ay'ın aydınlık yüzü

• (bkz: ayın karanlık yüzü)
  (bkz: dark side of the moon)
  (bkz: elif şafak)
  (bkz: mahrem)
• ay birbakıma bilincaltinın temsilcisidir... bilinçaltıysa bir cümbüştür (çok çeşitli ve anakronistik duyguları barındıran bir yelpazedir)... bilinçaltı hep aydınlığı yansıtmaz yüzeye... (nasıl ki biz göremesek de bir yüzü hep karanlığa bakıyorsa ayın) ya da "yüzeye yansımasa bile karanlık bir yanı mutlaka vardır bilinçaltının" demek lazım gelir...
  
  (bkz: beynimin rutubetindeki hamambocekleri)
  
  ay da bazen bilinçaltı gibi icine ceker insani. ozleriz hani bakmadikca. her hali baska zamanlari hatirlatir. her hali sarsici guzeldir. bazen gucumüz yetmez ya ! ; halini guzelligini anlamaya... aglarken buluveririz ancak kendimizi...
  
  ayrıca "ayın aydınlık yüzü" aşkımın kullandığı bir nickname'dir.. ruhumun aydınlık yüzü, ayın da, kendinin de, benim de karanlık yüzümüzü bilir/benimser ve aydınlık yüzümüz kadar sever karanlığımızı da... öyle ya iki yüzüyle çıkar karşımıza hayattaki her ama her şey... öyle olmadığında ısrar etmek kendimizi kandırmaktır...