in on the kill taker

• fugazi'nin 5.albumu. 12 parçadan oluşan albüm, fugazinin her albümü gibi dischord records 'dan 1993 yılında piyasaya sürüldü.tracklist;
  
  1. facet squared
  2. public witness program
  3. returning the screw
  4. smallpox champion
  5. rend it
  6. 23 beats off
  7. sweet and low
  8. cassavetes
  9. great cop
  10. walken's syndrome
  11. instrument
  12. last chance for a slow dance
  
  (bkz: punk dinleyen ukteciye can kurban)
• kült bir fugazi albümü. daha fazla bir tarife gerek yok. bu albüm büyük bir plak şirketinden çıkmış olsa öyle sanıyorum ki dünya çapında ortalığı sallayacak bir etkide bulunabilirdi. grubun underground kalma isteğinin de etkisiyle bu müthiş albümün 'ünü' de sonuç olarak sınırlı bir çevrede kaldı. iyi ya da kötü kesinlikle saygı duyulası bir tercih. tabi bunun ötesinde grup özellikle zaten evleri olan washington d.c'de ve görece amerika'da hayli meşhur anlatmaya gerek yok. nitekim grupla birlikte çalışan ünlü fotoğrafçı, glen friedman'ın kitabına göre, albüm sonrasında grubun konser biletleri yok sattığı esnada atlantic records'un sahibi (bkz: ahmet ertegün) onlara yüklü bir miktarda sözleşme teklifinde bulunmuş fakat grup bunu da reddetmiş.
  
  neyse efendim asıl bahsetmek istediğim nokta ise albümün, daha doğrusu albümün adının ve kapağının hikayesi. bir gün grubun dinleyicilerinden birisi daniel quinn'in yazmış olduğu ishmael adlı kitabı okurken kitap içerisinde 'takers'(alanlar) adlı bir gruptan bahsedildiğini görüyor ve albümün isminin de buradan gelmiş olabileceğini düşünerek grup üyesi guy picciotto'ya öyle olup olmadığını soran bir mektup yazıyor (evet mektup ^* bir zamanlar mektup diye bir şey vardı hatırlarsanız). piciotto'nun cevabı ise, albümün isminin, yol kenarında bulunmuş bir kağıt parçasında yazılmış olan metinden alındığı ve kimin yazdığına dair hiçbir fikri olmadığı şeklinde oluyor ^*. neticesinde, o kağıt parçası aynı zamanda albüm kapağına da konularak kendisine bir de orada yer buluyor. tam da washington anıtının yanında.
  bitirirken bu albümde yer alan ve bir an olsun dinlemekten kendimi alamadığım iki favori parçam 'public witness program' ve 'sweet and low' adlı parçalara özel bir parantez açmak istiyorum. public witness program tam olarak o meşhur fugazi konser kaydında olduğu gibi kendinizi kaybetmelik bir şarkı. hele ki son kısmında davul ritmine alkış ile eşlik edilen bir kısım var ki beni benden alıyor, nabzımı tavana vurdurtuyor. sweet and low da ise saatlerce loopa alınmalık çok tatlı bir bas gitar var. albümün tamamını dinlemeye vakit bulamayacaklara özellikle bu iki şarkıyı hararetle tavsiye ediyorum.
• (bkz: fugazi) nin ses muhendisligi dehasi (bkz: steve albini) tarafindan uretilmis acik ara en saglam albumudur.
  
  fugazi | in on the kill taker, full album linki