kimse

• kim oldugu bilinmeyen ya da belirtilmeyen kisi..
• bir murathan mungan siiri;
  " zamanı yıllarla tartanlar
  yanılırlar
  hiçbir şey tartılmaz başka bir şeyle
  hatta çoğu zaman kendiyle bile
  yaşanır, içini tohuma bırakır
  geçer gider
  geçmez sandıkların bile
  
  hiçbir geçen tartılmaz kalanla
  neyin kaldığını çoğu kez kendi de bilmezken insan
  kimse kimse kimse
  sahi kimse
  ya da hiç kimse
  söylediklerimden çok
  sustuklarım
  seçtiklerimden çok
  reddedilmek için
  ne kadar varsam
  o kadar kimseyim kendime
  
  güç kötü bir şey
  kaderken de
  kaldıramazken de
  güç kötü bir şey
  güçlüyken de
  güçsüzken de
  kaldığın yerden devam etmenin karanlığı
  benzemiyor hiçbir çaresizliğe
  kimin kaldığı yer var ki dünyada
  kaldım sandığın yer
  bizden geçendir çoğunlukla
  içimizi parçalaya çoğalta
  hâlâ gittiğim sona aceleci adımlarla
  bütün iş birinin dediği gibi,
  yavaşça acele etmek aslında
  
  ölene kadar yavaşla işte
  ölene kadar yavaşla
  ne başkalaştırırsan o kadarsın
  başkalarının imtihanlarından büyük gelecekler umma
  
  çaresizlik bile bizden bir başkası yapmaya yetmez
  bize biçilmiş döngüye katlanırız yalnızca
  bir bakıma hiçbir yerdeyiz
  bir bakıma yalnızca buradayız
  var oluşumuzun ağırlığı altında ezilirken yapayalnız
  ait olduğunu sandığın bütün grupların içinde yapayalnız
  reddin imkânları sayım kayıpları yoklama kaçakları
  sanma ki hayat bizi bekler başka kıyılarda
  oysa biz buradayız
  halsiz, kanıtsız
  yılların neyi tarttığını bile bilmeden
  kendi gücümüzün altında azala azala
  
  kollarımız kadar kulaç kalplerimiz kadar sahil
  hiçbir adanın almadığı yalnızlarız,
  tamamlanmamış haritasında
  define ve varlık
  geleceğin tarihe dağıttığı kayıplar
  bir gün birbirini bulmanın umuduyla
  
  gölgemizle barışmanın uzun yolculuğu: büyümek
  kendiyle tanışmayı erteler insan çoğu zaman
  hayat yanlışlarla kısalır
  başka biri olarak girdiğimiz bir kapıdan
  bir diğeri olarak çıkarız
  gündeliğe katlanmak için başkalarını kandırırken kendimizi yanıltırız
  içimizi denerken yüzeriz farklı yüzlerle kendi içimizde bile
  bu yüzden aşk yalnızca bir fikirdir
  bu sefer gerçekleştirdiğini sandığın bir fikir
  hep öyle oldu bende
  hep saklı kaldı içimdeki anahtar
  ve hep aynı kilitte kırıldı
  
  fikirler de zamanla değişir
  kırıldıkları yerde
  kırıldıkları yer her şeyi değiştirir
  
  zamanla bir şey söylemez artık kırılmak bile
  sonra başka bir başlangıcın kapısında
  aynı korkularla kalakalırız
  daha önce de söylemiştim:
  kimse yoktur kimsenin kimsesizliğine
  her şiirin gizi başka bir şiirle
  açıklar kendini
  demiştim ya, hep öyle oldu bende
  böyle katlandım kimsesizliğe
  o birini ararken bile biliyordum
  hiç kimse hiç kimse hiç kimse "
• yok olan bütün tekil ve çoğul şahıslar için: (bkz: aint nobody)
• sen ve benden çoğalan, mecburen kahvaltı hazırladığımız o kitle.
  ^*
• bir haydar ergülen şiiri;
  
  “aradıkları yabancıyı, kimse, içimde buldular
  yüzleştirmek için şimdi beni de arıyorlar
  kimi kimden çekip alacaklar, bilmiyorum
  beni kimde bulacaklar bilmiyorum: kimdeyim
  ve bende kim var ki ikimiz sanıyorlar?
  bir kez görür gibi olduğum bir rüyanın
  kapısında duruyordum, sırtımda pirinç torbası,
  içini açık unutmuş gecede, yabancıyı o
  rüyaya aldılar, pirincim hafifledi, taşı
  bana bıraktılar, pirinç de gitti yabancı da!
  taşı söze çevirmeye çalıştım ve katı
  şöhretini hayatın birkaç sözle hafifletmeye:
  -n’olur bana taş atma, öyle ağır ki
  benim taşıdıklarım, atamam bile sana!
  pirinci taşla yüzleştirdiler rüyayı gözle
  benden yabancıyı çaldılar ve ondan beni,
  birbirimize benzettiler bizi: iki kimsesizliğe,
  ve az geleceğini bile bile aramızdaki
  uzaklığa, ikiye saydılar birimizi pirinç
  gibi şımarık birimizi taş yerine fazlalık
  
  atın beni içimden kimse yok artık!”
• yapı kredi yayınları'ndan çıkmış ferit edgü romanı. kitabın arkasındaki yazıyı aktarmak gerekirse; " bir karakış boyu, ülkemizin doğusunda, hakkari'nin 13 haneli 114 nüfuslu pirkanis adlı köyünde, anmak, ansımak, anlamak, sormak, karşılık aramak ve özellikle yaşamı sürdürebilmek için yapılmış konuşmalardan seçmeler ya da dilin olanaklarını zorlayan bir modern türk romanı.
• bir tankut tümay siiri;
  
  kimseninin anlamasini beklemiyorum beni...
  kimsenin hissetmesinin istemiyorum beni...
  kimsenin aramasini aramiyorum beni...
  kimsenin benimle romantik bir gece gecirmesini istemiyorum...
  kimsenin o romantizmi anliyacagina inanamiyorum..
  kimsenin benim duygularimi hissedecegine inanamiyorum..
  kimsenin beni bildigini sanmiyorum...
  kimsenin icimdeki aciyi sezdigini görmüyorum...
  kimsenin benim icin özel olmanin ne demek olgunu bilmedigini görüyorum...
  
  herkes bir kimse bu dünyada, herkes bir hic...
  kimsenin kendine alinmasini beklemiyorum...
  kimse niye demesin.. kimse beni üzmesin demiyorum...
  kimse kim.. bensiz bes para etmez diyorum...o her kimse...
  
  bu yazi kimse ona oldugunu biliyor...o her kimse...
• bilimum herif yahut diğer hakaret olarak nitelendirilen kelimeler (bunlara bir örnek de kel efendim) ihtiva eden kişi tanımlar (bunlara bir örnek de kel efendim`) entarimin götümüze girebilir gerekçesiyle silindikten sonraki editten sonra aldığı halinde mevcut olan yeni gözdem... hiçkimse olabilir, mühim bi kimse olabilir. zikimse zikim, zıkkımsa da zıkkımdır... kimse kimdir yani!?
• itip beni
  balıma dadanan bu çağı sevmedim ^*
• kimse kimsenin kimsesi değildir.
  kimse kim, kime ne.