anneler günü

• omrumun sonuna kadar unutamayacagim olaylar silsilesine sahit oldugum gundur...
  
  tarih: 1996 yilindaki anneler gunu
  yer: turkiye'nin buyuk bir sehri
  
  turkiye'nin buyuk bir sehrinin, gettosunda konuslanmis olan bir amator futbol takiminda top tepiciyim o aralar. takimimiz gayet iyi gitmekte kendi grubunda ve 2. amator gencler liginden 1. amator gencler ligine cikmak icin buyuk bir rekabet vermekte buyuksehrin merkezinden bir hayli uzakta konuslanmis olan bir koy/belde takimiyla. ligin tamamlanmasina son iki mac kalmis ve dananin kuyrugunun kopacagi mac icin bu takimla deplasmanda karsilasacagiz anneler gunu. heyecan hat safhada takimdaki herkes icin cunku; oynadigimiz kulubun gencler takimi tarihinde ilk kez 1. amator lige cikacak bu maci kazanirsak. son mac cok kolay zaten ve averajimiz da cok daha iyi karsilasacagimiz takimdan. kazanirsak veya berabere kalirsak bir ust lige cikacagiz...
  
  mac gunu her zamanki gibi erken kalktim, annemin anneler gununu kutladim, kahvaltimi yaptim ve dogruca top teptigim kulube gittim. saat 9:30 gibi kulupteydim. herkes acayip heyecanliydi macin ehemmiyetinden oturu. kendi evimizde oynadigimiz macta berabere kalmistik oynayacagimiz takim ile ama biliyorduk onlardan daha iyi bir takim oldugumuzu ve galibiyetimizden emindik bu mac icin. hocamiz takimi acikladi, mac oncesi toplantisini yapti ve genel itibariyle yapmamiz gerekenleri soyledi kulup binasinda. saat 10:30 gibi kulubumuzden minibus ile yola cikip 1-1.5 saatlik yol sonrasi maci oynayacagiz koy takiminin sahasina vardik. aman allah'im o nasil bir atmosfer. acayip kalabalik. tum koy akmis o derme catma sahaya ve takimlarinin arkasindalar...
  
  takim olarak soyunma odasina girdik, formalarimizi uzerimize gecirdik, kramponlarimizi giydik ve hakem triosunu beklemek icin koridorda diger takim oyunculari ile yerimizi aldik. hakem triosu geldi ve yavas yavas sahaya dogru cikmaya basladik. bu esnada tel orgunun yaninda yasli bir teyze ve genc bir bayan dikkatimi cekti ve macin bas hakemine el sallayip basarilar dilediler. kendi kendime herhalde annesiyle esi gelmis orta hakemin oglunun/esinin yonetecegi maci izlemek icin diye tahminde bulundum. tahminin dogru cikti ve yasli teyze tam sahaya girerken "murat oglum basarilar" diye hakemin arkasindan seslendi ve hakem de "tesekkurler annecim" diyerek gulumsedi. 30 yaslarinda bir adamdi macin orta hakemi...
  
  takim oyunculari sahadaki yerini aldi ve hakemden gelen "turk sporu icin 3 defa" direktifinden sonra "sagol sagol sagol" dendi ve mac basladi. acayip bir mac oluyordu. elemanlar hakikatten iyi oynuyorlardi, bize bilenmislerdi ve koy ahalisinin destegi de arkalarindaydi. macin 25. dakikasinda golu yedik kalemizde ve ilk yariyi 1-0 maglup kapattik. tribunler senlik havasindaydi. sarkilar, turkuler...
  
