biz hindi miyiz

• misal bir futbol oyununda, bir turistik katalogda ülkesini arayan bir insanın "turkey"i görünce yaşadığı ünlemlerden sadece biri olabilir:
  
  - anne biz hindi miyiz ?
  - neden yawrum, insanız biz, türküz.
  - ama bak bilgisayarda "turkey" yazıyor.
  - onlar dış mihrak oğlum, normaldir.
  
  (bkz: türkiye hindi değildir)
  
  http://www.canakkale.org/bizhindimiyiz/
• - gululugululugulgu
  - hayırdır evladım, ne war ?
  - anne... anne biz hindi miyiz ?
  - evet oğlum biz hindiyiz gulugulu.
  - dayımın oğlu war ya, o ben hindi değil "culuğum^*" diyor.
  - doğru söylüyor, onların yaşadığı yerde, culuk diyorlar, "türkiye'de almancı, almanya'da yabancı" gibi.
  - gulugulugulguuglu... bence culuk daha sempatik anne, ben culuk olmak istiyorum.
  - ben de kelfatma'yı çok sevmiştim ama kısıldık kaldık bu memlekette, hatta bazı cinslerimiz war sadece "yılbaşı hindisi" olarak biliniyorlar, buna da şükür.
  - çok çirkin bir hayat bu.
  - çirkin evet. gulu.
• "korkak yahudi" klasiğinden yola çıkarak yahudi kelimesinin korkaklık, kaypaklık ve eziklik anlamlarını karşılayabildiği bir ülkede "biz hindi değiliz biz fatih'in torunlarıyız" diye çıkışlar yapılması, bu uğurda sayfalar hazırlanması kimseye garip gelmiyor mu acaba diye düşündüren örgütlenme çalışması. yunancada da turkobarok diye bir kelime var ki çirkin, zevksiz, kısaca kıro bir takım şeyleri tanımlamak için kullanılıyor. madem ki milli gurura yönelik böyle bir kollektif çalışma başlatıldı alışkanlığımız olduğu üzre yunanistan'la da bir mübadele programı tespit edilmesine gidilsin, biz rum tohumu'nu literatürden silelim. onlara da turkobarok'u dombilibarok olarak değiştirmelerini önerebiliriz.
• bir kişi de çıksın da "ben bir amerikalı'yla tanıştım i'm from turkey deyince bana ahahah glulgluglu yaptı" desin o kişi yalan söylüyordur. zira amerikalılar herşeye ya wow ya cool çeker. ingilizler de nicedir muhabbete olduğumuzdan (bir kaç yüzyıl) turkey'nin edirne'den ardahan'a bir coğrafyayı kapsadığını bilecek kadar coğrafya bilgisi sahibidirler.
  
  turkey başlığında incelendiğini hatırladığım "we stuffed the turkey" adlı ingiliz the sun klasiğini ise futbol literatürü kapsamında değerlendirmek gerektiğini düşünüyorum, ki futbol'da herkes birilerinin annesine/kız kardeşine/ebesine/eşine küfretmekte, bunu neşe veren bir uğraş saymaktadırlar. senelerdir ibne olması gereken hakemler evli ve çocuk sahibidirler, annesi ile cinsel münasebete girilen çoğu futbolcunun söz konusu annesi hayatta değildir. bu durumda "ülkemizin ismi turkey olduğu için hindiyi doldurduk diyorlar rencide oluyoruz" denmesini manasız buluyorum, en azından "götlerine soktuk" diye başlık atmıyorlar. (biz atmıştık)
• kendilerini hindi zanneden bir grup andavalın birbirlerini sorduğu soru...
• (bkz: biz niye ayran içmiyoruz)
  (bkz: çünkü biz ineğiz)
• birtakim amerikalidan "ahaha you're really from turkey? is your neighbor chicken then? ahaha" seklinde bir karsilik aldigimi bilirim. fakat bu cumleyi kurabilecek insanlarin yasinin 15, iq'sunun 80i gecmeyecegini veya avrupa gibi bir kitanin varligindan dahi habersiz olabileceklerini gozonunde bulundurursak, bunun sallanmamasi gereken bir mevzu oldugu gorulebilir. zira uluslararasi ortamda egypt olarak bilinen misirin da, "neeooluyo lan, bizim ulkemiz adamin kötünü bozar, çırçır eder demek mi istiyonuz" seklinde tepki vermesi gerekir ayni sekilde.
  
  uluslararasi ortamda turkey olarak bilinen bir ulkenin adini inatla turkiye yazan kesim de kendi kompleks damlaciklarinin yarattigi birikintide bogulmaktadir, olay budur.
• bütün hindilerin hindistanda yaşadığından bihaber şaşkın ördeklerin sorduğu soru.
• öncelikle söz konusu kuşun/hayvanın bize yakışıp yakışmadığına bir göz atıp cevaplanması gereken bir sorudur bu. almanya ve amerika kartalla kendini eşleştiren ülkelerdir örneğin. zamanında ve hatta halihazırda ortamın amına koymuş uluslar olduklarından bu yırtıcı sima ikisine de cuk oturmaktadır. e bizler de boş oturmamışızdır gayet tabii, at üstünde yaldır yaldır zırhlar mezar etmişizdir frenk kardeşlerimize. gelin görün ki ortak şanlı geçmişimizden arda kalanlar eşit paydalarda olmamakta, kartal, şahin, atmaca, deve kuşu ve hatta kiwi kontenjanları dolmuş bulunmaktadır. bir sonraki hayvan seçimine kadar ayağımızı denk almamız bile, memleket signifier'ı olarak olsa olsa bize ağızda sigara pis pis bakan şıllık bir güvercine yetecektir. yağmur yağarken gökyüzüne bakmadığımız sürece böyle mevzular memleket meseleleri ivediyet ölçeğinde bir hayli aşağılarda bulunmaktadır. gözünüzü seviim bi siktirin gidin.
• biz turklerin icini kemiren soru. ama merak eden tek biz degilmisiz. bakin, emaille gelen su yazida arastirmaci gazeteciler hindistan-hindi/turkiye-turkey hattinda nasil fikir yolculuklarina cikmislar (ozellikle de yunanca ve fransizca hindi ne demekmis ona bakiniz):
  
