mantagheye bohrani

• mantagheye bohrani (critical zone), tahran'ın yeraltı dünyasında köpeğiyle dolaşan, uyuşturucu ticareti yapan ve sorunlu ruhları iyileştiren bir adamın hikayesini konu ediyor.
  
  vizyon tarihi: belirsiz
  tür: dram, bilim kurgu
  yapım yılı: 2023
  süre: 99 dakika
  ülke: iran, almanya
  
  filmin konusu:
  
  “amir yalnız bir hayat süren bir adamdır.
  
  köpeğiyle birlikte tahran'ın yeraltı dünyasında dolaşarak her türden uyuşturucu satar ve modern bir peygamber gibi sorunlu ruhları iyileştirir.
  
  geleceği olmayan bir kasabadan kaçmak için kafayı bulurken, gps'inin talimatlarını takip ederek şehrin sokaklarında amaçsızca dolaşıyor.
  
  ancak bilmediği o gece birçok şeyin değişeceğidir.”
  
  yönetmen: ali ahmadzadeh
  oyuncular: amir pousti, shirin abedinirad, maryam sadeghiyan
  senaryo: ali ahmadzadeh
  müzik: milad movahedi
  
  vizyon tarihi: belirsiz
  
  filmin fragmanını buradan izlemek mümkün.
• saf sinema budur, ahmadzadeh'in cesareti resmen dumur etti beni.
  
  --- spoiler ---
  
  iran sinemasının değişilmez ögesi araba ile tahran sokaklarında dolaşıyoruz. molla rejiminin kirlettiği ruhlar kurtuluşu kendini uyuşturmada buluyor. "arınmak için aldığı duşta" bile acı çekiyor. yapabildikleri tek protesto ise malesef gaz çıkarmak.
  
  iranlı genç kız, ülkeden mecburi şekilde kaçıyor, büyük lafları var ama ülkeden ayrılırken tanımadığı bi adama sarılacak kadar seviyor ülkesini.
  
  yaşlılar yitirilmiş bir hayalin/ülkenin ardından acı içinde ölümü bekliyorlar. "doktor"un onların acısını dindirmek için ise bildiği tek yöntem ise haşhaşlı kek yedirmek (büyük ihtimal mesleğinden mollalar tarafından atılmış)
  
  dünya tarafından dışlanmış iran, hostes karakterin anlattığı hikayede şekil buluyor. iranda bastırılmış tüm kadınları temsil eden hostes kocaman bir siktir çekiyor mollalara.
  
  sonrasında ana karakterin aksı kırılmaya başlıyor.
  seks işçilerine "iyilik" olarak bedava ot veriyor ana karakter. yasaklanan her şeye itiraz etmek yerine uysallaştırarak, yer altına itme stratejisinin bir parçası oluyor. ardından, şefkat dolu olduğundan kesinlikle emin olduğumuz bir tavırla bir anneye yardıma gidiyor. uyuşturucudan yataklara düşmüş bir karakterle seyirci özdeşleşiyor o sekanslarda. anne seyirciyi kucağa alıyor ve elinde kalan tek yöntem olan afyonlu çay ile tedavi etmeye çalışıyor. sahnenin başındaki demir parmaklı kapı metaforu ise çok çarpıcı.
  
  ve final sahneside ana karakter, bir hiçliğin içinde öğürerek, yarı uyuşuk bir vaziyette kendini yatakta "tekrar" buluyor. rotasını asla kendi başına bulamayıp navigasyondan yararlanan ana karakter, öğretilmiş/öğrenilmiş çaresizliğine yeniden teslim oluyor; iran devleti tarafından çizilmiş kısmi özgürlüğün farkına varamadan, bir "tünelin" içine hapsolduğunu farketmeden, "ambulans"ın ne işlevi olduğunu unutturarak.
  --- spoiler ---
  
  çok iyi.