öyle ya

• (bkz: öyle yani)
• "öyle ya!" diye başlayan ünlem cümleleri duymuyorum artık pek. öylenin yanına yeaaa diye ilişmiş olan "ya"dan bahsetmiyorum.
  -öyle ya sen pek seversin filancayı!
  -aa! öyle ya o da geliyor!
  ... vb gibi.
  
  yazı dilinde en çok karıştırmaya başladığım şeylerden biridir böyle ifadeler. çünkü değişen ve bana kalırsa epeyce yozlaşmış günümüzün "sosyal medya tipi dili"nde böyle şeyler yazınca, birden sanki yazdığımız kelimeler anlamsızlaşıp, ani bir manevrayla kapris gibi kabul edilecek başka bir manaya dönüşmüş haliyle karşılanıp, öyle muamele görüyor.
  
  babam çeviri kitap okuyunca, anlayamadığından yakınıp, çeviriye sinirlenir genelde. bense bunda anlaşılmayacak ne var diye şaşırıyorum çoğu zaman. fakat, şimdi bazen ben de aynı şekilde çıldırmak hissini duyuyorum içimde. üstelik zannediyorum, benim türkçemde de bir başkasını çıldırtacak unsurlar bulunma ihtimali var.
  
  öyle ya! her olan biten kötüsünü süpürdüğü gibi iyisini de cebine doldurup, çalıp, harcıyor...