bilemem insanlar ne yapar

• rafet el roman'in gencligin gozyasi albumunden futuristik bir parca.
  
  belki an gelecek bulutlar çekilecek
  yağmurlar yağmayacak rüzgar susacak
  her taraf taş toz toprak denizler kuruyacak
  yeşillikler solacak yavaş yavaş
  insanlar bir damla su için
  birbirine girecek düşünmeden
  etrafta kurtlar çoğalacak
  birde korku saracak yavaş yavaş
  ben o an bilemem nereye giderler
  bu düzen değişecek bu sistem bitecek
  biraz sevgi biraz sabır
  isterseniz yavaş yavaş
  o evim o parkım bahçemdeki o su
  her sabah açan o güneşim nerede
  kavuşmak zor olacak bird aha o maziye
  bu son mesaj sizlere geç kalmadan
• efendim müziği yoyo trautmann denilen bir herife ait parça.
• ''o evim o parkım bahçemdeki o su'' kısmını dikkatli dinlediginiz zaman ''bahcemdeee kim ossuurduu?'' seklinde soylendigini anlayabileceginiz sarkı.^*
• dinlerken çok pis tırstığım bir şarkıydı. (sene ortaokul)
  
  dinlerken çok pis tırstığım bir şarkı. (sene 2010)
  
  bir benzerini bulamadım nedense bu şarkının. yani bestesi, enstrumanları, sözleri ve verdiği mesajlar itibarıyla insanı derin bir suskunluğa itebiliyor. değişik birşey... senfonik galiba...
• bilgisayarımda bulunan bir slayt gösterisini aklıma getiren şarkı. şarkı ile tümüyle örtüşüyor bu slayt. slayt gösterisini sunamam ama yazısını yazabilirim. slaytta konuyla alakalı resimler var. nisan 2002'de yapılmış. işin garibi rafet'in bu şarkıyı 7 yıl önce yapmış olması. değil 1995, 2000 yılında bile kuraklık aklımızın ucundan geçmezdi. 2002-2003 yıllarında durumun ciddiyetini ilk defa anladık. albümün yapım aşamasını, stüdyo aşamasını da ortaya koyarsak 1993'e kadar geri gidebiliriz. rafet el romanı'ı bu konuda tebrik etmek gerekir. ileri görüşlülüğü için. belki de almanya'da insanlar o yıllarda da bilinçliydi.
  
  bu da o mektubun ingilizcesi
  
  2070 yılında yazılmış bir mektup:
  
  yıl 2070
  50 yaşına henüz bastım ama görüntüm 85 yaşındaki bir insanınki gibi
  
  yeterince su içemediğim için böbrek sorunları yaşıyorum
  
  korkarım ki yaşamak için çok vaktim yok
  ben bu topluluktaki en yaşlı insanım...
  
  5 yaşında bir çocuk olduğum günleri hatırlıyorum
  
  o zamanlar her şey çok farklıydı
  
  parklarda pek çok ağaçlar evlerde güzel bahçeler vardı.
  ve ben yarım saat boyunca büyük bir zevkle duş alırdım
  
  bugünlerde ise cildimizi temizlemek için mineral yağlı havluları kullanıyoruz.
  
  eskiden kadınların güzel saçları vardı
  
  şimdi ise başımızı su kullanmadan temiz tutmamız gerektiği için traş etmek zorundayız....
  
  eskiden benim babam arabasını hortumdan akan su ile yıkardı
  
  şimdi ise
  benim oğlum suyun bu şekilde ziyan edilebileceğine bir türlü inanamıyor...
  
  sokaklarda posterlerde radyoda ve televizyonda "suyu duyarlı kullan" uyarıları olduğunu hatırlıyorum
  
  ama hiç kimse bu uyarıları önemsemedi
  suyun sonsuza dek var olacağını sandık...
  
