anarşizm

• temelde nasıl bir şey olduğunu anlatmayacağım (2012edit: anarşi'yi temellendirme kaygısı anarşizm ise, anarşizm anarşi olabilir mi?); ancak kesinlike bu dünyanın ihtiyacı olan bir şey olduğunu öngörerek söylüyorum ki anarşizm bir geçiş sürecidir (2012edit: geçiş diyalektik bir dönüşüm ise geçiş sadece geçiş olabilir mi? anarşi yalın ve soyut cansız bir eylem dizgisi olabilir mi?). toplumu yönetirken insanı değersizleştiren sistemlerin -ki bu istinasız her aktif ve potansiyel sistem için geçerli bir niteliktir- bozulmalarının, ve ürettiği güç dengesizliklerinin ortadan kaldırılabilmesinin tek çaresi toplumun bireylerinin canları pahasına o vahşi ruhlarına dönerek sadece yıkım için bir araya gelmelerindedir (2012edit: umudu olmayan, arzusu olmayan ilkel benliğini bulabilir mi, aslında onu sınırlandıran sistemi kendisi var ettiği için kendisi yıkacak olan ilkelliği sistemin ürettiği soyut ve cansız benliğine karşı bir yıkım değil mi? yıkım, dolayısıyla bütün dertlerin çözümü için yanlış kaynayan kemiklerin üsturupluca parçalarına ayrılması olamaz mı?). ardından önceki toplumun düzeninin bazı eksikleri giderilerek yeni bir düzen kurulacaktır -bu zaten kaçınılmazdır. (belki) ideal olan, hiç bir devletin ya da hiç bir düzenin kurulmadığı, mutlak bir anarşizmdir; ancak, insanın olduğu yerde, aklın olduğu yerde malesef bu mümkün değildir. çünkü aklımız eksiktir, ahlakımız da bu yüzden bozuk; ille de güç ve iktidarı şehvetengiz bir açlıkla isteriz, bu yüzden bize bir şekilde, bir nitelikle benzer üç beş kişi bulur, dikenli sırtımızı dayar ve düzenimizi kurarız (2012edit: bu en saf haliyle doğruya ve iyiye inanmak değil mi, onu bir şey türünden açıklamaya başlamak, devam etmek?). ta ki birileri anarşiyi bizi yıkmak için tekrar getirene dek. savaş hep olacaktır, doğru der herakleitos...