  soyunma odasina girdik ve kimsenin agzini bicak acmiyordu. hocamiz babacan tavirla ikinci yari icin yapmamiz gerekenleri soyledi, oyuncu degisikligi yapti ve ikinci yariya basladik. takim biraz daha kendine guvenerek oynamaya basladi ve kaptanimiz murat 30 metreden bazukayi doseyip macin 55. dakikasinda takimimiz adina esitligi getiren golu atti. bu golden sonra koy takimi oyunculari her turlu cirkeflige bas vurmaya basladilar ancak hakem bu hareketlerin hicbirine taviz vermedi. cart diye cikardi sari kartlarini. macin 75. dakikasi civari rakip oyuncu penalti kazanmak icin kendini rakip ceza sahasinda yere atti ve hakem de hakemi aldatmaya yonelik hareketten adama ikinci sari karti ve dolayisiyla kirmizi karti gosterip oyundan ihrac etti. yeni uygulanmaya baslamisti bu kural o zamanlar ve hakemde hakikatten hakliydi kararinda. iste bu andan sonra olene kadar hatirlayacagim olayar silsilesi basladi. butun koy halki, hakemin anasina toplu halde kufur etmeye basladi anneler gunu olan o gunde. hakemin annesi de hakemin esi ile o derme catma sahanin barakadan bozma tribunlerindeydi daha once belirttigim gibi. ama nasil kufurler. nasil bagirislar. ben hayatimda anaya edilen bu kadar pis kufurleri ilk defa orada duydum. mac devam etti ve 2. golu de macin 80. dakikasi gibi benim yaptigim asist ve celal'in attigi gol ile bulduk. bu golden sonra, takimlarini desteklemeye gelen koy halki daha da galeyana gelerek hakemin anasina daha fazla sovmeye basladi. macin son on dakikasini da pas yaparak, zaman gecirerek erittik ve maci kazandik. sampiyonduk artik...
  
  hakem macin bitis dudugunu caldiktan sonra birkac koylu sahaya girdi, hakeme saldirdi ve olaylar daha da karisti. polis sahaya girdi, olaylari yatistirdi ancak hakem saglam bir dayak yemisti. kimse sanmasin ki bize mukemmel muamele edildigini. yok oyle bisey. biz de ana avrat edilen kufurlerden, atilan taslardan nasibimizi aldik. mac bitip soyunma odasina giderken, derme catma sahanin barakadan bozma tribunlerinde orta hakemin annesi olan yasli teyze ve karisi gozume ilisti. her ikisi de agliyor ancak birsey yapamiyorlardi. soyunma odasina girdik, galibiyetimizi ve sampiyonlugumuz kutladik ve geri donmek icin bizi getiren minibusun yaninda konuslandik. olaylar biraz yatismis gibi gorunuyordu ama malesef oyle degildi. hakem de dusunu almis, uzerini degistirmis ve disarda bekleyen annesinin ve esinin yanina gelmisti. gorebiliyordum onlari cunku 50 m kadar uzakliktaydilar ve hakeme ait olan arabaya biniyorlardi. iste bu andan itibaren olaylar daha da karisti. kimi koy ahalisi traktorlerine atlayip hakemin arabasina yaklasti ve tacizlerine, ana avrat kufurlerine ve arabayi taslamaya basladi arabada hakemin yaninda iki kadin oldugunu gordukleri halde. arabanin perti cikmis, hakemin kasi acilmis annesi de fenalasmisti. polis yeniden mudahale etti olaya ama hakikatten artik hersey icin cok gecti. yanimiza gelen bir polis, bir an once ayrilmamiz gerektigini yoksa durumun daha da kotu bir hal alacagini soyledi ve biz de minibusumuze atlayarak oradan kactik. biz giderken bir ambulans son surat sahanin oldugu yone dogru gitmekteydi ve anneler gunu olan o gunde hakemin annesine, esine ve kendisine ilkyardimda bulunacakti buyuk ihtimalle. mahalleye donduk, kulupte bayram havasi vardi ancak benim aklim hala hakemde, hakemin annesinde ve esindeydi. durumlarini merak ediyordum. haber alamadik tabiki onlardan daha sonra ama ben "keske sampiyon olmasaydik da hakemin kendisi, annesi ve esi anneler gunu olan o gunde bu olaylara maruz kalmasaydi" diye hep icimden gecirdim ve gecirmeye de devam ediyorum aradan 16 kusur yil gecmesine ragmen. her anneler gunu de hatirliyorum malesef bu aci olayi...