özkıyım

• insanın öz'ünün kıyı'sına gitme biçimlerinden biri.
• (bkz: intihar)
• müntehirin yaptığı eylem
• özyıkımdan kaynaklıdır.
• insanın kendine karşı yıkıcı,kıyıcı ve acımasız olma halidir.
• bazen intihar bazen de insanın kendisine zarar vermesi anlamında kullanılır.
  kendini kesme, sakatlama, alkoliklik, toksikomani, ya da yüksek risk taşıyan davranışlar
  (aşırı hızlı araba kullanma vs.) gibi durumlar için kullanılır.
  
  intiharın bir ömüre yayılmış hali gibi gelir bana.
  yavaş yavaş intihar yani.
• 1. her öz'ün kendini yakınsadığı bir kıyı olduğundan çıkışla, özkıyı'nın iyelik eki ile sahiplenilmiş hali.
  misal; benim özkıyım, yazmaktır,
  misal; benim özkıyım, affetmektir,
  misal; ...
  
  2. kişinin, öznesi olduğu cümleye okkalı bir nokta koyması ki; en nev'i şahsına münhasır kıyım.
  bilinen en eski tarih anlayışıma göre özkıyım, kabil'in habil'e kıymış olması ile başlamış olabilirse de, azazil'in öznesi olduğu cümleye ve "cümlemize" ettiği kötülükten de doğmuş olabilir.
• kasap dukkani ismi gibi. "agrisiz acisiz sinirleriniz alinir, löplöp et olursunuz insallah.." ozkiyim -ailenizin kasabi-
• kisisel olum karari ve sorunsuz uygulama...kisinin ait oldugu ekonomik, sosyal, dusunsel sinifi ne olursa olsun bu kararlari alan insanlar vardir, her gruba ait uyeleri bulunur..bir ezinc ve mutsuzluk degildir salt, mutluluk, siirsel yaklasim ya da anlamsiz bir merakta bu sonuca vardirabilir kisiyi..genel uygulama belirsizlik ve koyu bir mutsuzluk gosterilebilir..taninan-taninmayan her grubu kapsayan genis bir etki alani vardir ve tarihi olabildigine eskidir..cografyalara gore tipki yasam, inanis yada kulturel farkliliklar gibi o bolgeye yada kulture ozgu ozkiyim sekilleri de gelismistir..kimi zaman onur, cesaret, yada ask bu karari aldirabilir..
• özünde bütün^* olduğunu algılamasına rağmen kıyım eylemini
  gerçekleştiren bir insanı şu gibi çevresel faktörler etkilemiş olabilir :
  
  a. parçalanmış aile çocuğu olmak veya aile içi şiddet.
  b. ilişki azlığı ( yalnızlık, sevgi yitimi )
  c. mesleksel güçlükler, parasal sıkıntılar.
  d. bir görev ya da amacın yokluğu.
  e. dinsel bağların eksikliği.
  ek: f. öss^*