• petersburg menşeili april rain grubunun one is glad to be of service albümünden bir şarkı. solo kısmına kadar çok dingin ve üzgün bir hikaye.

    güzel bir basitliği var, diğer şarkıları da benzer. kış yolculuğunda camdan bakarak yolun kenarındaki yaprakları dökülmüş kavak ağaçlarını, eadweard muybridge kareleri gibi izleriz ya, hah işte o melankolinin şarkılarını yapıyor bu grup.
  • müziği üzerine bir şeyler karalamaya çalıştığım vurucu güzellikte bir april rain şarkısı.

    (0.35) (x2)
    daireler içine alıyorum aklımdan düşenleri,
    düşünceler kusurlu bir geometri,
    bir kare kadar bile değil kalbimin odaları,
    nereye yürüsem, kusursuz olmaya çalışan bir dikdörtgenin telaşı.

    (1.44) (...müzik...)

    (2.52) (x2)
    açıldıkça üstüme yuvarlanır silindirler,
    ay ışığı bile koruyamaz duvardan gölgemi,
    akşamla kavgalı çıkmaz sokakla biten tüm caddeler,
    pencerelerin hepsi cezalı ve endişeli.

    (04.05) (...müzik...)

    (04.40)
    koşuyorum, ne var ne yoksa üçgenlere bölüyorum,
    istesem de atamam içimden bu üç boyutlu özlemleri,
    yamulmuş bir dünyanın içinde yaşıyorum,
    sekizgenlere bölünmüş insanların oyuklarından düşüyorum.

    spotify

    youtube

    bandcamp

    (bkz: post-rock)
  • çok sakin başlayan, hissiyatı ve temposu gittikçe artan ve tükenerek biten muhteşem bir april rain şarkısı.

    ayrılık konuşması yapan iki sevgilinin son konuşmasını andırıyor bana. sakinliğine, tartışmasına, kavgaya dönüşüne ve tükenişine şahit olmak gibi...
hesabın var mı? giriş yap