face a la mer

• calogero'nun passi ile düet yaptığı harikulade şarkısı.
• (bkz: sozlerini de yazayim tam olsun)
  
  on choisit ni son origine, ni sa couleur
  de peau comme on reve d’une vie de chateau
  quand on vit le ghetto naître l’étau autour
  du cou comme cosette pour hugo naitre
  en treillis dans le conflit et prier le tres haut
  fils du c.o.n.g.o cette haine j’ai au m.i.c.r.o
  j’ai l’poids des mots. sortir d’en bas, rever
  de dechirer ce table fait d’armes, de larmes,
  fait de sang et sanglots
  
  face a la mer / j’aurais du grandir
  face contre terre / j’aurais pu mourir
  je me releve
  je prends mon dernier reve
  
  tous deux la meme dalle
  et tous deux decus
  je prends mon dernier reve
  
  c’est la secheresse sur une terre
  ou l’on n’cesse de semer tristesse
  dans des yeux qui n’peuvent pleurer
  j’ai beaucoup de reves lointains,
  j’me suis tant reveille, j’ai bu beaucoup
  de baratin et ca m’a trop saoule.
  dans la vie y a des tapes au fond
  et des tapes a cote, des t’as pas un euro
  ou la tape a l’arrachee, y a l’etat, les rmistes,
  les t’as qu’a taffer. si t’es en bas
  faut cravacher, t’as qu’a pas lacher.
  
  t’as pas connu ca, toi, l’envie
  d’empocher les patates, etre a gauche droite
  face a la mer loin des galeres.
  t’as pas connu ca, l’envie d’t’en sortir,
  distribuer des patates des gauches droites
  avec un air patibulaire.
  
  face a la mer / j’aurais du grandir
  face contre terre / j’aurais pu mourir
  je me releve
  je prends mon dernier reve
  
  tous deux la meme dalle
  et tous deux decus
  je prends mon dernier reve
  
  face a la mer / c’est toi qui resistes
  face contre terre / ton nom sur la liste
  de tout ton etre
  cite a comparaitre
  
  c’est l’histoire de cette plume qui
  s’étouffe dans le goudron, cette matiere grise
  dont le pays n’a pas fait acquisition,
  on se releve, on repart a font, on vise
  le pantheon, j’en place une a ceux qui en ont,
  qui revent consecration. la dalle, la niak,
  je l’ai comme mes potes l’ont. on veut toucher
  le ciel etoile sans baisser l’pantalon,
  trop peu bonnes fees et trop de cendrillon.
  passi 2 0 0 4 action.
  
  face a la mer / j’aurais du grandir
  face contre terre / j’aurais pu mourir
  je me releve
  je prends mon dernier reve
  
  tous deux la meme dalle
  on vise tous deux au dessus
  je prend mon dernier reve
  
  on choisit ni son origine, ni sa couleur
  de peau comme on reve d’une vie de chateau
  quand on vit le ghetto naitre l’etau autour
  du cou comme cosette pour hugo naitre
  en treillis dans le conflit et prier le tres haut.
  fils du c.o.n.g.o cette haine j’ai au m.i.c.r.o
  j’ai l’poids des mots.
  
  face a la mer / on veut tous grandir
  passi trop jeunes pour mourir.
• fr. denize kar$ı.
  (bkz: gegen die wand)
• sözlerini anlamadan da gayet haz veren şarkı (evet evet fransizca bilmiyorum).
  insanı sözlerini anlamadan müziğiyle bile isyan ettiğine ikna eden şarkı. ^*
• calogero'nun calog3ro adlı üçüncü albümünden bir şarkı
• les negresses vertes sarkisi.
  deniz kiyisinda, bir mezarlikta, yoklugun oglesini anlatir. serviler sessizligin bekcisidir; olum, sonsuza giden bir gemidir, oyle ya. tasa kazili yuzlerce isim icinde kaybolmus bir isim, olume selam durmus, deniz kiyisinda. nur icinde yatar; hayat aydinliktir, aydinligin seraplari vardir, sarhos eder adami. servilerin dibinde. (“..kim yalniz degil ki hayatinda? ya oluler, serviler altinda?..” -^*) sicak. ogle vakti. sessiz bir mezarlik. deniz kiyisinda.
  