  şimdi ise
  tüm nehirler,göller,barajlar ve yeraltındaki su yatakları ya kurudu yada kirlendi...
  
  sanayi hemen hemen durma noktasına geldi ve işsizlik büyük oranlara ulaştı
  yegane iş alanı deniz suyunun tuzunu çıkarıp kullanabilir hale getiren fabrikalar.
  ve işçiler maaşlarının bir bölümünü içme suyu olarak alıyorlar.
  
  sokaklarda eli silahlı haydutların bir bidon su için insanlara saldırmaları çok yaygınlaştı...
  
  yiyeceklerin %80'i sentetik
  
  eskiden yetişkin bir insanın günde 8 bardak su içmesi tavsiye edilirdi
  şimdi ise
  benim sadece yarım bardak su içmeme müsaade ediliyor.
  
  biz şimdi bir kere giyilip atılan giysileri giymek zorundayız ve bu da çöp miktarını arttırıyor....
  
  biz şimdi kanalizasyon sistemi susuzluktan çalışmadığı için fosseptik kullanıyoruz...
  
  nüfusun dış görünümü korkunç:susuzluk nedeniyle kırışık sıska
  ultraviyole ışınları nedeniyle yaralarla dolu vücutlar...
  şimdi ozon tabakası kalmadığı için ışınlar çok daha kuvvetli...
  
  cilt kanseri mide bağırsak enfeksiyonları ve idrar sistemi sorunları ölümlerin ana sebepleri...
  
  cildin aşırı kuruması nedeniyle 20 yaşındaki bir genç 40 yaşında gibi görünüyor.
  
  bilim adamları araştırdılar
  ancak bu soruna bir çare bulamadılar
  
  su üretilemiyor ağaç ve sebze olmadığı için oksijen de azaldı ve bu yüzden yeni neslin zeka kapasitesi ciddi bir şekilde zarar görüyor...
  
  pek çok erkekte sperm oluşum morfolojisi değişti
  
  bunun sonucunda da bebekler kusurlu ,mutasyonla ve fiziksel sakatlıklarla doğuyorlar
  
  devlet soluduğumuz hava için bize para ödetiyor
  erişkin başına günde 137 metreküp soluyoruz...
  
  bu parayı ödeyemeyen insanlar güneş enerjisiyle çalışan büyük mekanik akciğerlerle havalandırılan bölgelerden kovuluyorlar.
  soluduğumuz hava kaliteli değil ama en azından nefes alabiliyoruz...
  
  ortalama insan ömrü 35 yıl...
  
  hala biraz yeşil alanı olan ,nehirleri akan, bölgeler silahlı askerler tarafından korunuyor...
  
  su
  altın ve elmastan çok daha değerli bir hazine haline geldi...
  
  yaşadığım yere nadiren yağmur yağdığı için hiç ağaç yok.
  
  bazen yağış beklerken asit yağmurları yağıyor.
  
  mevsimler ciddi bir şekilde 20.yüzyılın çevreye zarar veren sanayisi ,atomik deneyler ve çevreye yaydıkları kirlerden etkilendiler
  
  o zamanlar çevreyle ilgilenmemiz konusunda uyarıldık ama hiç kimse dikkate almadı
  
  oğlum benden gençliğimden söz etmemi istediği zaman ona yeşil tarlaların ,çiçeklerin güzelliğini, yağmuru ,nehirlerde yüzmenin ,balık avlamanın , içebildiğimiz kadar su içebilmenin ne büyük bir zevk olduğunu ve insanların ne kadar sağlıklı olduklarını anlatıyorum...
  
  o bana babacığım şimdi neden su yok? diye soruyor...
  
  işte o zaman boğazım düğümleniyor....
  
  kendimi suçlu hissetmekten bir türlü kurtaramıyorum çünkü ben de o yaşadığı çevreyi kirleterek tahrip olmasına sebep olan ,tüm uyarılara kulağını tıkayan nesle aitim...
  
  şimdi ise
  bizim çocuklarımız bunun bedelini ödüyorlar!...
  
  yeryüzünde, şimdi doğanın tahribatının dönüşü olmayan bir seviyeye ulaşmasından dolayı kısa süre içinde yaşamın mümkün olmayacağına kesinlikle inanıyorum...
  
  ne kadar çok isterdim geriye dönüp insanoğluna bunları anlatmayı...
  
  ... henüz daha dünya gezegenimizi kurtarmaya zamanımız varken...
• rafet el roman'ın postakopaliptik ortamı işlediği, intro'su inceden another world'ün demosunu hatırlatan şarkı.
• ağır kasvet içeren bir rafet el roman şarkısı.