çömçe gelin ^*

• çömçe gelin 1
  
  sokaklar boyunca çeşmeler kurdum
  gürül gürül gücüm aktı damarlarıma
  kuru çatlak toprakta açlık ve umut
  yeşil bir özlem gibi yöneliyor tanrıya
  oysa tükenmiş çeşmelerde su
  
  yanık bir ekmek gibi yağız yüzlerin
  ezik isyanı kımıldar damarlarında
  seslenirken çocuklar tarlalarda
  çömçe gelin nar ister
  tarlaya yağmur ister
  
  bir esmer bulut uğruna eller
  bir tutam ıslak toprak kokusuna havada
  bulut ve toprakta yoğunlaşır yaşamak
  gâvur bir çalım sarı kuru otlarda
  çaresiz açılır tanrıya eller
  seslenirken çocuklar tarlalarda
  ver allahım ver
  yağmur ile sel
  
  belki düşer belki düşmez yağmur toprağa
  geçir parmaklarını geçir toprağa
  sökülsün tırnaklar diren ha diren
  fışkırır su gibi kanı toprağın
  seslenirken çocuklar tarlalarda
  
  çömçe gelin nar ister
  tarlaya yağmur ister
  ver allahım ver
  yağmur ile sel
  
  --- --- ---
  
  çömçe gelin 2
  
  şimdi bir yumruk gibidir çömçe gelin
  bin yıllık yazgıyı bozmak için sıkılmış
  gidip gelip takılıyorduk silip yeni baştan başlıyoruz
  dikenler batıyor ellerimize
  dikenli tellerde güller düşünmek
  susup yeni baştan başlıyoruz
  
  tutup meşaleler yakıyoruz karanlıkta
  bazı sözcüklerden korkuyoruz
  yumruk mu aşk mı ne bu
  saksılar köklere dar geliyor
  aşk dedikse açlığıydı bir yerlerde sancılar
  korkular bir yönüydü yaşamımızın
  korkular korkular korkular
  tanrıyı bir kez daha kurşuna diziyorlar
  bu savaş hep böyle sürüyor bu kavga hep böyle
  bir büyük aldatmacanın son kozunu oynuyoruz
  ölü bir el karanlıkta gevşiyor
  çömçe gelin pis kentlerde çarmıha geriliyor
  
  bir çoğul kişidir çömçe gelin
  adımıza geriliyor çarmıha
  ellerinde anlam bulup çocukların
  adımıza yöneliyor allaha
  
  (bkz: aydin hatipoğlu)