bir sözlükçünün yalnızlık rehberi

• i) tutarlı olun: barda/okulda/arkadaş ortamında filan "yalnızlığı çook seviyom yeaa.." deyip, akşam/gece eve geldiğinizde yalnızlığın ne kadar zor olduğuyla ilgili metrelerce entry yazmayın..
  ii) şöyle patolojik hallere bürünmeyin: "şimdi milyonlarca insan birlikte içiyor, eğleniyor, sevişiyor, konsere gidiyor, dans ediyor, konuşuyor.. bence burda yalnızım.." daha fena olursunuz.. tek başına da yapılabilecek bissürü (ve çook keyifli..) aktivite var..
  iii) dahası, herkesler böylesine "ortam gülü.." olmuşken, milyonlarca da yalnız var çevremizde: lan madem hepimiz yalnızız, orda burda birlikte gördüğümüz insanlar kim??
  iv) duvarlarla onla bunla filan konuşmayın: anlamıyorlar..
  v) sözlükte ya da çeşitli internet ortamlarında, hiiç tanımadığınız kişilere usulca sokulup merhaba demek/içinizdekileri anlatmak belki çook kolay ve rahatlatıcı bişii gibi görünmesine/olabilmesine rağmen, nedense bende tortular bırakıyor: herkeslerden aynı kelimeleri, farklı sıralarla duymak/okumak.. ne biliym.. insanı ons yapmış gibi hissettiriyor: ertesi gün/akşam ona mesaj atmak içimden gelmiyor (ahah..)
  vi) ayrıca şunu tavsiye etmeme izin verin: yalnızlığın aynı dehlizinde karşılaştığınız başka bi yalnızla arkadaş olmayın: çünkü bi zaman sonra birbirinizi fecii bunalt(maya başlay..)acaksınız..
  vii) yalnızsınız diye, bağımlı kişilik bozukluğu semptomları göstermeniz gerekmiyor, bunu biliyorsunuz di mi??