• akla illa da zorlu yaşam koşullarında hayatta kalma becerilerinin gelmemesi gereken rehberdir. bu evrende, doğduğumuz coğrafyada hayatta olduğumuz ilk andan itibaren toplum içinde, aile içinde, sınıf içinde, iş yaşamında daima bir yer bulmaya; bu yerde tutunmaya gayret ediyoruz. ilk andan itibaren devamlı travmalara maruz kalıyor ve bu travmalardan sonra kayıplara neden olan ve yanlış yönlendiren hasarlı duygu ve düşünme şekilleri ile devam etmeye çalışıyoruz. bazı anlarda ise elimizi her attığımız dalın kurulmasından, yer bulamamaktan ne yapacağımızı bilememekten ölesiye korkuyoruz. çünkü bir rehber yok, ne yapacağımızı biz bilmiyoruz. bir bilene danışamıyoruz. çaresizlik içinde acı gerçeklerimizi yutkunmaya çalışıyoruz. kendi kendmize öğrenmeye çalışıyouz. ama tecrübelerin, yaşanılanlardan çıkartılan derslerin büyük yanılgılarla dolu olabiliyeceği, travmalar sonrasında ezberlenmiş hatalar ve ilkel düşünceler bütünü olabileceği e bir gerçek. nasıl yaşayacağız, nasıl hayatta bir yer bulacağız, nasıl tutunacağız? ne alacağız ellerimize, neye sarılacağız? kendi fikirlerimize ne kadar güvenebilirz? fikirlerine güvenebileceğimiz insanlar var, klasikleşmiştir hani eğitim ailede başlar denir, onar düştüğünde dizlerinin üzerine çakıldığında biz ne yapabiliriz. sanki yuvarlanan kayalar gibiyiz, çarpan engellerle şekil alıyoruz ve bir kere yaşadığımız bir kere deneyimlediğimiz bu hayatta, yüzeyimizdeki girinti ve çıkıntıları referans alarak devam ediyoruz yaşamaya. kimsenin bir cacık bildiği yok, herkes yüzeyindeki girinti ve çıkıntılarla bir bok bildiğini düşünüyor. hepimizin dağı ayrı, taşının yumuşaklığı ayrı, herkesin mayası başka mayalayanı başka. nasıl yaşayacağız bu hayatı bilen var mı? gerçekten bilen var mı?

    bu dünyanın direği yok
    merhameti, yüreği yok
    kılavuzun gereği yok
    yolun sonu görünüyor
hesabın var mı? giriş yap