akahige

• 185 dakika boyunca (5 dakikalık ara hariç) ağlamaktan sesimin kısılmasına neden olan, izlediklerim arasında en beğendiğim akira kurosawa filmi.
  
  yeni mezun bir doktorun, haberi olmadan atandığı bir hastanede, asıl hastanın kendisi olduğunun farkında olmadan, ruhunu tedavi eden kızıl sakal (kyojo niide) ile yaşadıklarının hikayesi. 3 saat boyunca birçok hikayeye tanık oluyorsunuz. rokusuke, sahachi, otoyo, chobo ve yasumoto'nun hikayeleri...
  
  --- spoiler ---
  
  nagasaki'den yeni mezun olan dr. yasumoto shogun'un doktoru olmayı beklerken kendini koshikawa kliniği denen izbe bir yerde bulur. buraya atandığını öğrenince çılgına döner ve hiçbir kurala uymamaya böylece de kendini kurumdan attırmaya yemin eder. ama işler hiç beklemediği bir şekilde sonuçlanır.
  
  altın vernik ustası rokusuke'nin ölüm anına tanıklık etmesi beni derinden etkiledi. hele ki köy halkı tarafından çok sevilen sahachi'nin ölüm döşeğinde açıkladığı gerçek , iyiliği sorgulamama neden oldu. depremde onu terkeden eşi onaka'nın ölmeden önce söyledikleri:
  
  + beraber çok mutluyduk. çok mutlu olmamızdan korkmaya başladım. benim gibi bir kadın böyle bir mutluluğu hak etmiyordu. bir gün gelecek, tanrı beni cezalandıracaktı. hep bu korkuyla yaşadım. sonra deprem oldu. haklıydım. bu benim cezamdı. hayatımda yaşayabileceğim kadar mutluluk yaşadım. deprep, buna bir son vermemi söyleyen işaret. kocam öldüğümü düşünecek. bu herşeyi yoluna koyar. buna son vermemin zamanı geldi
  
  otoyo ve chobo'nun hikayesini anlatmayacağım. her saniyesini anlatmak istiyorum çünkü. izlemeniz daha yerinde olur sanırım.
  --- spoiler ---
  
  velhasıl kelam, insanın kendini bulma sürecini, fakir bir köyde, fakir bir klinikte, uç noktalarda acılar çeken insanlar üzerinden anlatan, beni derinden etkileyen film. aklınız ve ruhunuz hem olanları anlamaya çalışıp hem de kan ağlarken, 3 saat sürdüğünün bile farkına varmıyorsunuz.