  talking turkey: the story of how the unofficial bird of the united states got named after a country
  (by giancarlo casale)
  
  how did the turkey get its name? this seemingly harmless question popped into my head one morning as i realized that the holidays were once again upon us. after all, i thought, there’s nothing more american than a turkey. their meat saved the pilgrims from starvation during their first winter in new england. out of gratitude, if you can call it that, we eat them for thanksgiving dinner, and again at christmas, and gobble them up in sandwiches all year long.
  
  every fourth grader can tell you that benjamin franklin was particularly fond of the wild turkey, and even campaigned to make it, and not the bald eagle, the national symbol. so how did such a creature end up taking its name from a medium sized country in the middle east?
  
  was it just a coincidence? i wondered. the next day i mentioned my musings to my landlord, whose wife is from brazil. “that’s funny,” he said, “in portuguese the word for turkey is ‘peru.’ same bird, different country.” hmm.
  
  with my curiosity piqued, i decided to go straight to the source. that very afternoon i found myself a turk and asked him how to say turkey in turkish. “turkey?” he said. “well, we call turkeys ‘hindi,’ which means, you know, from india.” india? this was getting weird.
  
  i spent the next few days finding out the word for turkey in as many languages as i could think of, and the more i found out, the weirder things got. in arabic, for instance, the word for turkey is “ethiopian bird,” while in greek it is “gallapoula” or “french girl.” the persians, meanwhile, call them “buchalamun” which means, appropriately enough, “chameleon.”
  
  in italian, on the other hand, the word for turkey is “tacchino” which, my italian relatives assured me, means nothing but the bird. “but,” they added, “it reminds us of something else. in italy we call corn, which as everybody knows comes from america, ‘grano turco,’ or ‘turkish grain.’” so here we were back to turkey again! and as if things weren’t already confusing enough, a further consultation with my turkish informant revealed that the turks call corn “misir” which is also their word for egypt! by this point, things were clearly getting out of hand.
  
  but i persevered nonetheless, and just as i was about to give up hope, a pattern finally seemed to emerge from this bewildering labyrinth. in french, it turns out, the word for turkey is “dinde,” meaning “from india,” just like in turkish. the words in both german and russian had similar meanings, so i was clearly on to something. the key, i reasoned, was to find out what turkeys are called in india, so i called up my high school friend’s wife, who is from an old bengali family, and popped her the question.
  
  “oh,” she said, “we don’t have turkeys in india.they come from america. everybody knows that.”
  “yes,” i insisted, “but what do you call them?” “well, we don’t have them!” she said. she wasn’t being very helpful. still, i persisted: “look, you must have a word for them. say you were watching an american movie translated from english and the actors were all talking about turkeys. what would they say?”
  
  well…i suppose in that case they would just say the american word, ‘turkey.’ like i said, we don’t have them.” so there i was, at a dead end. i began to realize only too late that i had unwittingly stumbled upon a problem whose solution lay far beyond the capacity of my own limited resources.
  
  obviously i needed serious professional assistance. so the next morning i scheduled an appointment with prof. şinasi tekin of harvard university, a world-renowned philologist and expert on turkic languages. if anyone could help me, i figured it would be professor tekin.
  
  as i walked into his office on the following tuesday, i knew i would not be disappointed. prof. tekin had a wizened, grandfatherly face, a white, bushy, knowledgeable beard, and was surrounded by stack upon stack of just the sort of hefty, authoritative books which were sure to contain a solution to my vexing turkish mystery.
  
  i introduced myself, sat down, and eagerly awaited a dose of prof. tekin’s erudition.
  
  “you see,” he said, “in the turkish countryside there is a kind of bird, which is called a çulluk. it looks like a turkey but it is much smaller, and its meat is very delicious. long before the discovery of america, english merchants had already discovered the delicious çulluk, and began exporting it back to england, where it became very popular, and was known as a ‘turkey bird’ or simply a ‘turkey.’ then, when the english came to america, they mistook the birds here for çulluks, and so they began calling them ‘turkey” also. but other peoples weren’t so easily fooled. they knew that these new birds came from america, and so they called them things like ‘india birds,’ ‘peruvian birds,’ or ‘ethiopian birds.’ you see, ‘india,’ ‘peru’ and ‘ethiopia’ were all common names for the new world in the early centuries, both because people had a hazier understanding of geography, and because it took a while for the name ‘america’ to catch on.
  
  “anyway, since that time americans have begun exporting their birds everywhere, and even in turkey people have started eating them, and have forgotten all about their delicious çulluk. this is a shame, because çulluk meat is really much, much tastier.”
  
  prof. tekin seemed genuinely sad as he explained all this to me. i did my best to comfort him, and tried to express my regret at hearing of the unfairly cruel fate of the delicious çulluk.
  
  deep down, however, i was ecstatic. i finally had a solution to this holiday problem, and knew i would be able once again to enjoy the main course of my traditional thanksgiving dinner without reservation.
  
  bir de wikipedia'da hindi'nin cesitli dillerdeki isimlerini listelemisler (biraz asagi dogru inince karsiniza cikacak liste):
  http://en.wikipedia.org/wiki/turkey_bird