iş stresi

• işle bağlantılı olarak yaşanan gerilimler, endişeler, kuşku ve kaygılar bütünüdür. insanı normallikten alıkoyar.
• (bkz: mobbing)
• birlikte çalıştığınız işyerinde, beş para etmez bir patrona ve onun metresine katlanıyorsanız sizi yer bitirir.
• işyerinde katlanılmaz insanlar ve onların tükenmek bilmeyen kaprisleri varsa sükuneti korumayı hepten zora sokan şey.
• bu stres beni işteyken almıyor. beni etkisi altına aldığı zamanlar hep kendime ayırdığım vakitler. sonraki günün işleri aklıma gelip duruyor. en son ne zaman playstation oynayarak sabahladım hatırlamıyorum mesela. bütün hevesimi alıp götürüyor bazı zamanlar. sosyalleşmek kısmen götürüyor bu stresi aslında. ama bu stresin hiç uğramadığı gün belli.
  
  cumartesi günü hiç uğramaz.
  
  nedeni de işe geliyorum fakat tam gelmiyorum. anlatması zor.
  
  lan yoksa sadece erkeklerin anlayabildiği cumartesi olayı bu mu ?
• iş stresi olayı bende en çok ya önemli bir görüşmem olduğunda ya da işlerin patladığı anlarda çıkıyor. ben de son zamanlarda kendimce bir yöntem geliştirip "nasıl olsa akşam olunca öyle ya da böyle bir şekilde eve gitmeyecek miyim?" diye kendime telkinde bunulup biraz olsun önünü almaya çalışıyorum. bu halının altına itme yöntemi bi yerlerde patlayacak gibi geliyor ama şimdilik az biraz işe yarıyor. ^*
• en buyuk korkum, sonumun bu illet yuzunden olmasi. ınsanin ne tadi kaliyor, ne tuzu. sacma sapan bir hayat, sabah aksam dusunceler, prangalara bagli bir omur.
• severek başladıgım bir iş ,gereksız bir müdür ve iş bilmeyen bir ekip sayesinde eziyete döndü ne işi görmek ne de içinde bulunmak istemeyerek uykularımın kacma sebebinin oldugunu düşündüğüm stresss
• son zamanlarda yoğun bir şekilde başıma gelen eziyet. zihnen yıpratıcı olmanın yanında uyku kaçırıp başka birşey dusundurtmeyen işkence gibi bişey. hırslı olmasanız da hırs yapan bir yöneticiye sahip olmak temel sebep. işin ucu mobbing'e kadar dayanır. çare istifa. huzurlu kafa ama boş bir cüzdan.
• ben bunu yaptığım iş dolayısıyla çok yaşıyorum ama ne zaman arkamdaki adamın küçük kızıyla konuşmasını duysam dünyadan kopuyorum, neşem yerine geliyor.
  her gün düzenli olarak 2-3 yaşındaki kızının park maceralarını dinliyorum, mutlu oluyorum. kendi kendime gülüyorum masa başında.
  
  +: babacıııım, kızım naber? napıyosuuun? (burdaki ses bu adamdan çıkıyor olamaz diyorum hep uzuyor o "ı"lar falan...)
  aa zıp zıpa da bin, kaydıraktan da kay tamam mı? saçlarını da topla. babacıııım dikkat et düşme. babacıııım, tamam kızııım, dikkat et canııım, tamam az ye ama, salıncaklara dikkat et tamam mı... kızııım, babacııım.....sjfhsdjfhsd neşeleniyorum resmen.
  
  stresten uzaklaşmak istiyorsanız gün içinde bu tarz şeyler bulmanız lazım, yoksa sonu kötü.