doğdukları yerde ölenler

• zülfü livaneli'nin yazıp seslendirdiği bir şiir.
  
  bozkırda bir kasabadan geçerken
  tozlu yolda iki sıralı kahveler
  öyle sakin kıpırtısız
  otobüsü süzerler
  doğdukları yerde ölenler
  sıcak öğle sonları, kan uykularda
  serinliği dipsiz kuyuların
  soğutulmuş testilerde sızıntı
  güneş birden devrilir gider
  ve geceleri titrer fenerler
  hiç şikayet etmezler
  doğdukları yerde ölenler
  dağ başında bir köyde
  kar altında dal gibi bir kız
  munzur dağı gibi köye yazgılı
  çeşme başındaki gülüşmeler
  dünya onlar için dönmez
  bilmezler yol yorgunluğunu
  sesleri yankı bulur
  hep aynı kayadan, aynı saat diliminden
  düşlerinde çin ü maçin'e giderler
  doğdukları yerde ölenler
• yaşamları boyunca dünyayı gezip tozmuşlarsa şanslı kişilerdir... yok, eğer doğum ve ölüm tarihleri arasında, doğdukları yerden hiç ayrılmamışlarsa amiptirler.
  tabi onları bu yüzden suçlamamak/aşağılamamak gerekir, hayat gailesi öyle gerektirmiş olabilir.
• sunay akının haritayı tanımladığı "yüreğinde yolculuk özlemi olup da hayatı dar bir alana tutsak olanlar için acının resmidir" cümlesindeki tutsaklardır.
• eger bir yer degistime soz konusuysa hayat cemberlerini tamamlamislar diyebilecegimiz, yok eger sadece ayni yerde yasamislarsa gorece nokta seklindeki hayatlarina son noktayi koymus insanlardir.. bu kadar tanimdan sonra (bkz: allah tahsilatini affetsin)
• bildigim kadariyla cerkezlerin buna benzer bir takintilari var.. gelenekvari bir takinti diyelim.. dogduklari yerde olmek icin ellerinden geleni yaparlarmis..
• (bkz: beni köyümün yağmurlarında yıkasınlar)
• livaneli nin 1999 yılında çıkardığı neylersin adlı albümünde okuduğu bir şiir. bu şiir için yazdığı müzik genelde haber bültenlerinde kullanılır.
• zülfü livanelinin 1995 yılında marş muzikten çıkan neylersinadlı albümünde olan şiir.
• ömürleri boyunca yaptıkları "toplam yer değiştirme" sıfır olacaktır bu kişilerin. bu nedenle de hayatları boyunca hiç iş yapmamış olacaklardır. çok kötü birşeydir çoook.. arkalarında bomboş bir hayat bırakırlar.
  
  (bkz: mühendissin değil mi)
• yureklerinde ozlem vardır bu kimselerin, ancak çıkamazlar, kıramazlar kabuklarını...erkekler kahvelerde oturur gun boyu, hanımlar dere kenarında çamaşır yıkar, çay toplarlar meyve sebze toplarlar, en buyuk eglenceleri belki bir televizyon gorebilmektir nadiren, belki bir yakındaki kasabaya gidebilmektir en buyuk ozlemleri, buyukşehir ise gorulmemiş bir hayaldir... eski ozanımız yeni sosyal demokratımız zulfu baba ne guzel soylemiş şarkıyı...
  
  herkesin içinde vardır bırakıp gitme ozlemi, ancak onlar oraya mahkum ve mecburdurlar, dogarlar ve olurler, arada yaşam zevkleri yoktur, sadece yaşamı surdurmeye çalışmak vardır.