nörobiyoloji

• merkezi ve periferal sinir sistemi ile ilgilenen bilim dalı. beynini taşıyamayanlara çözüm.
• ikinci yaş boyunca, çocuk gizlenmiş nesneleri aramaya başlar, artzamanlı taklitler yapar, oyun olarak rol yapar, dili kullanır, algıladığı olayları yorumlamak ve onlara karşılık vermek için bellemiş olduğu tasanmlara başvurabilir. geçmişe ait bellek nesneleriyle güncel gerçekliği karşılaştırmak için imgelemi yardıma çağırabilir. yetişkin şempanzelerin yaptığı gibi kendini aynada görünce tanıyabilir. bir buçuk yaşından küçük bebekler bir başka bebeğin acı çektiğini algılayabilir ve onunla birlikte ağlamaya başlarlar. fakat bu yaştan sonra davranış değiştirir ve acı çekmekte olan bebeğin karşısında bu kez kendiliğinden rahatlık belirtileri gösterirler. piaget ile kohlberg'in öne sürdükleri gibi, bir "merkez kayması" meydana gelir. bebek başkalannın duygulannın kendininkilerden farklı olabileceğini ve kendi tutumunun bunlan değiştirebileceğini anlar. başkalarının ruh halleri üzerinde etkide bulunmak için bu halleri "imgeler" (tasavvur eder). baldvvin'in daha 1894'te fark ettiği gibi, kendini anlama, ötekine ilişkin (imgelenen ama gerçek) anlayışa koşut olarak gelişir. kendini bilme ile empati-sempati arasında apaçık bir ilişki kurulur.
  
  edit: konrad lorenz, köpeklerde, şiddetli çatışma durumlannda saldınya uğrayanın gayet özgün -ve sözel olmayan- iletişim işaretleriyle saldırganın şiddetini durdurduğunu gösteriyor. örneğin saldınlan pes etme işareti olarak boğazını korumaktan vazgeçerse, saldırgan da ısırmaktan vazgeçiyor. blair bu kavramı, ahlak duygusunun bir gelişim modeli biçiminde çocuğa uyarlamış. dört ve yedi yaşlan arasında çocuk, saldırdığı kişinin yüzündeki hüzünlü ifadeye, çığlık ve gözyaşlanna karşı duyarlı hale geliyor ve bu durumlarda şiddet edimini kesiyor.