daffodils

• ted hughes'un sylvia plath ile ilgili 1998 yılında yazdığı tamamen otobiyografik olan bir şiir; nergisler. çevirisini de yapmış bulunmaktayım. buyrun:
  
  nergisler:
  
  hatırlar mısın nergisleri nasıl topladığımızı?
  kimse hatırlamıyor ama ben hatırlıyorum.
  kızın gelmişti kucak dolusuyla, hevesli ve mutlu,
  yardım ediyordu hasata. o unuttu.
  seni bile anımsamıyor. ve biz onları sattık.
  saygısızlık gibi geliyor kulağa ama biz onları sattık.
  çok mu fakirdik? yaşlı stoneman, bakkal,
  patron bakışlı, tansiyonu şalgama dönük morlaşan
  (son şansıydı bu onun,
  ölecekti sencileyin bir sonraki büyük donda),
  ikna etti bizi. her baharda
  hep aldı onları, düzinesi yedi kuruştan,
  ‘bir ev geleneği’.
  
  aslında, hala daha emin değildik sahip olmayı istediğimizden
  herhangi bir şeye. genellikle açtık
  herşeyi bir kazanca dönüştürmeye.
  hala göçebe-hala yabancı
  kendi mülkümüzün tümüne. nergisler
  ikinci dereceden yaldızıydı tapu senetlerinin,
  sahipsiz definelerin. sadece geldiler,
  ve sürdürdüler gelmeyi.
  çimenlikten değil de cennetten düşercesine.
  hayatlarımız hala daha bir akındı kendi iyi şansımızın üzerine.
  biliyorduk sonsuza değin yaşayacağımızı. öğrenmemiştik
  gelip geçici bakışının sonsuzluğun
  nergisler olduğunu. hiç özdeştiremedik
  düğünsel uçuşunu az rastlanır ephemera’nın-
  kendi günlerimizle!
  
  sandık ki onlar beklenmedik bir yardım.
  tahmin edemedik son bir kutsama olduklarını.
  sattık onları böylece. onları satmaya çabaladık
  sanki görevliymişcesine başka bir kimsenin
  çiçek bahçesinde. eğilirdin ona
  o nisan yağmurunun altında- senin son nisanın.
  eğilirdik orada beraberce, yumuşak feryatları arasında
  itilip kakılmış saplarının, ıslak darbeler sarsardı
  kızsı dans giysilerini-
  taze çıkmış gelinböcekleri, nemli ve dayanıksız,
  açılmışlardı çok erkenden.
  
  kırılgan ışıklarını yığdık bir marangoz sırasına,
  dağıttık yaprakları düzinelerin arasına-
  buruşmuş kılıç yapraklar, eğilip bükülme, zorlu hava, çinko-gümüş kaplama-
  destekledik toy saplarını kova suyuyla,
  yayvan, etli saplarını,
  ve sattık onları, demedi yedi kuruştan.
  
  rüzgar yaraları, sancılar koyu topraktan,
  kokusuz madenleriyle,
  yalazlı arınışı derin mezarın taşsı soğukluğundan
  buzun nefesi varmışcasına-
  
  sattık onları, soldurmak için.
  ekin sıklaştı bizim onu seyrekleştiremeyeceğimiz denli bir hızla.
  sonunda, yorulduk
  ve düğün hediyemiz makası kaybettik.
  
  her mart tekrar yukarı çıktıklarında
  aynı soğanlardan, aynı
  bebek çığlıkları erimiş karda.
  müziğe erken balerinler, titrekler
  kurak rüzgarlarında senenin.
  o aynı kabarışında belleğin, çırpınarak
  geri dönüyorlar senin oradaki eğilişini unutmak için
  gerisinde bir karanlık nisan’ın yağmurlu perdelerinin,
  saplarını kırpan.
  
  ama bir yerlerde anımsıyor makasın. neredeyse orada.
  burada bir yerde, ağzı tamamen açık,
  nisan’dan nisan’a
  çökmekte derinlere
  çimenliğin ortasından- bir çapa, pastan bir haç.
• (bkz: the daffodils)
• sopor aeternusun dead lovers sarabande face two albümünün son şarkısıdır....
• ingiltere'de baharlarin vazgecilmezidir.
  (bkz: nergis)
• malia'da bunların sarısından vardır. (bkz: yellow daffodils)
• tame impala'nın kevin parker'ı ile mark ronson'ın işbirliği leziz şarkı. hala bu kadar güzel şarkıların yapılabiliyor olmasına ve hala neden bu şarkıyla ilgili tek bir entry dahi girilmediğine şaşırıyor ve sizi bu şahane şeyle başbaşa bırakıyorum.
  
  http://youtu.be/-owklf2hlp0
• bir şarkı ancak bu kadar güzel zortuldayabilir.
  (bkz: mark ronson)
  (bkz: kevin parker)
• https://www.youtube.com/watch?v=h0dax7dalq4 coverını orijinalinden daha iyi buluyorum.
• another brick in the wall psychedelic funk tarzında olsa nasıl olurdu? sorusunun cevabı niteliğindeki enfes şarkı.
• kevin parker ve mark ronson'ın şarkısında geçen bu keilme modafinil isimli ilacın argodaki karşılığdır. modafinil, yorgunluğu siler ve sizi tetikte tutar, ancak bağımlılık yapmaz, toksik değildir, psikozu tetiklemez ve en önemlisi, eğlence değeri yoktur.