• (bkz: sivas katliami)
  • üzerinden onüç yıl geçmiş, elimizde et lokantası ve affedilen ömürboyu hapislikler kalmış katliam günü.
  • üzerinden tam onbeş yıl geçmiş olan gündür.
    (bkz: vurulduk ey halkım unutma bizi)
  • 37'den çok daha fazla insanın mezar taşında, belki de daha doğrusu yüreğinde yanarak ışıldayan tarih.
  • o güne dair bir şey gördüğümde aklıma takılan tek soru şu: nasıl izledik televizyondan o yangını? nasıl düşmedik yollara? nasıl canlı canlı yakıldı insanlar bu topraklarda?

    ben antalya'daydım mesela. hava çok sıcaktı. o günkü çocuk salaklığımla "ama aziz nesin de halkı galeyana getirecek şeyler söylemeseydi ya" diyebildiğimi hatırlıyorum. içimin sıkıldığını, öfkeyle dolup taştığımı, tenimin yandığını filan da. bir de teyzemlerin evinde yaz tatilinde oturup televizyon izlediğimizi.

    bugün bambaşka şeyler diyorum o günle ilgili. ölenler geri gelmiyor. katiller ortalıkta.
  • bugün allah için ne yaptin ?

    -bi otel yaktim
  • üzerinden 17 yıl geçmiş. ben o zaman 8 yaşındaymışım. çok şükür üzerinden geçen bu 17 yılda, kimse yaşama hakkımı elimden almamış. kendi seçimlerimle, kendi kararlarımla kendi hayatımı çizebilmiş, yoluma devam edebilmişim. ailemle birlikte.
    ama 17 yıl önce bugün, yani bu tarihte, birileri 35 insanın bu 17 yılı yaşamaması gerektiğinde karar kılmış. yetmemiş, madem yaşamamaları gerektiğinde hemfikiriz, öyleyse yakalım bunları demiş. ve... ve dediklerini yapmışlar. yapabilmişler. o zamanlar dünya ilişkim, en büyük derdim, görevim sadece derslerime çalışmak, kitap okumak, kapının önünde bisiklet sürmekle kısıtlı olduğundan sanırım, hiçbir şey hatırlamıyorum bu günle ilgili. orta okul yıllarımda, amcalarım bir 2 temmuz günü sivas' a gidiyorlardı, anma törenleri için. o zaman öğrenmiştim. insanlık hakkında öğrendiğim ilk vahşettir benim için, bu tarihte yaşananlar. 'nasıl yapabilmişler?' diye sormuştum anneme. işte o zaman insalar hakkında yorumlar yapmayı, herkesin aynı olmadığını öğrenmiştim. ve aynı olmayan, aynı fikri paylaşmayan insanların, birbirlerine karşı nasıl hayvanlaşabildiklerini.
    insanların birbirleri hakkında hüküm verebildikleri, ceza kesebildikleri bir yer varmış bu dünyada, hatta biz dünyanın tam da o kısmında yaşıyormuşuz. o insanlarla. işte bu tarih bize bu gerçeği öğretmiş tarihtir canlar. bu tarihi unutmayın. unutmayın dediysem, yılın bir günü hatırlamayın.
  • aydın türkiye'ye yapılmış ve amacına ulaşmış suikastlerin içinde en büyük olanının yapıldığı gün.
  • yaşamak görevdir yangın yerinde.
  • bugün; katillerle, kurbanların isimleri yan yana..bir yangının külünü,yeniden yakıp geçen aynı köhne zihniyet,sıvas'ı dökülmüş* ülkem..
hesabın var mı? giriş yap