e girmeden önceki son kapıyı açarken kulaklıktan gelen komut "would you kindly open that door"dur.
  (bkz: would you kindly)
  (bkz: bioshock)
  --- spoiler ---
• --- spoiler ---
  
  eğer böyle bir oyunun içinden sağ çıkılacaksa, her insanın hayatının belirli evrelerinde - mesela 5 yılda 1 - bu tecrübeyi yaşaması gerektiğine inanıyorum. çünkü korkulan duygular genellikle bilinçaltına atılır ve birey bu duyguları mümkün mertebe engeller. hatta dizideki karakter sözde, örümceklerden ve lisedeki kabadayıdan korkmuyor, sadece pek hoşlanmıyor!^*ardından yeni tanıştığı sonja'nın ona kötülük etme korkusu geliyor. ve finalde de annesiyle konuşmaktan korktuğunu sanan bireyin en büyük korkusu babası gibi alzheimer hastası olmak. bu sebepten dolayı annesine ikinci bir alzheimer vakası yaşatmamak istemesi diyebiliriz. ondan sonra da oyun sahiplerine olan güvensizliğini görüyoruz tabiki.
  
  velhasıl diyeceğim şu ki, keşke böyle bir oyun gerçek olsa ve biz de bilinçaltımızdaki korkularla biraz da olsa yüzleşebilsek ve hayatımıza daha yararlı bir şekilde devam edebilsek.
  
  --- spoiler ---