bir köpekle yaşamak

• bir bebeğin annesine duyduğu ihtiyaç kadar size ihtiyaç duyan bir canlıyla yaşamaktır, saf bir şekilde deliler gibi sevilmenizdir. sizi gördüğü zaman gözlerinin içi gülen, etrafınızda dört dönen , üzüntülü anlarınızda derdinizi anlarcasına yanınıza kıvrılıp kalkmayan, sıcaklığıyla sizi ısıtan bir varlıkla yalnızlığınızın anlamsızlaşmasıdır.
• sabah uyandiginizda yatagınızdan ayiciklar -hepbirlikte uyumak icin getirdigi- cikmasidir.
• kendiniz dışındakilere verebileceğiniz bütün ilgi,dikkat ve sevgiyi ona harcayıp evdekilerle ilgilenmemek haline gelebilen bir durumdur, almadan önce düşünmek gerekir mi bilemedim.
  güzel bir şey, en azından sevginiz, ilginiz, dikkatiniz karşılıksız kalmıyor.
  
  bir de kışın iyi oluyor,hemen dibinde sıcak bir yaratık yattığından poponuz üşümüyor.
• şizofrenik bir şekilde kendi kendinize konuşmalarınızı örtbas eden bir canlıyla yaşamaktır.
  insanlar onunla konuşuyorsunuz derler, ses çıkarmazlar yoksa çoktan bakırköydeydiniz yani, o derece.
• tüm güzel yanlarını ve zorluklarını sildik attık diyelim ama o evdeki çıtı çıtı yürüme sesi, lok lok lok su içme sesi, kıtır kıtır mama yeme sesi, yerde yatarken sevinince kuyruğunu salladığından patpatpat kuyruğunun yere vurma sesi, evde koştururken ağzında ciyk ciyk öttürdüğü oyuncak top sesi falan acayip bağımlılık yapar. köpeksiz ev ruhsuzdur artık bu saçma ve komik seslere alışanlar için