ekim 1917

• valeri bruissov’un devrimi kutsadığı nefis şiiri. 1920’de komünist parti’ye üye olduktan hemen sonra kaleme almıştır. atilla tokatlı çevirisiyle okursak:
  
  karanlık sağır bir çağ içinde akıp gitti gençliğim
  cümle alemin miskince yan gelip yattığı bir çağ
  ve taşıması imkansız bir yüktü yaşamak
  ilgisizlik içinde dinlenirdi şiirler.
  
  gene de duyardım toprağın diplerinden
  uzak bir gök gürültüsünün bulanık sesi gibi
  mahmuzlanan atların acı kişnemesi gibi
  çözülüp eridiğini bin yıllık buzulların
  
  acaba görür müyüm? derdim kendi kendime
  bu gök mavisi rengin ufukta yükseldiğini
  ve bu nisan borasının sağır uğultusunu
  çekinmeden ciğerlerime doldurabilir miyim?
  
  geçti günler yıllar geçti on yıllar
  gördüm devrilişini bir bir zincirlerin
  sonra da üstümüze karanlık çöker gibi
  çöküşünü çu-şima ve mukden felaketlerinin.
  
  derin bir uğultuyla geçti 1905 yılı
  en aydın işareti ilerdeki günlerin
  sonra savaş kin geldi bir kıyım geldi kanlı
  ve şubat sonra ekim ihtilali ardından.
  
  işin sonucunu göremeyeceğim herhalde
  yeni doğan bir yıldız gibi uzakta pırıl pırıl
  parıldayan sonucu ama gene de mutluyum
  çünkü tarihin yazdığı en mutlu günü gördüm.