  stefane mellino’nun eseri. ilk kez 1991, “famille nombreuse”de; col sicagi, yaprak kimildamiyor.^* massive attack’in eline gecmis sonra, 1993’te, 89bpm (sky-turk spor haberlerinde, ‘toplu sonuclar ve puan durumu muzigi’ olarak secmisler bunu; ntv’nin israri da tuhaf, vazgecmediler o flamenko bozmasindan^**), azicik ’dub’ koklatilmis, veya her neyse; 1996, “green bus” konser kaydinda da bu halde, pacalari sivali. nihayet 2001’de, “acoustic clubbing”, fevkalade ‘rafine’; hala cok sicak, fakat bu kez esiyor.
  (bkz: les negresses vertes)
  
  * * *
  
  “le cimetiere marin”. “deniz mezarligi”. “face a la mer” ile ilgisiz, paul valery’nin pek meshur, en cok ustunde durulmus siirlerindenmis meger; tamam olarak ilk kez 1920’de yayinlanmis. soz konusu yer, sete (cette) mezarligi; dag eteginde, kiyi goluyle akdeniz arasindaki bu liman kasabasinda dogmus valery, bir temmuz gunu bu mezarliga gomulmus: 1871-1945.
  heceleri sayili, uyakli, oturakli yuz kirk dort dize. sabri esat siyavusgil vasitasiyle, necdet evliyagil’in sesinden:
  “ ustunde guvercinler^* gezen su rahat damin^*
  kalbi atar ardinda birkac mezarla çamin;
  sasmaz ogle zamani ateslerle yaratir
  denizi, denizi, hep yeni bastan denizi!
  tanrilarin sukunu ceker gozlerimizi
  bir dusunceden sonra, ah, o ne mukafattir! /...
  iste boyle, mezarlikta geziniyor. olum uzerinde derin derin dusunuyor. tas, yaldiz, mermer ustunde titresen golgeler, magrur serviler (bu servi de meger ne uzun omurlu agac. derdim degil, yine de allah kimseye uzun omur vermesin -lafin gelisi, hic vermese daha iyi -z), bir zamanlar gozyasinin aktigi yerde kimil kimil solucanlar, minerva, akhilleus, daha neler. zorlandigi yerde uydurmasaydi da sabri bey, en kusursuz ceviride bile ne degisecekti. dusunup dusunup vardigi sonuca bak:
  .../ ruzgar uyandi... artik yasama zamanidir!
  kitabimi bir genis meltem acip kapatir,
  su, kayadan toz olup gorunur kiyi kiyi;
  piril piril sayfalar, ucusarak gidiniz,
  yik, dalga, yik keyifli sularinda, ey deniz,
  yelkenin yem yedigi su asude catiyi “
  yasamayi bilmem, fakat su tesbitin tam zamanidir: “valery, yasamak istihasindan mahrum, kafasini hendesenin soyut nisbetlerine esir etmis bir sairdi.” -^*
  
  siirin basucuna pindaros’tan bir ikilik almis valery: “ruhum, olumsuz yasamin ardindan kosma; / olanaklar alanini tuketmeye bak.” o olanaklar her neyse artik, ne taraftan eserse. fakat, o ruzgar, ruzgar degil. uyak uydururken sizmis kalmis, rengi solmus, huzun ki en cok yakisandir ona^**.
  
  tesaduf, “le mythe de sisyphe”in basucunda da pindaros’un bu ikiligi.
  sacma ve anlamsiz oldugunda birlesiyoruz –en azindan. ondan sonra, albert camus ile yusuf atilgan masa tenisi oynar, nick drake bakar.
  
  (bkz: le mythe de sisyphe)
  (bkz: l’homme revolte)
  (bkz: bodur minareden ote)
  (bkz: aylak adam)
• sadece nakarat kismi guzel olan, insani co$turan, isyan duygularini aciga vurmasina yardimci olan ho$ bir parca.
• nakarat kısmı ağza dolanınca aylarca gitmeyebilen, keşke passi olmasa sadece calogero olsa dememize neden olan şarkı.
• calogero'nun 3 adlı albümünde bulunan harika şarkısı.
• süper eser. amerikan popüler müziği denen rezillikten kaçıp sığınılacak bir liman.