dikim

• dikmek^**** fiilinden köken alan ekimle çağrışım kardeşi ve ikileme yoldaşı tarımsal sözcük. aslında dikiş de bir dikimdir, ince düşünülürse.
  
  hilalden başlayıp ilkdördünden geçip (göklük) ayın ondördüne kadar olan büyüyen ay döneminde işe başlamak, "küçülen ay" dönemlerinde ise bitirilecek işlere odaklanmak, mümkünse tarlada yeni işe başlamamak içgüdüsel veya sözlü kültür kalıtı olarak köyde/köylerde hala uygulanmaktadır. ergenlik ve gençliğimdeki kısa tarım yamaklığımdan anımsıyorum. orak biçmek de başlama ilkelerine tabidir, asıl ekim ve dikim işleri.
  
  bu bakımdan çin devrimi'ndeki^* gibi, insanları büyümezden önce, yazları vs hem geleneksel kasaba işlerine vererek, hem kırsalda toprak işlerine katarak öğretmek, anı ve aşinalık bırakmak kültür sürekliliği ve dayanıklılığı için çok yararlı olur.
  
  (bkz: dıkım/@ibisile)
  (bkz: ekim/@ibisile), mezra