• (bkz: the tea party) 'nin beşinci albümü..
  • tea partynin onuncu senesinde cikartigi albumuinterzone kismi william burroughsun bir romanindan geliyor(yazarin 1940larda cezayirde topladigi notlardan olu$uyor)zaten tea party ismi de wiliam burroughs junky ortamlar icin verdigi bir ad. mantrada budizmde kutsal sozcuk anlamindaymi$. boylelikle anla$ilacagi gibi dogu ezgileri ta$iyor ama yetersiz album kanimca. triptych daha guzeldi onu alin dinleyin. bence albumun en iyi $arkisi requiem.
  • bir takim aletlerden guzel sesler duyulan,ama grup tarafindan icine ruh* konmasi unutulunca cekilmez hale gelen dım tıs album.
  • tea party'nin olgunluk donemi eserlerinden biri. grubun triptych albumunden sonra izledikleri cizgiyi gosteren, grubun ilk albumlerine kiyasla daha farkli bir tarzda olan bir albumdur.

    ilk 4 albumde degisik turleri deneyen grup, bu albumde daha cok orkestrasyona ve -akilda kalici, populer- sarki yazma konusuna egildiklerini gosterir. hala eski tea party havasini solumanizi saglayan bir iki sarki ve melodi varsa da albumun genel havasi daha yumusaktir. bu albumun kotu olmadigi manasina gelmez kesinlikle, sadece albumun degisik oldugunu gosterir. bu da aslinda grubun kendisini tekrar etmek istemedigini, yeni arayislar icinde oldugunu ispatlar ve saygi duyulmasi gerekir.

    albumun sozleri ve icerigi gene yogundur. tryptch albumunden ve onu izleyen turnenin ardindan cek cumhuriyetine gidip kafa dinleyen, kendi degimiyle soul searching yapan jeff martin, bu devreyi aslinda iyi kullandigini yazdigi sarki sozleri ve sarkilarla bize ispatlar. album interzone ile baslayip mantra ile biter. o mantra'nin ne oldugunu merak edenlere albumu alip son sarkiyi iyi dinlemelerini tavsiye ederim!
hesabın var mı? giriş yap